Αυτός ο πιτσιρίκος θέλω να ΄μαι.
Να σπάω τζάμια.
Να αναποδογυρίζω τακτοποιημένα
Βαρετά πράγματα.
Να συνεργάζομαι με αδύναμους
ανθρώπους.
Με μια ψυχή σαν του Σαρλό να τρέχω
Να χτίζω γέφυρες με κείνους που
αδικούνται
Να τις γκρεμίζω όταν πρέπει.
Να φτάνω στο μηδέν και να μπορώ.
ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ
Να φτάνω στο μηδέν και να μπορώ... Δυνατό. Βαθύ. Αναστάσιμο. Χειρομβοβίδα απασφαλισμένη... Το ποίημα είναι σαν τα πιτσιρίκια που φοβάσαι μην σου ρίξουν καμιά πέτρα στο κεφάλι!
ΑπάντησηΔιαγραφή