ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ...ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΙΝΔΙΑΝΟΥΣ...

ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΙΝΔΙΑΝΟΥΣ

Όταν οι λευκοί πάτησαν το πόδι τους στην Αμερική είχαν ως στόχο να εξαφανίσουν  τους ιθαγενείς , τους ντόπιους κατοίκους και να εκμεταλλευτούν τη γη τους.

Τις περισσότερες φορές τους εξόντωναν χωρίς καμιά πρόφαση ή δικαιολογία.

Υπήρχαν όμως φορές που  έκαναν το ίδιο αλλά   με τρόπο ύπουλο και περισσότερο κυνικό. Τους χάριζαν καθρεφτάκια και άλλους ψεύτικους λίθους . Με τα πρώτα οι ινδιάνοι έβλεπαν το πρόσωπό τους και εντυπωσιάζονταν. Έτσι γίνονταν περισσότερο φιλικοί και ανεκτικοί στους νέους εισβολείς.. Με τους δεύτερους ξεπούλησαν τη γη τους πολύ φθηνά.

Υπάρχουν αναλογίες με τη ζωή μας σήμερα;

Πολλές. Με πρόσχημα την επιδημία και την αδυναμία να περιφρουρήσουν την κοινωνία γιατί κοστίζουν τα σχολειά και τα νοσοκομεία, μας χάρισαν τα καθρεφτάκια τους.

Κοστίζουν οι λίγοι μαθητές ανά τμήμα, (έστω για λίγο καιρό μέχρι να ξεπεραστεί το πρόβλημα)  κοστίζουν οι ΜΕΘ, τα φάρμακα,  τα καθαρά σχολεία..Κοστίζει ο αέρας που αναπνέουμε..Γι αυτό ….

ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Σου λένε:

Κάθισε σπίτι σου και με   δικό σου εξοπλισμό και ιντερνέτ δίδαξε τους μαθητές σου. Κι αν  δεν μπορείς, πήγαινε στο σχολείο σου . Δεν τους ενδιαφέρει αν τα σχολεία  και να θέλουν  δεν μπορούν  να εξασφαλίσουν  τηλεκπαίδευση ( με κάποια ποιότητα) για όλους τους εκπαιδευτικούς. Αυτά είναι ψιλά γράμματα. Για να δούμε όμως τι άλλο δεν τους ενδιαφέρει:

Α. Στα 30 λεπτά  του μαθήματος τι μπορεί να μάθει ένα παιδί καθηλωμένο  6 και 7 ώρες μπροστά στην οθόνη;

Β. Ποιο μάθημα να παρακολουθήσει από το κινητό του ή από το ακουστικό του σταθερού του τηλέφωνου;

Γ. Ποια ποιότητα μαθήματος να προσφέρει ο δάσκαλος όταν δεν μπορεί να δει  και να ακούσει όλους τους μαθητές να συμμετέχουν στο μάθημά του;

Δ. Ποιο μάθημα, όταν διακόπτεται ο ήχος , όταν η σύνδεση παραπαίει από την υπερφόρτωση του δικτύου , όταν τελικά τα νεύρα σου σπάνε από την απογοήτευση και την αδυναμία να κάνεις την δουλειά σου.

Γιατί το μάθημα δεν είναι διάλεξη. Είναι διάλογος. Είναι μοίρασμα. Είναι συγκίνηση. Είναι παράσταση. Είναι οι φίλοι , είναι το διπλανό θρανίο, είναι το προαύλιο, είναι το διάλειμμα, είναι το παιχνίδι, είναι και ξανά το μάθημα.

ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ

Είναι επιδημία. Τι να γἰνει; Από το τίποτα;

ΑΠΑΝΤΩ.

Αυτό που φοβάμαι και γράφω αυτό το κείμενο είναι μήπως θεωρηθεί τελικά ότι αυτό είναι το ιδανικό μάθημα. Εξ αποστάσεως. Τα παιδιά να κάνουν ότι παρακολουθούν, οι εκπαιδευτικοί να κάνουν ότι διδάσκουν, οι γονείς να κάνουν ότι είναι ευχαριστημένοι που τα παιδιά τους  διδάσκονται και τα ΜΜΕ να θριαμβολογούν ότι η  Τηλεκπαίδευση πέτυχε. Αλλά η διδασκαλία  θα έχει πεθάνει.

Το Δημόσιο τόσα μπορεί να προσφέρει..Αν θέλετε περισσότερα…

Εν τω μεταξύ με τα καθρεφτάκια τους θα έχουν πετύχει πολλά.

Να μας κλείσουν σπίτι μας. Να μην επικοινωνούμε. Να μην μιλάμε Να γίνουμε δηλαδή e- όντα..

Μοναχικά, παρόλες τις οθόνες και τα τηλέφωνα και τις κονσόλες. Α-πολιτικά και ευπροσάρμοστα σε όλες τις κλεισούρες , τα τούνελ και τις καταπακτές.

Το έχουν διατυμπανίσει σε όλους τους τόνους. Η Τηλεκπαίδευση είναι μια επένδυση για το Μέλλον… Τη θεωρούν επιτυχία..

Ως σκεπτόμενος άνθρωπος που διεκδικώ φωνή ανησυχώ.

Οι φοιτητές, το πιο πρωτοπόρο και δυναμικό κομμάτι των νέων ανθρώπων καθηλωμένοι μήνες τώρα μπροστά σε μια Οθόνη… Να συνηθίσουν …Τη νέα τάξη πραγμάτων..

Ο ιός υπάρχει και τη μάσκα μου όσο κι αν με πνίγει τη φοράω.

Αυτό για το οποίο αγωνιώ είναι μήπως κάποια στιγμή , όταν πέσουν οι μάσκες, γίνει φανερή με πολύ κυνισμό η νέα πραγματικότητα..

Της Εκπαίδευσης Εξ Αποστάσεως που Εταιρείες Κολοσσοί έχουν επενδύσει τα χρήματά τους για να μείνει ….

Ανησυχώ..

Γι αυτούς που χειροκροτούν..που θριαμβολογούν…

Όταν είναι εκπαιδευτικοί ανησυχώ περισσότερο…

Όταν είναι μαθητές και γονείς θλίβομαι βαθιά…

Υ.Γ: Για να αλλάξω λίγο το κλίμα θα πω κάτι τελευταίο. Το λαϊκό άσμα με την δημοφιλή εισαγωγή…

<< Δεν άκουσα, τι είπατε, ορίστε..

Συγγνώμη Κύριε, ποιος είστε….>>

Είναι νομίζω ο εθνικός ύμνος της Παρωδίας που ονομάζεται Τηλεκπαίδευση…

                                                 ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ