Η ΜΟΙΡΑ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΜΑΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ!!! ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ

 

 <<Η ΜΟΙΡΑ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΜΑΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ>> ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ

Θεωρείται ο σημαντικότερος ρήτορας της αρχαιότητας και όλων των εποχών, μαθητής του Ισοκράτη και του Ισαίου. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 384 και πέθανε αυτοκτονώντας το 322 π.Χ.. Τον πατέρα του, που είχε το επάγγελμα του μαχαιροποιού, τον έλεγαν Δημοσθένη και τη μητέρα του Κλεόβουλη. Το όνομά του ήταν «Δημοσθένης Δημοσθένους Παιανιεύς». Από μικρός δοκίμασε την πίκρα της ζωής, γιατί, χάνοντας τον πατέρα του, οι κηδεμόνες του καταχράστηκαν την πατρική του περιουσία (ένας από αυτούς ήταν ο Δημοφών).

Έτσι, αποφάσισε να ασχοληθεί με τη ρητορική για να μπορέσει ο ίδιος να πολεμήσει για το κλεμμένο του δίκιο. Αν και κατάφερε να κερδίσει τη δίκη, δεν μπόρεσε να πάρει την περιουσία του και αναγκάστηκε, για να ζήσει, να γράφει λόγους και να πληρώνεται. Στην εκκλησία του δήμου που προσπάθησε δυο φορές να μιλήσει δεν τα κατάφερε, γιατί τον εμπόδιζαν η νευρικότητά του και η δυσκολία να προφέρει το λ και το ρ. Τον πλήγωσε αυτή η ταπείνωση, τόσο, που αποφάσισε να λυτρωθεί από τα ελαττώματά του. Ο βάταλος (τσεβδός) όπως τον έλεγε η παραμάνα του, με την πίστη και την επιμονή του, πότε ανεβαίνοντας στον Λυκαβηττό και πότε κατεβαίνοντας στο Φάληρο, με την απαγγελία που έκανε σε διάφορους λόγους, μπόρεσε να νικήσει τις δυσκολίες στην άρθρωση, την κάποια του δειλία και να πετύχει την κυριαρχία στις κινήσεις του. Ήταν πια σε θέση να παρουσιαστεί στην εκκλησία του δήμου και να μιλήσει. (ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ)

Υ.Γ: Αν ο Δημοσθένης είχε βρει το δίκιο του , αν δηλαδή είχε καταφέρει να πάρει πίσω την πατρική περιουσία, δεν θα ήταν ο μεγαλύτερος ρήτορας της αρχαιότητας .Ίσως τον γνωρίζαμε για τις κραιπάλες του  και που ξέρετε, ίσως κάποιος άλλος Αριστοφάνης να σατίριζε στις κωμωδίες του την κακή του άρθρωση και τη δειλία του να μιλήσει μπροστά στο πλήθος. Η Μοίρα . λοιπόν, είχε πει, νοιάζεται περισσότερο για μας από ό,τι εμείς οι ίδιοι για τον εαυτό μας. Οι Xριστιανοί το λέμε Θεό, οι Βουδιστές , Βούδα …..οι Άθεοι, Συγκυρία, Τύχη, κ.λπ. Όπως και να το πούμε, πολλές φορές στη ζωή μας το είδαμε ξεκάθαρα. Ακόμα και τα πιο δύσκολα ήρθαν για κάποιο λόγο. Για να αναγνωρίσουμε τις πραγματικές αντοχές μας, τους φίλους μας, να χαράξουμε νέα πορεία, ή ακόμα και να γυρίσουμε σε ανθρώπους που τους είχαμε ή μας είχαν ξεχάσει. Θα μου πείτε, ακόμα και ο θάνατος, μια αρρώστια; Όλα στη ζωή έχουνε παράπλευρες απώλειες που εξισορροπούνται κάπως με εκείνα που έχoυμε και τώρα τα βλέπουμε με άλλο μάτι .Ως δώρο και γνώση για να παμε παρακάτω. Η Μοίρα, Η Τύχη, ο Θεός… Δεν μιλώ μοιρολατρικά. Μιλώ μέσα από τις εμπειρίες μου και την ανάγκη μου να πω<< Ευχαριστώ>> στον Θεό που νοιάζεται για μένα περισσότερο από ό,τι εγώ για τον εαυτό μου…                                                                                                                               ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

Το αφιερώνω στην  φίλη μου Γεωργία Π.