ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ....

Αντάμα με το Σίσυφο

Σήκωνε βράχο ασήκωτο.

Δεν είχε Πως , Γιατί

Το λεξιλόγιο .

Είχε

Έτσι

Στα Καλά Καθούμενα.

Ξέφευγε βλέμματα

Και στόματα και νεύματα.

Αδιαφορούσε για ευχές.

Κουράγιο

Ή

Κάτι τέτοιο.

Στητή και μόνη.

 Στις αμπελοφιλοσοφίες

Έκλεινε τα αφτιά της.

Στα θαυμαστικά.

Στις  έξω από το  χορό

Εντυπωσιακές  φιγούρες.

Εγώ στη θέση σου……..

 Σε κάθε συλλαβή

Του

Δεν  α-ντέ-χω

Δεν μπο-ρώ
Ακροβατούσε.

Με  χωρίς  δίχτυ  έπεφτε

Βουτούσε στο κενό.

Μπο-ρού-σε.

Πέθαινε και ξανά γεννιόταν.

Κά-θε μέ-ρα.

Με το κουδούνι. Κάθε μέρα.

Σήκωνε σαν το Σίσυφο το βράχο.

Αγαπημένο βράχο.

Το παιδί της.

                              ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

Υ.Γ: Μια αγαπημένη φίλη μού είπε σήμερα την ιστορία αυτή… Κι εγώ, που είμαι πάντα στην τρεχάλα , όπως λέει η αδελφή μου, αφιερώνω με θαυμασμό το ποίημά μου αυτό στη μάνα αυτή....