Ξυπνά η μέρα
Νυσταγμένη.
Χρώματα
φέγγει.
Λεμονιές
Αρωματίζουν
Τους αχνούς
καημούς
Των δρόμων.
Ιπποτικά
Ανέχεται.
Την
αεικίνητη
μανία
ανθρώπων
αδηφάγων.
Να νικούν.
Τρίζουν τα
φύλλα
Περπατούν
Χρυσάφια
Σε τρελούς
χορούς.
Παραμιλούν
Και
Νικημένα
Θανατώνονται.
(Ποιος ο λυγμός
το πένθος ο καημός των φύλλων;)
ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου