Εκπνέεις απαλά
Σαν θρόισμα
φύλλων .
Αλλάζεις τις
συνήθειες
Των φωνών.
Αφοπλίζεις
Καθοδηγείς
Δασεία.
Κρυμμένη
Υφέρπεις
Σε
επιφάνειες
Που εφάπτονται.
Αφομοιώνεις
Τις ψιλές
κραυγές.
Έφιππη εφορμάς.
Υφάλους μες
τη θάλασσα
Των στίχων
Αφ υψηλού
Κοιτάς
Που λυγμούς
σε εφεδρεία
Κρατούν .
Αφαίμαξη
Παλιών ηθών
και εθίμων.
ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ
ουάου....
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρωτότυπο.
Απρόσμενο θεματικά.
Η αφήγηση σε β΄ πρόσωπο και τα ρήματα που χρησιμοποιείς του προσδίδουν απίστευτη ζωντάνεια και βαρύτητα.
Άκου κι αυτό:
ΨΙΛΗ ΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄
Λεπτές παιδικές φωνές.
Χελιδονίσματα.
Σαν την άνοιξη που έρχεται...
ΔΑΣΕΙΑ``````````````
Πουλιά που φεύγουν...
Τα χρόνια,
Οι άνθρωποι.
Σου κουνάει το μαντήλι.
Θυμίζει την ευτυχία που ήρθε αλλά έφυγε τόσο βιαστικά,που δεν πρόλαβες καλά καλά να το καταλάβεις.
Γεια σου Φωτούλα ,με τη θεαματική σου απάντηση...Ωραία και μελαγχολική η δασεία σου...Με βρήκε στην καρδιά.......Και η ψιλή σου αξεπέραστη ...Να είσαι πάντα καλά.....
ΑπάντησηΔιαγραφή