Στον φιλόξενο χώρο
του θεάτρου
ΜΠΑΡΡΥ παρακολουθήσαμε χθες ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΓΙΑ ΤΗ
ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΙΑ του Όσκαρ Ουάιλντ από τους ταλαντούχους σπουδαστές της δραματικής
σχολής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας. Πρόκειται για τα υπέροχα παραμύθια ενός ιδιαίτερα
ευαίσθητου και αιρετικού συγγραφέα ,όπως ήταν ο Όσκαρ Ουάιλντ , ΤΟ ΑΣΤΕΡΟΠΑΙΔΟ και Ο ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ.. Οι σπουδαστές
με την ομορφιά και την ζωντάνια της νιότης τους και με την καθοδήγηση μιας ευφάνταστης
σκηνοθετικής ματιάς ζωντάνεψαν πάνω στη σκηνή όλα τα συναισθήματα και τα
αισθήματα που γεννούν τα παραμύθια που έχουν να πουν κάτι μοναδικό: Πως η
γενναιοδωρία και η αγάπη πάντα επιστρέφουν σε σένα. Όταν βέβαια δεν περιμένεις
αντάλλαγμα και δίνεις από το υστέρημα και όχι από το περίσσευμά σου . Αντίθετα
ο εγωισμός και η σκληρότητα σε βυθίζουν στην μοναξιά και στην αφόρητη πλήξη..Η
δύναμη της γενναιοδωρίας λοιπόν φώτισε χθες την σκηνή του ΜΠΑΡΡΥ σε μαύρο
φόντο για να λάμψει ακόμα περισσότερο στην ζωή μας που συνήθως κινείται ανάμεσα
στον εγωισμό και στην φιλαυτία.. Η δύναμη της αγάπης , της φιλίας ,της αλληλεγγύης
. Η δύναμη της πραγματικής ομορφιάς που την κατέχουν κυρίως αυτοί που αγαπούν
και συγχωρούν .Αυτοί που συγκινούνται και δακρύζουν . Οι ήχοι, οι
κινήσεις, τα βλέμματα και τα νεύματα, οι σιωπές και οι φωνές, οι μουσικές και τα τραγούδια, τόσο όσο το
καθένα ήταν λειτουργικό και εξαίσια απαραίτητο μας βοήθησαν να δούμε πως μια
παράσταση στήνεται μόνο με μεράκι, φαντασία και διάθεση να πεις κάτι σημαντικό.
Εμείς πήραμε και τα μηνύματα και την
αγάπη των παραμυθιών αυτών..Και δηλώνουμε κατηγορηματικά. Παρά τα χρόνια που
περνούν αγαπάμε και τα παραμύθια και την αλήθεια τους..
Υ.Γ1: Φυσικά συναντήσαμε και εξαιρετικούς ηθοποιούς
που παρακολούθησαν και αυτοί με ενθουσιασμό την παράσταση..Τον Θεόδωρο
Κατσαφάδο και τον Γιάννη Στάνκογλου. Αγαπώ πολύ τους ηθοποιούς.
Γενικά όσους υπηρετούν την Τέχνη του Θεάτρου. Όσους δηλαδή υποδύονται
ρόλους στην σκηνή μετά από εξαντλητικές
πρόβες και πολλή δουλειά πάνω στα κείμενα προκειμένου να είναι τέλειοι.
Εύχομαι στους σπουδαστές της δραματικής σχολής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας να
ταξιδέψουν όμορφα με την Τέχνη τους αλλά και να προσφέρουν και στους θεατές υπέροχα ταξίδια. Τέλος να βρουν
την δύναμη να αντισταθούν στις εύκολες λύσεις και να συναντήσουν στο δρόμο τους
μόνο σπουδαία έργα και δημιουργούς. Το αξίζουν όλοι… Μπράβο παιδιά!!!
Υ.Γ2: Ο
Όσκαρ Ουάιλντ στο DE PROFUNTIS
που είναι μια επιστολή σε ένα φίλο του
από την φυλακή και τα δεσμά <<epistula in carcere et vinkulis>> γράφει στο τέλος:<< Το μέλλον που ανοίγεται μπροστά μου
είναι το παρελθόν μου. Πρέπει να το κοιτάξω με διαφορετικά μάτια , να αναγκάσω
τον κόσμο και τον Θεό να το δουν με διαφορετικά μάτια. Και αυτό δεν θα το
καταφέρω ποτέ αν το αγνοήσω, αν το καταφρονήσω, αν το εξυμνήσω ή το αρνηθώ αλλά
μόνο αν το δεχτώ σαν αναπόφευκτο στάδιο της
εξέλιξης της ζωής και του χαρακτήρα μου
, μόνο αν σκύψω ταπεινά το κεφάλι μπροστά σε όλα όσα υπέφερα……. Μην ξεχνάς σε τι
τρομερό σχολείο παίρνω τα μαθήματά μου .Όσο ανολοκλήρωτη και ατελής είναι η
προσωπικότητά μου , έχεις να κερδίσεις πολλά από μένα. Ήρθες κοντά μου για να
μάθεις την απόλαυση της ζωής και την απόλαυση της Τέχνης. Ίσως η μοίρα με
διάλεξε για να σου μάθω κάτι σημαντικό. ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ>>
Ύστερα από αυτό νομίζω ότι καταλαβαίνουμε όλοι γιατί αυτός ο άνθρωπος έγραφε
τόσο ωραία παραμύθια!!!!
ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου