ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Μεγάλη Πέμπτη και σήμερον κρεμάται επί ξύλου....Ποτέ δεν κατάφερα να το ακούσω  χωρίς να κλάψω..Η σκέψη μου πηγαίνει σ΄όλους τους ανθρώπους που κουβαλάνε ένα σταυρό, μια αρρώστια,ένα θάνατο, μια πληγή..Και πόσο έχουν ανάγκη,έναν άνθρωπο να τους βοηθήσει να τον σηκώσουν..Έναν άνθρωπο, που χωρίς να τους κρίνει,διακριτικά και χωρίς πολλές ερωτήσεις θα σταθεί δίπλα τους....Αλλά εκείνοι που πιο πολύ με συγκινούν είναι αυτοί που σιωπηλά,σχεδόν με αφέλεια και πολύ φιλότιμο, σηκώνουν το δικό τους σταυρό χωρίς να περιμένουν βοήθεια από κανέναν.Με αξιοπρέπεια αξιοθαύμαστη..Έζησα με έναν τέτοιον άνθρωπο..γενναίο όσο λίγοι..Αυτές τις γραμμές τις αφιερώνω σε κείνον και στους υπέροχους φίλους μου στην όμορφη Χαλκίδα καθώς  και στους καταπληκτικούς ανθρώπους που γνώρισα εκεί....Τους αφιερώνω αυτό το τραγούδι..Γιατί η καρδιά μου μαζί τους ταξίδεψε..Κάποιοι μάλιστα με δίδαξαν πολλά....Γι΄αυτούς και η δεύτερη αφιέρωση…