ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ...

ΥΓ1: Υπέροχοι στίχοι του Κωστή Παλαμά και εξίσου συγκινητική ερμηνεία από τον Βασίλη Λέκκα !!!

Σµίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές! 
Κι ότι σ' απόµεινε ακόµη στη ζωή σου, 
Μην τ' αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου! 
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ! 

Κι αν λίγη δύναµη µεσ' το κορµί σου µένει, 
Μην κουρασθείς. Είν' η ψυχή σου ατσαλωµένη. 
Θέµελα βάλε τώρα πιο βαθειά, 
Ο πόλεµος να µη µπορεί να τα γκρεµίσει. 

Σκάψε βαθειά. Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησµονήσει; 
Θα θυµηθούνε κάποτε κι αυτοί 
Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη, 
Υποµονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι ...

Στίχοι: Κωστής Παλαμάς Σύνθεση- Ενορχήστρωση: Οδυσσέας Σαγρέδος Ερμηνεία: Βασίλης Λέκκας Συμμετέχει η χορωδία του 3ου Δ.Σ. Διονύσου Μπάσο: Έφη Μπούνταλη Ντραμς: Παύλος Λογαράς

Παραγωγή: Home Studio Music Productions

 ΥΓ2: Μια παλαιότερή μου ανάρτηση με τίτλο ΕΣΥ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ...Την ανεβάζω πάλι λόγω της ημέρας.. Την αφιερώνω σε όλους τους δασκάλους του κόσμου.. Λίγο περισσότερο στους  δασκάλους γονείς μου...Με πολλή αγάπη και σεβασμό.....

Τίποτα πιο όμορφο από την σχολική τάξη. Πιο υγιές και πιο ελπιδοφόρο. Σφύζει από ζωή. Όλα  τα καιρικά φαινόμενα μπροστά σου. Λιακάδες λαμπερές. Συννεφιές . Άλλες φέρνουν μπόρες και άλλες ευεργετικό ψιλόβροχο. Καταιγίδες. Και πάλι ήλιο. Την κερδίζεις μόνο με την αγάπη. Και με την ομορφιά της γνώσης που απελευθερώνει τη σκέψη. Έχει τους δικούς της νόμους . Τα θέλω και τους φόβους της. Εσύ καλείσαι να κερδίσεις το στοίχημα να τα ισορροπήσεις. Θέλει να κάνεις μαγικά για να το καταφέρεις σε ένα κόσμο αφιλόξενο για όνειρα. Να μπεις στον κόσμο της. Όχι σαν εισβολέας που ήρθε να αλώσει και να επιβάλει τους κανόνες του. Ούτε σαν φοβισμένος υπηρέτης μιας αναγκαστικής συμβίωσης. Οι μαθητές μυρίζονται το φόβο. Μισούν τη βία. Δεν υποτάσσονται εύκολα . Έχουν άγνοια κινδύνου. Ρίχνονται πάνω του. Αλίμονο αν δεν το ΄καναν. Εσύ , ο δάσκαλος, πρέπει να είσαι συνοδοιπόρος σ΄αυτό το ταξίδι. Συνεργάτης και καθοδηγητής. Σύντροφος αγαπημένος. Όταν θυμώνεις να ξέρουν το γιατί. Να μην ξεχνάς να επιβραβεύεις. Και να μη θέλεις πολλά για να το κάνεις. Το μπράβο στα παιδιά δίνει φτερά .Να είσαι επιεικής. Η τάξη των παιδιών αγαπιέται μόνο με την καλά αιτιολογημένη επιείκεια. Που πηγάζει μέσα από καταστάλαγμα ζωής. Και όχι γιατί απλώς δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Η τάξη είναι ένα ζυμάρι στα χέρια σου. Πηλός. Πρέπει να χτίσεις κάτι όμορφο. Είναι καμβάς να φτιάξεις έναν πίνακα με τα όνειρά της. Άγραφο χαρτί να γράψεις ευχές για τη ζωή. Παράλληλα πρέπει να στεγνώνεις τα δάκρυά της .Να συντροφεύεις τα γέλια της. Μην ειρωνεύεσαι τις τρικυμίες της. Να μάθεις να τις κολυμπάς.  Αν δεν σε αγαπήσει, φταις. Κάτι έχεις κάνει λάθος. Αν δε σε σέβεται, ψάξε να βρεις γιατί. Υπάρχουν λόγοι. Η τάξη σπάνια κάνει λάθος .Μην την πυροβολείς. Και μην την κολακεύεις. Της φτάνει να την αγαπάς . Και να είσαι εκεί όταν σε χρειάζεται. Με υπομονή. Και εμπιστοσύνη.

                                           ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ.