Δευτέρα 22 Ιουνίου 2020

ΑΡΛΕΤΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ...


Στίχοι - Μουσική: Αρλέτα



Ακριβώς σ΄ αυτό το σημείο, είχε γυριστεί η τελευταία σκηνή της θρυλικής ταινίας ΣΤΕΛΛΑ του Μιχάλη Κακογιάννη..ποιοι δε θυμούνται τη ξακουστή ατάκα του Γ.Φούντα …Στέλλα φύγε. Κρατάω μαχαίρι…

Απέναντι από το κέντρο Παράδεισος, λοιπόν, της αγαπημένης μου ταινίας Στέλλα , στην αυλή του οποίου ήταν το σπίτι της, είναι τώρα ένα γλυπτό για να θυμίζει την Αρλέτα μας..Τα τραγούδια της είναι από τα πολυαγαπημένα μου….Τώρα σε έναν άλλο παράδεισο, αυτόν της ψυχής μας τραγουδά μαζί μας…



Το πρώτο τραγούδι που αναρτώ δεν μπορώ να το σχολιάσω..Με στεναχωρεί πολύ αλλά μου αρέσει και πολύ…Οι φίλοι μου θα το καταλάβουν..Το αφιερώνω σε όλους τους μοναχικούς ανθρώπους της πόλης , κάθε πόλης..Που δεν σταματούν να ψάχνουν την ποιότητα σε κάθε σχέση, σε κάθε βήμα, σε κάθε δρόμο και σοκάκι..Το αφιερώνω τέλος σε όλους τους ευαίσθητους ανθρώπους..

Ακόμα κι αν φύγει λοιπόν είναι εδώ..Κι εγώ που βρέθηκα στην Αθήνα αυτές τις μέρες , σε δύσκολες στιγμές, ένιωσα ότι η πόλη που σπούδασα και ερωτεύτηκα είναι εκεί, μπορεί αλλαγμένη κάπως …πολύ… αλλά εκεί… Τραγουδώ κι εγώ με τον κόσμο…
 Ακόμα κι αν φύγεις για το γύρο του κόσμου θα σαι πάντα δικός μου θα είμαστε πάντα μαζί… Χωρίς στίξη και κανόνες…
  
                                                ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ
Υ.Γ: Καλό καλοκαίρι σε όλους τους φίλους μου..Στα παιδάκια των πανελληνίων ..Κουράγιο παιδιά… Λίγο ακόμα έμεινε……



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου