ΟΙ ΙΣΚΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΣΚΙΕΣ...

 <<ΕΛΕΝΗ>> ΤΟΥ ΕΥΡΙΠΙΔΗ

ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ:

Τι λες;

Τόσος μόχθος ,τόσος αγώνας για έναν ίσκιο;

Αναφωνεί ο αγγελιοφόρος  όταν ακούει από το Μενέλαο ότι  δέκα χρόνια στην Τροία πολεμούσαν για το τίποτα. Ενώ η Ελένη βρισκότανε στην Αίγυπτο αυτοί, Τρώες και Αχαιοί, σκοτώνονταν για ένα είδωλο.

Μεγάλος πόνος είχε πέσει στην Ελλάδα.

Τόσα κορμιά ριγμένα

στα σαγόνια της θάλασσας στα σαγόνια της γης∙

τόσες ψυχές

δοσμένες στις μυλόπετρες, σαν το σιτάρι.

Κι οι ποταμοί φούσκωναν μες στη λάσπη το αίμα

για ένα λινό κυμάτισμα για μια νεφέλη

μιας πεταλούδας τίναγμα το πούπουλο ενός κύκνου

για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη. ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ

Υ.Γ1: Επίκαιρος ο αγγελιοφόρος. Μοιάζει με την Ελλάδα των διαπραγματεύσεων και της αξιολόγησης. Για μια ανάπτυξη που ποτέ δεν έρχεται, σε μια χώρα με εξοντωμένα παιδιά από τα φροντιστήρια σε κλειστά σχολεία. (κατάληψη;!) Για μια επιτυχία αμφιλεγόμενη, άνεργη και κακοπληρωμένη. Υποψήφια μετανάστης. Κι όσο κι αν η Ιθάκη των ονείρων μας ακόμα και αν είναι φτωχική δικαιώνει το ταξίδι μας προς αυτήν, θα χανόταν ο κόσμος αν κατοικούνταν από ευτυχισμένους ανθρώπους που κερδίζουν το ψωμί τους με αξιοπρέπεια μέσα στη χώρα τους; Με σχολεία ανοιχτά και παιδιά με γνώση αλλά και με ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο; ΕΝ ολίγοις… Καλό το ταξίδι , ο αγώνας , ο μόχθος… Αλλά τι γίνεται όταν είναι χωρίς  αντίκρισμα;

Υ.Γ2: Είμαι απαισιόδοξη. Κυρίως όταν χάνονται οι άνθρωποι. Κλεισμένοι ο καθένας στον μικρόκοσμό του. Γιατί ποτέ κανέναν αγώνα δεν τον δικαιώνεις μόνος σου. Και πόσο μάλλον όταν πρόκειται για έναν ίσκιο…

                                                         

                                                                        ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ