ΜΟΝΕΣ ΑΥΛΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ

Μόνες αυλίζονται οι Λέξεις.

Θαμπά και αργόσχολα Επίθετα

Τριγύρω.

Δεν έχουν χρόνο να σταθούν .

Την Κυριολεξία να ομορφύνουν.

Ακίνητα σφηνώνουν Επιρρήματα

Που πουθενά δεν πάνε.

Δεν ξέρουνε τον Τρόπο

Να δοθούν .

Το Χρόνο

Να προφτάσουν.

Αιτίες

Να φωνάξουνε .

Άσκοπα περιφέρονται οι Τελικές Προτάσεις.

Μόνες χωρίς τον Κύριο Σου Λόγο.

Ενδοιασμοί κυρίαρχοι Φοβούνται μήπως…

Ή μήπως δεν…

Χωρίς το Αποτέλεσμα εκφέρεται το Ώστε.

Μόνες αυλίζονται οι Λέξεις.

Λείπει η Στίξη της Ορμής.

Των λαμπερών θαυμαστικών

Ο Ήχος.

Αποσιωπητικά….

Ολόκληρους διαδρόμους φτιάχνουν.
Πνίγουν.

Πένθιμα εισαγωγικά

Μεταμορφώνουν

Το νόημα των πραγμάτων.

Φόβοι

Που ανεπιτυχώς

Αιτιολογούνται.

Ερωτηματικά Ολικής Αγνοίας

Δημιουργούνε πλέγματα.

Και Φυλακές.

Να καταδικαστούν

Οι Λέξεις.

     ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

Υ.Γ: Σαν σήμερα εκτελέστηκε ο Νίκος Μπελογιάννης το 1952. Ξημερώνοντας Κυριακή.Του αφιερώνω αυτούς τους στίχους.