Το τυφλό αγόρι και οι σύγχρονοι Οιδίποδες.

Χτές, φουριόζα πάλι, κατέβαινα τη Μαιζώνος, μεσημέρι, για να πληρώσω τους λογαριασμούς μου. Απελπισμένη έκανα πράξεις ,πρόσθετα ,αφαιρούσα, τίποτα δεν πολλαπλασιαζόταν. Το μυαλό μου ταξίδευε σε χίλια μονοπάτια. Τι είπαν , τι είπα , τι έπρεπε να πω…. Ξαφνικά είδα ένα αγόρι περίπου στα δεκαπέντε, όσο κι ο γιος μου, να ανεβαίνει την ίδια  πλευρά του πεζοδρομίου κρατώντας το άσπρο μπαστούνι του. Ολική τύφλωση. Πίσω του μια νέα κοπέλα, η δασκάλα του ,του εξηγούσε με σιγανή διακριτική φωνή πως θα περπατά με το μπαστούνι του χωρίς κίνδυνο, αποφεύγοντας τα εμπόδια. Το πρόσωπο του αγοριού ήταν έντρομο. Έτσι μου φάνηκε . Τραβηγμένοι οι μύες του προσώπου του, τεταμένη η προσοχή του στους θορύβους του δρόμου και στις φωνές περπατούσε κουνώντας δεξιά- αριστερά, χαμηλά –όπως του έλεγε η δασκάλα του- το ολοκαίνουργιο άσπρο μπαστούνι του. Σταμάτησα να σκέφτομαι μπροστά στο θέαμα που μου φάνηκε συνταραχτικό .Του παιδιού που προσπαθούσε να δει, ενώ δεν βλέπει. Να δει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Κουνώντας  δεξιά και αριστερά το μπαστούνι που ίσως διάλεξε γι αυτόν με περισσή φροντίδα η μητέρα του, αποδεχόμενη το γεγονός ότι ποτέ δεν θα δουν μαζί ένα ηλιοβασίλεμα… Προσπαθούσε να δει. Να ζήσει χωρίς τα μάτια του. Έκλεισα τα μάτια μου σφιχτά και περπάτησα για ένα λεπτό. Βρέθηκα στο κενό. Αν και το γνωρίζω αυτό το συναίσθημα, πάντοτε είναι εξίσου τρομαχτικό. Γύρισα πίσω μου. Το αγόρι και η δασκάλα του προχωρούσαν αργά με την ίδια ρυθμική σχεδόν περπατησιά που ενώνει τους ανθρώπους που στοχεύουν σε κάτι σπουδαίο. Συχνά με τα μάτια μας δεν βλέπουμε και με τα αυτιά μας δεν ακούμε.. Ή κάνουμε πως δεν βλέπουμε..Αγνοούμε επιδεικτικά τους άλλους και την αλήθεια..Και δεν προσπαθούμε καν να αποκτήσουμε μια άλλη οπτική..Τα πολυθρύλητα λόγια από τον Οιδίποδα μου ήρθαν στο μυαλό :

              

            ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ

      Λέγω λοιπόν σ’ αισχρότατη πως ήλθες σχέσιν

      με τους στενούς σου συγγενείς·  και δεν γνωρίζεις

      πόσο κακή είναι η θέσις σου.

       ΟΙΔΙΠΟΥΣ

      Έννοια σου κι ατιμώρητος δεν θ’ απομείνης.

       ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ

      Βέβαια, σαν έχη δύναμιν κάποια η αλήθεια.

       ΟΙΔΙΠΟΥΣ

      Μέσα σου δεν ευρίσκεται η αλήθεια εσένα,

      τυφλός και στα μάτια και στ’ αυτιά και στον νουν είσαι.

Στο χωρίο αυτό ο Οιδίποδας αποκαλεί τον Τειρεσία τυφλό στα μάτια ,στα αυτιά και στο μυαλό. Όλοι γνωρίζουμε όμως  ποιος είναι ο πραγματικά  τυφλός κι ας βλέπει. Με τον πιο επώδυνο τρόπο θα το ανακαλύψει μόνος του. Και με απαράμιλλο θάρρος θα βγάλει τα μάτια του. Στην κυριολεξία.

                                        ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ