ΖΗΤΑΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ....

 ΕΝΑ ΣΚΛΗΡΟ ΚΑΙ ΑΧΑΡΙΣΤΟ ΚΟΙΝΟ…

Από την ιστορία του τραγουδιού  του Αττίκ, του υπέροχου αυτού τροβαδούρου - ζητάτε να σας πω- πάντα με εξόργιζε το κοινό που ενώ ήξερε τον πόνο του για τον προδομένο έρωτά του για την Μαρίκα Φιλιππίδου, του ζητούσε επίμονα να παίξει το τραγούδι που συμβόλιζε το έρωτά του, ενώ αυτή βρισκόταν μπροστά του συνοδευόμενη από τον νέο της έρωτα.. Ποτέ δεν κατάλαβα αυτή την αδιακρισία,αυτή την απόλυτη κακία και σκληρότητα του κοινού. Ίσως δεν έχω τόσο χιούμορ… Παραδέχομαι όμως ότι αν δεν είχε συμπεριφερθεί έτσι το κοινό εκείνο το βράδυ, δεν θα είχε γεννηθεί ένα από τα καλύτερα τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ για έναν χαμένο έρωτα. Γιατί ο μεγάλος Αττίκ σήκωσε το γάντι και  απάντησε σε αυτή την κακία με μια ευαισθησία πρωτόγνωρη, αμέσως και χωρίς καθυστέρηση, μέσα σε δέκα λεπτά!!!αφήνοντάς τους όλους εμβρόντητους μπροστά στο ταλέντο και στον πλούτο της ψυχής του.

Ζητάτε να σας πω
τον πρώτο μου σκοπό 
τα περασμένα μου γινάτια
ζητάτε είδα μάτια
με σκίζετε κομμάτια

Σε μια παλιά πληγή 
που ακόμα αιμορραγεί
μη μου γυρνάτε το μαχαίρι
αφού ο καθένας ξέρει 
τι πόνο θα μου φέρει

Είναι πολύ σκληρό 
να σου ζητούν να τραγουδήσεις 
έναν παλιό σκοπό 
που προσπαθείς να λησμονήσεις

Στο γλέντι σας αυτό
δε θα’ τανε σωστό
αντί για άλλο πιοτό
να πιω εγώ φαρμάκι 
μ’ ένα τέτοιο τραγουδάκι

Γελάτε ειρωνικά
και λέτε μυστικά
ίσως με κάποια καταφρόνια
μια και περάσαν χρόνια
εσύ τι κλαις αιώνια

Γιατί βαρυγκωμείς
δεν είδαμε και μεις
μια ομορφιά σ’ αυτή τη ζήση
δεν πήραμε απ’ τη φύση
καρδιά για ν’ αγαπήσει

Αχ, δεν είν’ οι καρδιές 
όλες το ίδιο καμωμένες
ούτε κι οι ομορφιές
στον κόσμο δίκαια μοιρασμένες

Και μες στη συντροφιά 
σε κάθε ρουφηξιά
ξεχνώ μιαν ομορφιά 
που γέμιζε μεράκι 
το παλιό μου τραγουδάκι

Πράγματι, δεν είναι οι καρδιές όλες το ίδιο καμωμένες. Και η δικιά  του ήταν φτιαγμένη από  ομορφιά , ευαισθησία  και ταλέντο. Τόση ομορφιά που δεν μπορούσε να την κρατάει όλη για τον εαυτό του, γι αυτό την έβαζε στα τραγούδια του. Το κοινό του πάλι, θα μείνει στην ιστορία ως το πιο αδιάκριτο κοινό που όμως είχε την τύχη να γίνει μάρτυρας-ενώ καθόλου δεν το άξιζε- της πρώτης εκτέλεσης ενός τραγουδιού που έγινε θρύλος. Για να επαληθευθεί για μια άλλη φορά αυτό που πιστεύω. Ότι οι σπουδαίοι άνθρωποι είναι εξαιρετικά γενναιόδωροι και επιεικείς..Και όταν έρχονται αντιμέτωποι με την βλακεία, έχουν το χάρισμα να την κάνουν μάρτυρα της ευφυίας τους..

                                                                      ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ