ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΛΟΟΥΝ;;;

Στο σταυροδρόμι του νεκρού παιδιού

Ο  ήχος.

Παγίδα και ρωγμή

Για το κενό.

Παραμονεύουν πέτρες να σε κλείσουνε

Στη μέση….

Πνιγμός ο θάνατος

Και η ζωή πνιγμός

Αρχίζουνε να πέφτουν σύννεφα στο δρόμο

Φράζουνε τις γωνιές με τα λουλούδια

Μαραίνονται όλα

Δεν μένει τίποτα να θυμηθείς να αγγίξεις

Χωρίς να τρέξει αίμα

Μαύρο ..

Βουνά τα δάση και τα λόγια χωρίς

Να λένε τίποτα…

Στέγνωσαν όλες σου οι λέξεις στάζουν

Ανυπόμονες

Για λίγο ψέμα

Λειώνουν τα ρούχα σου.  Γυμνός

Στον κόσμο.

Καρφώνεσαι στο χώμα .Σκίζονται

Τα παπούτσια σου..

Πέφτεις στα γόνατα μέσα στο δρόμο

Δυο μάτια έντρομα σε ακολουθούν

Είναι το τέλος;

Κλόουν ΕΕΕΕ;;;; Είναι το τέλος;;;;;;

Γυρίζεις να μιλήσεις.

Τα μάτια σου….

Τα μάτια του ….

Ο φόβος..

Και δεν ξυπνάς γαμώτο…

Ανάβει το τσιγάρο του..

Ένα καφέ τον προλαβαίνουμε όμως;;;;;

Ένα καφέ τον προλαβαίνουμε όμως….

                                    ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

Υ.Γ: Πριν τέσσερα χρόνια. Μεγάλη Τρίτη…. Αθήνα. Εξάρχεια. Στο σταυροδρόμι που σκότωσαν τον Γρηγορόπουλο. Ένα τηλέφωνο. Μάθαμε για την αρρώστια…