ΣΤΟΝ ΑΣΡΑΦ ΦΑΓΙΑΝΤ
Βιαστικά πεθαίνεις
Όπως μικρός βιαζόσουν να αφήσεις τα
βιβλία σου
Να αρπάξεις τους μικρούς σου
μαρκαδόρους
Τις πολύχρωμες μπάλες που μοίραζες
Σε όλα τα παιδιά στην πλατεία
Που δεν ήξεραν γιατί θα πεθάνεις
Βιαστικά πεθαίνεις
Όπως όταν βιαζόσουν να της πεις
σ΄αγαπώ
Μήπως ξεχάσεις πώς η αγάπη προφέρεται
αύριο
Και εκείνη μελαγχολήσει
Όταν διαβάσει ότι ο έρωτας είναι
αέρας και πάει
Βιαστικά πεθαίνεις
Όπως ένας πρόσφυγας αφήνει τα πάντα
να καίγονται
Και μπαίνει στη βάρκα για να πνιγεί
οικειοθελώς
Με όλα του τα γράμματα ραμμένα στην
καρδιά του
Και μια πυξίδα που έκλεψε από
δουλέμπορους
Τη νύχτα εκείνη που είπε ή τώρα ή
ποτέ
Βιαστικά πεθαίνεις
Όπως οι ηγέτες σε χώρες που έχουν
τράπεζες
Βιάζονται να κλείσουν το θέμα σου για
να φάνε
Τα γκουρμέ φαγητά τους στα αλεξίσφαιρα
δείπνα τους
Να σε ξορκίσουν με δηλώσεις ότι είναι
καλύτερο
Για σένα να θαφτείς στο χρόνο,
πρόσφυγα ποιητή,
Ποιητή πρόσφυγα , εσύ που για πάντα
θα χαλάς τα νούμερα
Και τις στατιστικές τους…
Βιαστικά πεθαίνεις
Λόρκα, Μολόιζε,
Άσραφ Φαγιάντ
Γιατί δεν κάθισες στα αυγά σου
Όπως όλοι οι καθωσπρέπει ποιητές
Που εκφωνούν τους λόγους
Που βραβεύονται για να γράφουν
Αυτά που οι εκάστοτε φανατισμοί
επιτρέπουν
Λόρκα, Μολόιζε, Ασράφ Φαγιάντ
Σε ποιήματα που σε υμνούν πεθαίνεις….
ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου