ΤΟ ΘΑΥΜΑ...

Πίστευε το αδύνατο. Με μεγαλοπρέπεια πρίγκιπα σε βασιλικό δείπνο αντιμετώπιζε τις συνετές συμβουλές που του έλεγαν να μην ελπίζει. Κουνούσε συγκαταβατικά  το κεφάλι στην επιστημονική βεβαιότητα των κάθε λογής ρεαλιστών που διατυμπάνιζαν σε όλους τους τόνους το ανέφικτο του πράγματος. Με  ολοφάνερο οίκτο αγκάλιαζε τους  κάθε λογής ανυποψίαστους για τη δύναμη που κρύβεται στα ανθρώπινα κύτταρα. Τους λυπόταν. Είχε την βεβαιότητα μιας υπερφυσικής δύναμης που συμμαχεί μαζί του για να αποδείξουν το θαύμα. Έλεγε προσευχές σε κάθε γλώσσα που ήξερε και ύμνους στην πιο αγαπημένη . Έφεγγε φως.  Σε  κλάσματα δευτερολέπτου δεν υπήρχε το σκοτάδι τους. Γύρισε ο κόσμος ανάποδα. Ο ηλίθιος κόσμος των πιθανοτήτων που δεν έδινε καμιά πιθανότητα. Και έτσι γεννήθηκες εσύ...

Υ.Γ: Το αφιερώνω στους ανθρώπους που δεν κουράζονται να πιστεύουν σε θαύματα...

                                                                            ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ