ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ..ΠΑΡΩΝ...

Για να ακούσετε το παράπονο πατήστε  και  εδώ….

 

 

ΣΤΟ ΠΙΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙ Η ΤΕΧΝΗ ΣΗΜΕΡΑ ΥΠΟΚΛΙΝΕΤΑΙ…

 

Στο περιγιάλι το κρυφό

Είμαστε εκεί

Με μουσική

 

Δική σου

 

Και περιστέρι

Άσπρο

Σαν άστρο

Κρατάμε

 

Μαζί σου

 

Σε όποια ζωή

Και όποιο λάθος

 

Αγάπη δώσαμε

Και πάθος

Βέβαιοι

Πως

Θα χάσουμε

Στο βάθος

 

Και όμως

Της ζωής σου

Ο νόμος

Μας δίνει ρυθμό

 

Να περπατάμε

Στην άμμο

Αφήνοντας χνάρια

Που σβήνει το κύμα.

 

Είναι νόμος

<< Μας είπες>>

Και όχι

Κρίμα…

 

Βαδίζουμε πλάι

Στον  ίδιο το  δρόμο

Χωρίς ερωτήσεις

 

Για πόθους για λάθη

Να πάρεις;

Να αφήσεις;

 

Με εσένα οδηγό

Αρχαίο χορό

Να διευθύνεις

Στο δρόμο της δόξας

Και της ευθύνης

 

Υποκλινόμαστε

Στο πέρασμά σου

Όπως στον άνεμο

Ένα κλαράκι

Μεγάλε  μας δάσκαλε

 

Μίκη Θεοδωράκη

ΥΓ:  Πάντα φοβόμουνα αυτή τη μέρα… Με μεγάλη συγκίνηση λοιπόν τον αποχαιρετώ  με ένα ποίημα που είχα γράψει  …Βέβαιη πως η Τέχνη του  πάντα παρούσα θα μας συντροφεύει ….νικώντας την Απουσία ..Μίκης Θεοδωράκης…Παρών…..