ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΒΙΑ....

 

 Το Κράτος και Η Βία …Ο συνδυασμός που δικαιούται να σκοτώνει νόμιμα χωρίς να λογοδοτεί παρά μόνο όταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι..Και  κάποιος άλλος Δίας θα βρίσκεται πάντα να βγάζει διαγγέλματα της πλάκας και να καταδικάζει τη Βία που ο ίδιος δημιουργεί και αναπαράγει.....

Kάποιος άλλος  Ήφαιστος  θα  συμπράττει με  τη σιωπή του και το φόβο  του   σε κρατικά νόμιμα εγκλήματα…..Και τέλος κάποιος άλλος Ερμής υπεύθυνος των ΜΜΕ θα τα παρουσιάζει πάντα αλλιώς.... Ξεχνάει βέβαια ο κάθε Δίας ότι δε θα είναι κύριος για πάντα…..Θέλετε απόδειξη;;;ΔΙΑΒΑΣΤΕ...

                                             

ΥΓ: Και κάποιος άλλος  Δίας θα βρίσκεται πάντα να υπερασπίζεται τη Βία που ο ίδιος δημιουργεί και αναπαράγει καταδικάζοντας..τη βία των άλλων...ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΣΩΣΤΟ ΕΤΣΙ

                                                           ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

                                        

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ ΤΟΥ ΑΙΣΧΥΛΟΥ

 

ΥΠΟΘΕΣΗ:

Στην αρχή του έργου το Κράτος και η Βία, μαζί με τον απρόθυμο Ήφαιστο, εκτελώντας τη διαταγή του Δία, οδηγούν τον Προμηθέα σ᾽ ένα έρημο μέρος της Σκυθίας και τον καθηλώνουν πάνω σ᾽ ένα βράχο, επειδή έκλεψε από τους θεούς τη φωτιά και τη χάρισε στους ανθρώπους.

Στον τόπο εκείνο φθάνουν με τη σειρά οι Ωκεανίδες (ο Χορός), που άκουσαν το σφοδρό σφυροκόπημα, ο συμπάσχων Ωκεανός, που συμβουλεύει τον Προμηθέα να αλλάξει την άκαμπτη στάση του απέναντι στον Δία και προσφέρεται ο ίδιος να βοηθήσει, η “ομοιοπαθής” Ιώ, η κόρη του βασιλιά του Άργους Ίναχου, που την ερωτεύτηκε ο Δίας και που τώρα, μεταμορφωμένη σε αγελάδα, περιπλανιέται ασταμάτητα, κυνηγημένη απ᾽ τον οἶστρον (τη μύγα) που έστειλε η Ήρα.

Στους επισκέπτες αυτούς ο Προμηθέας μιλάει για τη βοήθεια που προσέφερε στον Δία, για την προσφορά του στους ανθρώπους, για το μαρτύριό του, για τη δική τους μελλοντική τύχη (Ιώ) και για κάποιο μυστικό που κατέχει σχετικά με την επικείμενη πτώση του Δία, την οποία μόνο αυτός θα μπορούσε να αποτρέψει.

Τελευταίος έρχεται ο Ερμής, απεσταλμένος του Δία, που άδικα επιχειρεί με απειλές να αποσπάσει από τον Προμηθέα το μυστικό που γνωρίζει. Εκείνος αρνείται με πείσμα και καταβαραθρώνεται χτυπημένος από τον κεραυνό του Δία.

 

 

 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

 

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

 

ΚΡΑΤΟΣ
Νά μας, στα πέριορα τ᾽ αλαργινά του κόσμου
στους έρημους κι απάτητους Σκυθικούς δρόμους.
Τώρα δουλειά σου, ω Ήφαιστε, όσα ο πατέρας
πρόσταξε, να γνοιαστείς, και τον άνομο τούτο
στα βράχια, στους ψηλούς γκρεμνούς να πεδικλώσεις
μ᾽ αλυσίδων ασύντριφτα δεσμά ατσαλένια,
γιατί έκλεψε της πάντεχνης φωτιάς τη φλόγα,
– τ᾽ άνθος σου εσένα – και το χάρισε του ανθρώπου.
Τέτοιο κρίμα λοιπόν χρωστάει να μας πλερώσει,
10για να μάθει του Δία την εξουσία να στρέγει
και τους φιλάνθρωπους τους τρόπους του ν᾽ αφήσει.

ΗΦΑΙΣΤΟΣ
Κράτος και Βία, για σας η προσταγή του Δία
τέλειωσε και πια τίποτε δε στέκει μπόδιο·
μα εμέ, δε μου βαστά η ψυχή θεό συγγενή μου
στ᾽ άγριο τούτο ποροφάραγγο να δέσω.
Όμως να σφίξω την καρδιά μου ανάγκη πάσα,
γιατί βαρύ ᾽ναι ν᾽ αψηφώ του Δία το λόγο.
Ω εσύ, με τα υψηλά φρονήματά σου, τέκνον
της ορθόβουλης Θέμιδας, θέλεις δε θέλω,
20σ᾽ αυτή την έρμη την κορφή θα σε καρφώσω,
π᾽ ούτε φωνή και κανενός την όψη ανθρώπου
θα βλέπεις, μ᾽ απ᾽ του ήλιου τη φωτιά ψημένος
τ᾽ άνθος της όψης σου θ᾽ αλλάξεις και τη νύχτα
θα λαχταράς την πολυξόμπλιαστη να φτάσει,
να σκεπάσει το φως, ως νά ᾽βγει ο ήλιος πάλι
τη αυγινή την πάχνη να σκορπίσει· κι έτσι
κάποιο θα ᾽χεις κακό να τυραγνιέσαι πάντα,
χωρίς να βρίσκεται ψυχή να σ᾽ αλαφρώσει.
Τέτοιο έλαβες μιστό γι᾽ αγάπη των ανθρώπων·
γιατί, θεός εσύ, δε σκιάχτηκες των άλλων
την οργή των θεών και πήγες να προσφέρεις
30στους ανθρώπους χαρίσματα πέρ᾽ από το δίκιο,
που αντίς γι᾽ αυτά, στον άχαρο το βράχο τούτο
ολόρθος κι άγρυπνος φρουρός θενα φυλάγεις,
δίχως τα γόνατά σου να λυγάς και θρήνους
πολλούς κι ανώφελα θα σκούζεις μοιρολόγια·
γιατί εύκολα δεν τη γυρνάς του Δία τη γνώμη
κι είναι πάντα σκληρός ο κάθε νέος αφέντης.

ΚΡΑΤΟΣ Λοιπόν, τί στέκεις κι άδικα ψυχοπονιέσαι τον αντίθεο το θεό και να μη βράζει η οργή σου, που πρόδωκε στον άνθρωπο τ᾽ αξίωμά σου; ΗΦΑΙΣΤΟΣ Πολύ βαραίνει, συγγενής και φίλος να ᾽σαι. ΚΡΑΤΟΣ 40Δε λέω· μα πάει να παρακούς και του πατρός σου το λόγο; Και πώς πιότερο δεν το φοβάσαι; ΗΦΑΙΣΤΟΣ Πάντα σου εσύ σκληρός, πάντα κακία γιομάτος. ΚΡΑΤΟΣ Δεν έχει διάφορο αν τον κλαίω· και συ μη χάνεις σ᾽ όσα δεν ωφελούν τον κόπο σου του κάκου. ΗΦΑΙΣΤΟΣ Αχ, τέχνη, πώς με τα όλα μου σ᾽ έχω μισήσει! ΚΡΑΤΟΣ Τί να της βαργομάς; γιατί, να πούμ᾽ αλήθεια, στα κακά τώρ᾽ αυτά δε φταίει διόλου η τέχνη. ΗΦΑΙΣΤΟΣ Μ᾽ άμποτε να τη λάχαινε κανένας άλλος. ΚΡΑΤΟΣ Όλα βαριά, εχτός να ᾽σαι των θεών ο αφέντης, 50κι έξω απ᾽ το Δία κανείς ελεύτερος δεν είναι. ΗΦΑΙΣΤΟΣ Σύμφωνος, και σ᾽ αυτό λόγο να πω δεν έχω. ΚΡΑΤΟΣ Κάνε λοιπόν και πέρνα του τις αλυσίδες, να μη σε δει και αργοπορείς ο Δίας πατέρας. ΗΦΑΙΣΤΟΣ Έτοιμα, βλέπεις, τα λυτάρια του είν᾽ ομπρός σου. ΚΡΑΤΟΣ Πεδίκλωσ᾽ του μ᾽ όλη τη ζώρη σου τα χέρια, χτύπα με τη βαριά, στο βράχο κάρφωνέ τον. ΗΦΑΙΣΤΟΣ Τέλειωσε, νά το, κι η δουλειά δεν πάει του μάκρου. ΚΡΑΤΟΣ Πιο πολύ βάρα, σφίγγε, μην τ᾽ αφήνεις λάσκα, κι είν᾽ άξιος να βγει πέρα κι όπου δεν το ελπίζεις. ΗΦΑΙΣΤΟΣ 60Στεριώθηκε, που πια δε λει, το ᾽να του χέρι. ΚΡΑΤΟΣ Τ᾽ άλλο τώρα ζώστ᾽ του γερά· να μάθει μ᾽ όλες τις μαστοριές, πως με τον Δία δεν παραβγαίνει. ΗΦΑΙΣΤΟΣ Παράπονο, άλλος απ᾽ αυτόν, λέω να μη μου ᾽χει. ΚΡΑΤΟΣ Άγρια σαγόνα τώρα σφήνας ατσαλένιας πέρα για πέρα πέρνα του γερά στα στήθια. ΗΦΑΙΣΤΟΣ Οϊμένα, κλαίω, Προμηθέα, τα βάσανά σου. ΚΡΑΤΟΣ Τα ίδια μας πάλι; και για τους εχθρούς του Δία θρηνείς; φυλάου μην κλάψεις για λογαριασμό σου. ΗΦΑΙΣΤΟΣ Βλέπεις πράμα, που μάτια δε βαστούν να βλέπουν. ΚΡΑΤΟΣ 70Βλέπω που βρίσκει αυτός ό,τι άξιζε να πάθει· μα βάλ᾽ του γύρω στα πλευρά μασκαλοζώστρες. ΗΦΑΙΣΤΟΣ Ανάγκη πάσα· κι οι πολλές φωνές σου ας λείπουν. ΚΡΑΤΟΣ Και θα φωνάξω και θενά χουγιάξω ακόμα. Έρχου κάτω, κιρκέλωσ᾽ του σφιχτά τα σκέλια. ΗΦΑΙΣΤΟΣ Νά, τέλειωσε κι αυτό και μ᾽ όχι πολύ κόπο. ΚΡΑΤΟΣ Χτύπα τώρα γερά τα καρφιά πέρα ως πέρα, γιατ᾽ έχεις δύσκολο κριτή σ᾽ αυτό σου το έργο. ΗΦΑΙΣΤΟΣ Ταιριάζει αλήθεια η γλώσσα σου με τη μορφή σου. ΚΡΑΤΟΣ Κάνε συ αν θες το μαλακό, και το δικό μου 80μη μου χτυπάς σκληρόψυχο κι αυθάδη τρόπο. ΗΦΑΙΣΤΟΣ Πάμε· κι έχει ένα γύρο βρόχια στο κορμί του. ΚΡΑΤΟΣ Μεγαλοπιάνου τώρα εδώ κι άρπαζε αν θέλεις τα τίμια των θεών να φέρνεις στους ανθρώπους. Και τί μπορούνε τάχα αυτοί να σε συντρέξουν στα βάσανά σου; ψεύτικα οι θεοί σού δίνουν του Προμηθέα τ᾽ όνομα, γιατί κι ο ίδιος χρειάζεται έναν άλλον νά ᾽βρεις προμηθέα, για να ᾽θελε ξεμπλέξεις απ᾽ αυτές τις τέχνες.

…………………………………………………………………………… …………………………………………………………………………. …………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………….     ΕΞΟΔΟΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Κι όμως μ᾽ όλη την έπαρση του νου του ο Δίας θα γίνει ακόμα ταπεινός· γιατί ένα τέτοιο γάμο ετοιμάζεται να κάμει, που απ᾽ το θρόνο 910κι απ᾽ την αρχή του ολοάφαντο θενα τον ρίξει· κι έτσι θα πιάσει ολότελα τότε η κατάρα που του ᾽δινε ο πατέρας του ο Κρόνος, όταν γκρεμνίζονταν απ᾽ τους πανάρχαιούς του θρόνους. Μα πώς να στρέψει τέτοια συμφορά, κανένας δε θα είχε άλλος θεός άσφαλτα να του δείξει έξω από με· μόν᾽ εγώ ξέρω πώς και πότε. Μα τώρα ας κάθεται άγνοιαστος και θαρρεμένος στους ψηλόβροντους χτύπους του και μες στα χέρια τινάζοντας τα πύρινα τ᾽ αστροπελέκια· όμως καθόλου αυτά δε θενα τον γλιτώσουν απ᾽ το άτιμο το πέσιμο στην καταφρόνια· 920γιατί ετοιμάζει τώρα ο ίδιος του εαυτού του αντίπαλο απολέμητο, τέρας αντρείας, που πιο καλή απ᾽ τον κεραυνό θενά ᾽βρει φλόγα, κι ανώτερο από τη βροντή τρομερό χτύπο, και που στάχτη θα κάμει και του Ποσειδώνα την κοσμοσείστρα τρίαινα, σύνεργο ολέθρου. Μα όταν πέσει σ᾽ αυτή τη συμφορά, θα μάθει πως άλλο να ᾽ν᾽ κανείς αφέντης κι άλλο δούλος. ΧΟΡΟΣ Τί σε συμφέρει κακομελετάς του Δία. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Όσα θα γίνουν κι όσα επιθυμώ προλέγω. ΧΟΡΟΣ 930Κι είναι να ελπίζεις πως ποτέ θα πέσει ο Δίας; ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Κι άλλα πιο αβάσταχτ᾽ απ᾽ αυτά κακά θα πάθει. ΧΟΡΟΣ Και δε φοβάσαι εσύ να πετάς τέτοια λόγια; ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Τί να φοβούμαι, αφού δεν μπορεί να πεθάνω; ΧΟΡΟΣ Μα ίσως και σ᾽ άλλους πιο σκληρούς σε ρίξει μόχτους. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Ό,τι έχει ας κάμει, κι όλα εγώ τα περιμένω. ΧΟΡΟΣ Είναι σοφοί, μπρος στην Αδράστεια όσοι σκύβουν. ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Σέβου, προσκύνα, χάιδευε πάντα σου εκείνον που κρατά την αρχή· μα εγώ το Δία πιο λίγο ψηφώ κι απ᾽ το μηδέν· ας κυβερνά κι ας κάνει 940της κεφαλής του, όσος καιρός του μένει ακόμα· γιατί δε θα ᾽ναι των θεών κύριος για πάντα. ……………………………………………………………………………………………… …………………………………………………………………………………………… ……………………………………………………………………………………………… ……………………………………………………………………………………………..

                                                     

                                               ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Ι.ΓΡΥΠΑΡΗΣ