ΕΦΥΓΕ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΝΑΝΟΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ

ΝΑΝΟΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ: Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΤΟΜΗ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΤΡΑΓΙΚΗ

 ΣΤΙΧΟΙ: ΝΑΝΟΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ

  

 ΜΟΥΣΙΚΗ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΗΒΑΙΟΣ

Πες μου πού πήγε ο Αύγουστος με τα καμπαναριά του
Το γέλιο σου που γέμιζε το σπίτι μας βροχή
Τώρα μας δίνει ο άνεμος γυμνή την αγκαλιά του
Ω πρόσωπο που σκέπασε με μάρμαρο τη γη

Πόσα σβησμένα βλέμματα κοιτάνε όταν κοιτάζεις
Πόσα δεμένα στόματα μιλάνε όταν μιλάς
Ήταν του ήλιου η δύναμη το ρόδο που ωριμάζει
Κλειστά παραθυρόφυλλα τα στήθια που αγαπάς

Είναι καρδιές που μάθαμε σαν γράμματα ανοιγμένα
Είναι τραπέζια όπου κανείς δε θα καθίσει πια
Μια μουσική πανάκριβη που γράψανε για σένα
Τόσες χιλιάδες δάχτυλα για τελευταία φορά

Εσάς που πήρε ο θάνατος βαριά στα δάχτυλά του
Από τα μάτια σας η αυγή πηγάζει σαν νερό
Άστρα σε κάθε μέτωπο και φως τ’ ανάστημά του
Καμιά ζωή δε γράφεται χωρίς το δάκρυ αυτό

Ακουμπισμένες δυο εποχές η μια κοντά στην άλλη
Ω πρόσωπο που φώτισε μια μακρινή αστραπή
Ποια θάλασσα ποια θάλασσα θα `ναι αρκετά μεγάλη
Για να χωρέσει τον καημό που μάζεψ’ η ψυχή;

Σα μυθικό τριαντάφυλλο μια νύχτα ο κόσμος κλείνει
Είναι η πόρτα όπου κανείς δε θα περάσει πια
Είναι του δήμιου η ταραχή του ήρωα η γαλήνη
Ο ποταμός που κύλησε σαν έσπασε η καρδιά

Υ.Γ: Ο Νάνος Βαλαωρίτης  , όπως είχε πει  ο ίδιος σε μια συνέντευξή του, σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών  διάβασε Καβάφη  και εντυπωσιάστηκε τόσο που ξεκίνησε και ο ίδιος να γράφει ποίηση.  Από τότε βέβαια πέρασαν πολλά χρόνια. Πλήρης ημερών λοιπόν , μια γεμάτη και τόσο ενδιαφέρουσα ζωή , τελείωσε χθες. Η μορφή του με συγκινεί πολύ. Άκρως ποιητική και ετοιμοπόλεμη να μιλήσει, να διαβάσει , να γράψει, να πολιτευτεί, να ερωτευτεί, να εκφραστεί ακούραστα μέχρι το τέλος. Δεν υπήρξε ποτέ απών. Ούτε και τώρα με το θάνατό του. Γιατί οι άνθρωποι της Τέχνης, έχουν το ξεχωριστό προνόμιο να ζουν όχι μόνο μέσα από την δημιουργική τους διαδρομή αλλά κυρίως μέσα από την συγκίνηση που προκαλεί αυτή σε εκείνους που τους αγαπούν και που τους θαυμάζουν.

                                                                                ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ