Η ΠΟΙΗΣΗ ΠΑΝΤΑ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΘΑΡΑ....

«Ήρθαν

 ντυμένοι “φίλοι”

     αμέτρητες φορές οι εχθροί μου

το παμπάλαιο χώμα πατώντας

     Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους.

Έφεραν

     το Σοφό, τον Οικιστή και το Γεωμέτρη,

Βίβλους γραμμάτων και άρθρων,

     την πάσα Υποταγή και Δύναμη,

το παμπάλαιο φως εξουσιάζοντας.

     Και το φως δεν έδεσε ποτέ με τη σκέπη τους.

Ούτε μέλισσα καν δεν γελάστηκε το χρυσό ν’ αρχινίσει παιχνίδι

     ούτε ζέφυρος καν, τις λεύκες να φουσκώσει ποδιές.

Έστησαν και θεμέλιωσαν

     στις κορφές, στις κοιλάδες, στα πόρτα

πύργους κραταιούς κι επαύλεις

     ξύλα και άλλα πλεούμενα,

τους Νόμους, τους θεσπίζοντας τα καλά και συμφέροντα,

     στο παμπάλαιο μέτρο εφαρμόζοντας.

Και το μέτρο δεν έδεσε ποτέ με την σκέψη τους.

     Ούτε καν ένα χνάρι θεού στην ψυχή τους σημάδι δεν άφησε

ούτε καν ένα βλέμμα ξωθιάς τη μιλιά τους δεν είπε να πάρει.

     Έφτασαν

ντυμένοι “φίλοι”

     αμέτρητες φορές οι εχθροί μου

τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας.

     Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε

παρά μόνο σίδερο και φωτιά.

     Στ’ ανοιχτά που καρτέραγαν δάχτυλα

μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά.

     Μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά»

                                                       Οδυσσέας Ελύτης – Άξιον Εστί

Υ.Γ: Η  ποίηση πάντα μιλάει καθαρά .Υπαινικτικά μεν ,με διαύγεια δε..Λέει παραμύθια , χρησιμοποιεί σύμβολα και δαμάζει τον ατίθασο λόγο. Στόχος της πάντα να αναδείξει την αλήθεια μιας πληγής ,το απατηλό του ονείρου ,την ανάγκη μιας ψευδαίσθησης, το μάταιο μιας αυταπάτης, την κραυγή μιας σιωπής. Δεν λειτουργεί ως άλλοθι παρά μόνο με επιλογή και συνενοχή των δυο: του δημιουργού και του αποδέκτη. Βρίσκει πάντα το στόχο..Όχι την καρδιά αλλά το μυαλό του ανθρώπου….

                                                   ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ