ΑΚΡΟΒΑΤΗΣ....

Ο ακροβάτης δεν κοιμήθηκε λεπτό. Ήταν η μεγάλη μέρα . Θα επιχειρούσε κάτι που ποτέ δεν είχε κάνει στο παρελθόν. Μέχρι τώρα είχε προσπαθήσει τα πάντα. Άλματα άκρως επικίνδυνα χωρίς προστατευτικά δίχτυα ,τούμπες μέσα από πύρινα στεφάνια, ποδήλατο πάνω σε σκοινί δεμένο στο στόμιο γκρεμών και άλλα πολλά παράτολμα και  συναρπαστικά πράγματα. Είχε απολαύσει το χειροκρότημα του κοινού και  την αγωνιώδη κραυγή του όταν κάποτε κόντεψε να χάσει τη ζωή του σε ένα στραβοπάτημά του στο σκοινί που ένωνε δυο πολυκατοικίες στο κέντρο της πόλης, την αδρεναλίνη του να καλπάζει σαν το άλογο που δεν γνώρισε ποτέ χαλινάρι, τη νίκη του πάνω στο φόβο και στην απόλυτα δικαιολογημένη ανθρώπινη αδυναμία μπροστά στο θάνατο που χάσκει μέσα σε γκρεμούς και σπασμένα δίχτυα. Όλα τα είχε γευτεί και με το παραπάνω. Σήμερα όμως θα έδειχνε πραγματικά τη δύναμή του. Σηκώθηκε , ξυρίστηκε με πλούσιο αφρό, να ναι φρέσκο και καθαρό το πρόσωπό του, ντύθηκε όμορφα και ήπιε το καφέ του στην κούπα με το ουράνιο τόξο. Έπειτα έλεγξε τα πράγματά του, κλειδιά ,γυαλιά, κράνος, κομπολόι, κινητό τηλέφωνο. Κανόνισε όλα του τα ραντεβού σε πλατείες με φως και πιάνοντας την από το χέρι , ξεκίνησαν για την πρώτη του χημειοθεραπεία.                                         

                                                           ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ