Υ.Γ: Η Λίνα Νικολακοπούλου δεν είναι μόνο
πασίγνωστη για τους υπέροχους στίχους της. Και δεν την αγαπώ μονάχα γι
αυτό. Κυρίως την ξεχωρίζω για τον μοναδικό τρόπο που μιλάει στην ψυχή αυτών που
την ακούνε. Οι συνεντεύξεις της είναι μάρτυρες της ευφυΐας της , της απέραντης
ευγένειας και της εκπληκτικής εκφραστικότητας του λόγου και του πνεύματός της.
Τυχαία ανακάλυψα την ομιλία της <<για τον καλύτερο εαυτό μας >> και
την ανεβάζω για τους φίλους μου. Μου άρεσε ιδιαίτερα το σχόλιό της για τον
εαυτό μας ως αυτοπαθητική αντωνυμία. Αυτός που ενεργεί και που πάσχει ταυτόχρονα.
Το σχόλιό της ομόρφυνε λίγο τις εν λόγω αντωνυμίες που από παιδί τις μισούσα
εξαιτίας της δύσκολης κλίσης τους. Στάθηκα επίσης στο όνειρο της για το παιδί που
έχουμε μέσα μας .Και που συχνά καταπνίγουμε τη φωνή του. Και όχι μόνο αυτό.
Προσπαθούμε να καταπνίξουμε και τη φωνή του μικρού παιδιού που υπάρχει στο
παιδί μας, στους ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε..Από μια διάθεση επιτακτική να τα βάλουμε όλα σε τάξη
.Την τάξη που εμείς επιθυμούμε. Ο αληθινός καλλιτέχνης όμως –είπε- είναι το
παιδί που έχουμε μέσα μας. Μήπως να το αφήναμε καμιά φορά να μιλήσει; Και κάτι
τελευταίο. Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα. Σαν ταξιδάκι αναψυχής
με ένα κρυμμένο τραύμα. Που συχνά μας οδηγεί στο Θαύμα….
ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου