Ο ΜΠΗΝΤΕΡΜΑΝ ΚΑΙ ΟΙ
ΕΜΠΡΗΣΤΕΣ..ΤΟΥ ΜΑΞ ΦΡΙΣ
ΜΙΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ
ΤΗΝ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ
ΤΗΣ Α΄ ΕΛΜΕ ΑΧΑΙΑΣ
ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ …
Άλλη μια φορά η θεατρική ομάδα Από Κοινού της Α΄ ΕΛΜΕ
ΑΧΑΙΑΣ, με μαέστρο τον ακούραστο Φώτη Λάζαρη, μας ταξίδεψε δίνοντας ψυχή και
κόπο… αγάπη και πάθος… Πυρκαγιές, εμπρηστές και ο κ Μπήντερμαν.. Όλα δοσμένα με ένα σκοπό. …Να αισθανθούμε, να σκεφτούμε ,
να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι …ενεργοί πολίτες… Γιατί κανένα θεατρικό έργο δεν γράφεται, χωρίς ένα
στόχο… Μπορεί και περισσότερους.. Αλλιώς
θα έμενε ερμητικά κλεισμένο στο συρτάρι του δημιουργού του..
Ο Μαξ Φρις λοιπόν,
ορμώμενος από τη χώρα των τραπεζών, των ακριβών
ρολογιών , της σοκολάτας και της
ουδετερότητας και στους δυο Παγκόσμιους πολέμους , παραδόξως , μας έδωσε
ένα έργο άκρως επίκαιρο όσο και σπουδαίο… Παραδόξως, γιατί ήμουν σχεδόν σίγουρη
ότι η σοβαρή και βαθιά Τέχνη για να γεννηθεί χρειάζεται περιβάλλοντα
που έχουν χτυπηθεί από την όποια Μοίρα πολύ περισσότερο από την Ζυρίχη της Ελβετίας,
γενέτειρα του θεατρικού συγγραφέα. Όμως ο Μαξ Φρις σε πείσμα των δικών μου ιδεοληψιών έγραψε ένα
θεατρικό έργο που θέτει εκ νέου και με
πολύ εύστοχο τρόπο το σοβαρό ζήτημα της
ατομικής και κοινωνικής ευθύνης του πολίτη( του καλού νοικοκύρη) να μην επαναπαύεται στη ζωούλα του
όταν << το Κακό γυρεύει να μας κάνει στάχτη και η πόλη καίγεται>>
Η θεατρική ομάδα Από
Κοινού της Α΄ ΕΛΜΕ ΑΧΑΙΑΣ αντιμετώπισε το θεατρικό έργο με μεγάλο σεβασμό και
προσήλωση στην βασική του αρχή. Να αναδειχθεί ο κίνδυνος που παραμονεύει τους
πολίτες ,αν περιμένουν να αντιδράσουν μονάχα όταν η φωτιά φτάσει στην λατρευτή
τους οικία… Αυτούς που δεν ενδιαφέρονται
για τον διπλανό τους παρά μόνο ως εν δυνάμει φορέα και μεταφορέα της οικείας συμφοράς ή δυστυχίας τους. Τους μέχρι τότε ζώντας στο απυρόβλητο και στο γυάλινό τους κόσμο, πριν αυτός μετατραπεί βεβαίως σε ένα βουνό από συντρίμμια
. Μια και η καταστροφή συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες που όμως αρνούνται να πιστέψουν πως η
καλύτερη μέθοδος εξαπάτησης των ανθρώπων είναι να τους λες την καθαρή αλήθεια.. Πως αν δεν είναι και οι άλλοι, δεν θα νιώσουν κι αυτοί ποτέ ασφαλείς..
Κι αν οι εμπρηστές
είναι πολλοί σε κάθε εποχή, δυστυχώς (ή
ευτυχώς) , ανάλογα με το τί θέλουν να
κάψουν, πολλοί περισσότεροι είναι οι κ Μπήντερμαν, βέβαιοι για την καλή τους
Μοίρα, πριν αυτή αποδειχθεί πιο φαύλη και πιο αχάριστη και από την ίδια την ομώνυμη του λαϊκού άσματος..Συνήθως
δεν είναι καθόλου αθώοι. Αντιθέτως
ευθύνονται για πολλά μικρά και μεγάλα εγκλήματα σε βάρος συνανθρώπων τους με
την αδιαφορία , την σιωπή, και την βολεμένη
απληστία τους..
Η κοινωνική συνείδηση
πάλι είναι αυτή που θέτει τα όρια και επιβάλλει τις τιμωρίες σε κάθε κ
Μπίντερμαν… Μπήντερμαν… Συνείδηση που σπανίως εισακούεται… και παραμένει
σιωπηλή..Όμως , όπως λέει και ο ποιητής, αν μιλούσε η Σιωπή, αν φυσούσε , αν
ξέσπαγε, θα ξερίζωνε όλα τα δέντρα του κόσμου..
Ο καταπληκτικός χορός
των γυναικών που νομίζω ότι την
εκπροσωπεί, κραυγάζοντας εκκωφαντικά ό,τι έχει ξεχαστεί από τον πρωταγωνιστή
του έργου, ηχεί ακόμα στα αυτιά μου …Συντονισμένος απόλυτα με τις ανάγκες των
καιρών που διαχρονικές ταξιδεύουν στους αιώνες, αδικαίωτες και μόνες.. Χορός
γυναικών, σαν τις γυναίκες τις Μεσολογγίτισσες που κατέφυγαν στη Ζάκυνθο σε μια
ύστατη πράξη αντίστασης και ζωής, ενώ το Μεσολόγγι πολιορκείται, και
υβρίζονται από τη γυναίκα της Ζάκυνθος του Σολωμού , που δεν θέλει να βγει από
τη βόλεψή της και να βοηθήσει…. Χορός γυναικών σαν τις Ερινύες που ακολουθούν τους ενόχους ,
τους δειλούς και τους βολεμένους , για να τους θυμίζουν ότι δεν υπάρχουν
προσωπικοί παράδεισοι και τόπος να
ξεφύγουν από τη φωτιά σε μια πόλη που καίγεται, παρά μόνο αν αποφασίσουν να την
σταματήσουν. Χορός γυναικών που τις
κακοποιούν, τις σκοτώνουν με πρόσχημα ότι τις αγαπούν..Φωνές γυναικών ….μάτια,
χέρια, πόδια, μαλλιά, ένα στόμα ..Η
Δέσποινα , η Ελένη, η Μαρίνα, η Μαρία, η Νόρα… Πού πας πολίτη; Σου λέω ξύπνα..Η
πόλη καίγεται..(πριν την υπόκλιση έβαλαν την τελεία στην παράσταση ,όπως όφειλαν..)
Στην Ελλάδα των Τεμπών
και των ένθεν κακείθεν σφαγών και πολέμων , όπου καραδοκεί η επανάπαυση και η
εκ του καναπέως και δια των πλήκτρων μονάχα αγωνιστική δράση , ο πραγματικά ενεργός πολίτης αναζητείται..Σαν την ελπίδα
στο ομώνυμο διήγημα του αιώνιου έφηβου, Αντώνη Σαμαράκη. Αναζητείται εναγωνίως
από ποιητές σαν την Κατερίνα Γώγου, που φωνάζει ότι στο μυαλό είναι ο στόχος, όσων θέλουν να
τον εξαφανίσουν ή να τον αλλοτριώσουν ..Τον ενεργό πολίτη, τον υποψιασμένο, τον
κόντρα ρόλο του κυρίου με το δύσκολο όνομα..Μπίντερμαν ή Μπήντερμαν ή κάτι τέτοιο..Τον ενεργό πολίτη που βάζει φωτιά
σε ό,τι πρέπει να καεί, που καίγεται μαζί του, που σβήνει πάλι ό,τι αξίζει να
χαθεί και να σβήσει..Τον <<ενεργώ>> πολίτη που ξέρει ότι το αίμα
που χύνεται στον κόσμο δεν έχει χρώμα παρά μόνο βαθύ κόκκινο ….Αναζητείται ..
Τον ψάχνουμε εκεί που
μπορεί να βρεθεί..Στην Αλληλεγγύη και στην χώρα όπου η Σιωπή θεωρείται Συνενοχή
..Όπου βασιλεύει η Συνύπαρξη και η Συνεννόηση.. Όπου το - κοιτάζω τη δουλειά μου
ας καίγεται ο κόσμος- δεν είναι απλώς
μια ατάκα αλλά Ντροπή και Αίσχος..Τέλος αναζητείται στην Τέχνη… σαν φιγούρα
θεατρική ..αντιηρωική και ηρωική μαζί ,
μελαγχολική και ελπιδοφόρα συνάμα, σύγχρονη και διαχρονική οπωσδήποτε…
Ευχαριστούμε πολύ
συνάδελφοι για τον απίστευτο κόπο σας ( Άγγελε όπως πάντα καταπληκτικός , Στέφανε
στην καλύτερή σου στιγμή, Μαρία , Όλγα υπέροχα εκτεθειμένες, Νίκο, στρατιώτης
σε ό,τι αναλαμβάνεις, Δέσποινα, Ελένη, Μαρίνα, Μαρία, Νόρα άκρως συγκινητικές και ελπιδοφόρες) .. Σπουδαίο
τα εύρημα των εκκωφαντικών ήχων που έδιναν την απαραίτητη ένταση σε ανάλογες στιγμές. Το τρομαχτικό τέλος και η αρχή..Κραυγές
και κρότοι που μας στερούν το άλλοθι να
πούμε ότι δεν ακούσαμε … Καλοτάξιδοι, ο Μπήντερμαν και οι εμπρηστές σου Φώτη Λάζαρη.. Συγχαρητήρια
για την επιλογή του έργου, το στήσιμο, το παίξιμο, την ψυχή που καταθέτεις … Καιρός του σπείρειν… καιρός του θερίζειν …..
ΜΑΡΙΑ
ΦΟΥΚΑ
