ΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ ΤΟΥ ΝΙΛ ΣΑΙΜΟΝ : ΜΙΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΠΌ ΤΟ ΜΠΟΥΛΟΥΚΙ

 ΟΙ   ΗΛΙΘΙΟΙ  ΤΟΥ ΝΙΛ ΣΑΙΜΟΝ: ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΟΥΛΟΥΚΙ

Μια σπουδαία παράσταση παρακολουθήσαμε προχθές το βράδυ   στο φιλόξενο  θεατράκι της  Μαρίνας  από το υπέροχο Μπουλούκι  με εμπνευστές , αφοσιωμένους δασκάλους  και μαθητές  που έδωσαν την ψυχή τους για να ανεβεί το θεατρικό έργο  του Νιλ Σάιμον οι Ηλίθιοι…

Μια αλληγορία , ένα  φανταστικό μα συνάμα τόσο ρεαλιστικό παραμύθι, με θέμα μια πόλη που  είχε πειστεί  από φόβο και υποταγή στην εξουσία  ότι κατοικείται από ηλίθιους… Μέχρι  που ένας καταπληκτικός δάσκαλος με την ορμή της νιότης και την αθωότητα της  προσφοράς  και της επιθυμίας  του να αλλάξει τον κόσμο με τη γνώση και την αγάπη , κατάφερε να κάνει την κατάρα ευχή και ευτυχία…

 Χίλια μπράβο  ανήκουν στα καταπληκτικά παιδιά του θιάσου που με την καθοδήγηση της Μαρίας Καζάκου, του Φώτη Λάζαρη, της Έλενας Νταή και τόσων άλλων ακούραστων συναδέλφων, μας συγκίνησαν με το ταλέντο και την  αγάπη τους στην μαγική  τέχνη του Θεάτρου…

Μικρά  και μεγάλα παιδιά λοιπόν, έπαιξαν  με την ψυχή τους, συντροφευμένα από τα άκρως χαριτωμένα και ευφάνταστα σκηνικά , τις  καλοδιαλεγμένες μουσικές , χωρίς να χαθεί ατάκα, πράγμα σπάνιο σε ανοιχτό χώρο, ενώ η συγκίνηση ήταν διάχυτη μέσα από τον κλαυσίγελο του κειμένου που γλαφυρά αποτύπωσε την διαχρονική ουσία του. Πως η  ηλιθιότητα των ανθρώπων δεν οφείλεται σε καμιά κατάρα αλλά στην εκάστοτε εξουσία που θέλει να  τους κρατά δέσμιους στην άγνοια και στην αμορφωσιά..

 

ΥΓ: Έχοντας και η ίδια  χρόνια στο σχολικό θεατρικό κουρμπέτι γνωρίζω καλά τον κόπο και την ψυχική αντοχή που απαιτείται να οργανώσεις μια παράσταση, ιδιαίτερα όταν πρέπει να συμβιβάσεις και να συντονίσεις μαθητές από διαφορετικά σχολεία και δεξιότητες..Ο τίτλος του έργου οι ΗΛΊΘΙΟΙ άκρως ταιριαστός, μια και οι εκπαιδευτικοί που θέλουν να κάνουν τη διαφορά μέσα από την τόσο ανατρεπτική τέχνη του θεάτρου ,συχνά θεωρούνται ως τέτοιοι από την ηγεσία  των εκάστοτε υπουργείων Παιδείας, που σπάνια τους ανταμείβει, ενώ συχνότατα τους διαβάλλει, τους καθαιρεί και τους απαξιώνει….

Κρατώ μονάχα ως βάλσαμο το σπαρακτικό όνειρο της Σοφίας να γνωρίσει τον κόσμο μέσα από την αγάπη και τη γνώση ,πιασμένη από το χέρι ενός  δασκάλου που κατάφερε να δει πέρα από την ομορφιά της,  την ουσία της ανθρώπινης δύναμης να νικά στο τέλος κάθε κατάρα με οδηγό την αλήθεια και την πίστη πως << πάντοτε να ΄χεις  ό,τι και να γίνει  για τα μελλούμενα καλές ελπίδες>> μια ατάκα του Ευριπίδη από την Ελένη του..

Και κάτι τελευταίο… Η μοναδική ατμόσφαιρα  στο  χειροκρότημα στο τέλος  που δημιουργήθηκε από όλους τους συντελεστές του καταπληκτικού Μπουλουκιού και απέδωσε την πρέπουσα  τιμή  στον αγαπημένο συνάδελφο Φώτη Λάζαρη που συνταξιοδοτείται  φέτος  θα μας θυμίζει πως τίποτα δεν πάει χαμένο, αφού ένας μαθητής από τον θίασο, και όχι μόνο ένας,  κατασυγκινημένος είπε δυνατά:

Περνούσαμε τόσο ωραία με τον κύριο Φώτη Λάζαρη στη θεατρική ομάδα!!!!!Δεν θέλουμε με τίποτα να φύγει ρε φίλε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

                                                                                                      ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ