.png)
Η ΜΟΥΓΓΗ ΚΑΜΠΑΝΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΤΡΙΑΡΙΔΗ
ΜΙΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ACT
ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ
Ένα κείμενο γροθιά στο στομάχι..Ήδη από
τον τίτλο καταλαβαίνεις ότι τίποτα δεν θα εκλεπτυνθεί και εξωραϊστεί για να το
αντέξουμε ..Η μουγγή και όχι, ας πούμε , η βουβή καμπάνα..Η λέξη παραπέμπει σε
πλάσμα περιθωριακό, περιφρονημένο και απόλυτα ατελές που δεν δύναται να
ιαθεί..Η μουγγή καμπάνα είναι
δημιούργημα ενός αλλόδοξου , του Ισμαήλ που την έφτιαξε με το αίμα που ο
ίδιος έχυσε αφού έπρεπε να σκοτώσει ένα πλάσμα που αγαπούσε πιο πολύ ..Ένα
παιδί..υπακούοντας τυφλά σε μια εξουσία; δύναμη; Πάνω και πέρα από αυτόν. Αφού
πρώτα ερωτεύτηκε εκτός ορίων ένα πλάσμα με άλλο Θεό από τον δικό του..Βαρύ το
τίμημα αυτού του πετάγματος της καρδιάς στην κοινωνία των ανθρώπων..
Χάρισε την καμπάνα του με το υπέροχο
κόκκινο χρώμα σε μια πόλη που η εκκλησία της δεν είχε καμπάνα παρά τις αντιρρήσεις
και τις καχυποψίες πολλών ευυπόληπτων καλοθελητάδων..Και ήρθε και κάθισε η
ευλογία του Θεού σε όλη την πόλη..Που δεν είχε τείχη..Που δεχόταν τους πάντες να τους ευλογήσει και να τους δώσει τα δώρα της..Γιατί
ήταν το εύγλωττο και εύηχο στόμα του θεού αυτή η υπέροχη καμπάνα, το δώρο του
αλλόδοξου Ισμαήλ στην πόλη..Μέχρι που όλα άλλαξαν..Όσοι έχουν εξουσία στην
πόλη, πολιτικοί και εκκλησιαστικοί άρχοντες
θυμήθηκαν ότι κάποιοι είναι
επικίνδυνοι για τους πολίτες της ευλογημένης και προστατευμένης πόλης..Και
πρέπει να αποκλειστούν από τις παροχές και ευλογίες της..Γιατί απλούστατα είναι
κατώτεροι, αλλόθρησκοι, μιάσματα που δεν
ταιριάζουν στην κοινωνία των άριστων κατοίκων της ευλογημένης πόλης..Κλείστηκαν
στα τείχη τους και όχι μόνο.. Έδιωξαν τους ξένους που ζητούσαν άσυλο, βοήθεια..και
όχι μόνο..Τους κατέσφαξαν εν ονόματι του Θεού τους …Και τότε συνέβη κάτι που
κανείς δεν περίμενε ..Η εύγλωττη και εύηχη καμπάνα τους μουγγάθηκε ..Ακολούθησε
βία στη βία της εξουσίας με στόχο το κέρδος και όχι την ευλογία της καμπάνας..Που
παραμένει μουγγή μέχρι η αθωότητα και η αλληλεγγύη των ανθρώπων να της δώσουν φωνή..
Ένα κείμενο τόσο ρεαλιστικό μέσα στον
υπερρεαλισμό του και τόσο επίκαιρο μέσα
στην ιστορικότητά του..Ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια μας όλες οι πτυχές της ανθρώπινης
παθολογίας, όλα τα ανθρωποειδή και κτηνώδη ένστικτα της ταυτότητας των
ανθρώπων..Η υποκρισία και η εξουσιομανία περισσεύουν, η διαπλοκή και η σκληρότητα κυριαρχούν, η περιφρόνηση και η
έλλειψη αποδοχής στο διαφορετικό βασιλεύουν..Οι 4 ηθοποιοί , ο ένας καλύτερος
από τον άλλον σωματοποιούν τον πόνο και την έχθρα, την τρυφερότητα και την
απανθρωπιά , την αγάπη και τη σφαγή σε μια εναλλαγή συναισθημάτων και δράσεων που
κόβουν την ανάσα..Η τραγωδία της ανθρώπινης ύπαρξης που σκοτώνει για να ζήσει
και ζει για να σκοτώνει ανιχνεύεται σε
κάθε λέξη, κίνηση, ήχο, γκριμάτσα ..δάκρυα και παραμορφωμένα χαμόγελα δίνουν τη
θέση τους στην οργή..Πώς είναι δυνατόν άνθρωποι εμείς να γίνουμε τόσο
απάνθρωποι, αριβίστες, ωφελιμιστές και βολεμένοι στην κοσμάρα μας; Πώς είναι
δυνατόν να ανεχόμαστε με τη σιωπή και τη συνενοχή μας τόσες μουγγές καμπάνες
στη ζωή μας…
Μια σπουδαία δραματοποίηση ενός εξίσου
δυνατού κειμένου που δεν κρύβει τίποτα..Τουλάχιστον από αυτούς που αγαπούν να
ψάχνουν κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων..Εκεί που συνήθως φωλιάζει η
ελπίδα….
ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ
ΥΓ:
Παρακάτω αφιερώνω στους φίλους μου που αγαπούν να ψάχνουν ένα ποίημά
μου..Νομίζω ταιριάζει κάπως με την μουγγή καμπάνα… με την ευχή να αποκτήσει και πάλι η ζωή μας χρώμα και ήχο
εύγλωττο και γλυκό..
ΑΧΟΡΤΑΓΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
Αχόρταγη θάλασσα
Οι άνθρωποι…
Να καταπιούν την κάθε μέρα
Να κλέψουν στη μικρή τους
Διαδρομή
Τα βλέμματα
Εξαργυρώνοντας θυμούς
Αισθήματα
Και δάκρυα διαμάντια…
Χορεύοντας
Παιδιά
Τρελούς χορούς
Ακίνητοι σχεδόν στα άσπρα χρόνια
Ανεμίζοντας καλά φυλαγμένες
Σημαίες
-Μισή ζωή -
Και που και που
Ολόγιομα φεγγάρια
Ξεχασμένα
Στην παραζάλη του καιρού
Και στο χειμώνα
-Εύκολο να τα αναζητάς
Δύσκολο να τα ζεις-
Σπάζοντας στα δυο
Ό,τι δεν μοιράζεται
Και παίρνοντας
Δικό τους
Ό,τι ξένο..
Πλασμένοι πάντα για μεγάλα πράγματα
Μικρά εντέλει
Ανθρωπάκια…
Κλείνουν τα σύνορα με φράχτες
Απομονώνουν
Καταργούν
Αρνούνται
Σε ικέτες
Πανάρχαιους βωμούς να προσκυνήσουν
-Λίγο νερό, λίγο ψωμί
Και μια πατρίδα-
Αχόρταγη θάλασσα οι άνθρωποι,
Πνίγει θαλασσοπνίγει
Πνίγεται
Ο θάνατος πνιγμός
Σε επίσημα χαρτιά και με τη βούλα
Νεκροτόμου
Που δεν έχει πληρωθεί
Υπερωρίες
Αχόρταγη θάλασσα οι άνθρωποι
Υποσχόμενοι λέξεις
Που δε θυμούνται μετά
Φωνασκώντας από άμβωνος
-Φύγετε
Εδώ δεν υπάρχει τόπος για αλλόθρησκους
Παιδιά με πυρετό και τρόμο στα μάτια
-Φύγετε
Εδώ σας διώχνουμε από αγάπη
Απλώς δεν ταιριάζουν τα χνώτα μας
Πρόσφυγες
Που πεινάτε και κλαίτε παράφωνα
Σε αδιάφορα μικρόφωνα
Και πληκτικά δελτία
Νοσταλγώντας μια πόλη καμένη
Και ένα δέντρο που δε θα ανθίσει ποτέ
-Φύγετε
Εδώ είναι το τέρμα.
Ο δρόμος που οδηγεί σε γκρεμό
Απολίτιστοι ,βάρβαροι, που γεννάτε στις
βάρκες μας δυο δυο τα παιδιά σας
Φύγετε…
Αχόρταγη θάλασσα οι άνθρωποι
Γεμάτη χέρια ,πόδια, μαλλιά με
πλεξίδες , τρύπια σωσίβια
Σε γειτονιές με αρχαία ναυάγια και πανιά,
έντρομα μάτια
Φωτογραφίες σε παιδικά γενέθλια σβησμένα
Οι άνθρωποι
Αχόρταγη θάλασσα
Ή το λιμάνι…..
-Να μπεις και να αράξεις, να φας και να
κλάψεις…
ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ
ΥΓ: Σήμερα , ημέρα μνήμης και διαμαρτυρίας για να χυθεί άπλετο φως στο έγκλημα στα Τέμπη όπου ο λαός έδωσε ένα πολύ ηχηρό παρών , η μουγγή καμπάνα μέσα μου πήρε άλλη διάσταση..Είναι η ελπίδα, που σας έλεγα, ότι γεννιέται εκεί που δεν την περιμένεις..Όταν η αλληλεγγύη και η ενσυναίσθηση ανθίσουν...Τέλος , την εποχή που η δημόσια εκπαίδευση βάλλεται από δήθεν σωτήρες - βλέπε Ωνάσεια σχολεία- η μουγγή καμπάνα θα εξακολουθήσει να παραμένει μουγγή αν εμείς οι εκπαιδευτικοί δεν αποφασίσουμε να αντιτάξουμε τη φωνή μας διεκδικώντας μόρφωση για όλα τα παιδιά χωρίς εξαιρέσεις και αστερίσκους...
.jpg)
