ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ
Σήμερα, την ημέρα αυτή του μεγάλου ταξιδιού σου
,πατέρα μου, θα πω δυο λόγια από καρδιάς να σε ξεπροβοδίσω , όπως σου πρέπει.
Όταν μικρή σε ρωτούσα τι είναι ο θάνατος μου έλεγες : ένα φύλλο ξερό που πέφτει
για να γεννηθεί ένα άλλο. Τόσο απλά. Ένα φύλλο που πέφτει στο χώμα. Δεν τον
φοβάσαι; Σε ρωτούσα. Δεν φοβάμαι ποτέ κάτι που είναι ανθρώπινο και φυσιολογικό
, μου απαντούσες. Έτσι παλικαρίσια και χωρίς κανένα παράπονο αντιμετώπισες και την αρρώστια που σου
στέρησε ό,τι αγαπούσες πιο πολύ .Την κίνηση , το περπάτημα. Πριν αρρωστήσεις
,σαν να το ΄ξερες, αποχαιρέτησες τα βουνά σου .Το Μαίναλο και την Μαδάρα σου.
Την Έλισκα και το Ζάρσαντο..Περπάτησες μέχρι εκεί με τα εγγόνια σου για να τους
δείξεις τα μέρη που μεγάλωσες. Τα
παιδικά σου χρόνια.
Εκεί που
τριγυρνούσες μικρό παιδί ξυπόλυτο με
λιθοπάτια στα πόδια όπως με περηφάνια ιστορούσες
Δάσκαλος εξαιρετικός, με τεράστια αγάπη για
τους μαθητές σου υπηρέτησες το δημόσιο σχολείο με αστείρευτο ζήλο, όπου κι αν
βρέθηκες, Στην Ηράκλεια Σερρών, στο Χελιδόνι Ν.Ηλείας και τέλος στο 53ο
Δημοτικό σχολείο Πατρών αλλά και ως προιαστάμενος Γραφείου Δημοτικής εκπαίδευσης άφησες το αποτύπωμά σου
ανεξίτηλο στο χρόνο και στις καρδιές όλων όσων σε γνώρισαν.
Πατέρα μου είμαστε πολύ υπερήφανοι για σένα.
Συνάδελφοι και μαθητές σου, είμαι σίγουρη, θα σε θυμούνται πάντοτε με αγάπη
γιατί κι εσύ τους αγαπούσες και τους σεβόσουν το ίδιο. Ιδιαίτερα οι μαθητές σου θα θυμούνται σίγουρα το υπέροχο μάθημά σου, τα αστεία σου, τις χορωδίες σου, τις εκδρομές , αλλά και τις αθλητικές και θεατρικές δραστηριότητες που έκανες μαζί τους, (έφτιαχνες τη θεατρική σκηνή με τα χέρια σου αλλά και την αυλαία μαζί με την μητέρα μας, επίσης δασκάλα που σε βοηθούσε στη δημιουργία των ρούχων των μικρών ηθοποιών και όχι μόνο ) Πίσω από το αυστηρό σου
παρουσιαστικό έκρυβες μια χρυσή καρδιά. Έτσι είχα γράψει στην έκθεσή μου για
σένα. Η αγάπη σου για τη γνώση και τα
βιβλία δεν σε εμπόδιζε να είσαι απλός και προσιτός σε όλους. Αυστηρός με τον
εαυτό σου, επιεικής με τους άλλους, λιτοδίαιτος ,δίκαιος, αξιοπρεπής και
ευγενής, μα και πεισματάρης όταν έπρεπε να υπερασπιστείς τα πιστεύω και τις
ιδέες σου, αγωνίστηκες σε όλη σου τη ζωή να κάνεις πράξη την ανθρωπιά, την
αλήθεια, τη δικαιοσύνη, την επιείκεια , την αγάπη.
Με ανεξάντλητο χιούμορ ακόμα και στα δύσκολα
κατάφερνες πάντοτε να δίνεις χρώμα στη ζωή μας με τα παραμύθια σου, τα αστεία
σου, τα τραγούδια σου, τα ποιήματά σου, τις απαγγελίες σου, τους ψαλμούς σου,
το μαντολίνο σου, τις ιστορίες σου για τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, για τα μαθητικά σου χρόνια στη Βυτίνα και
στην Τρίπολη, τα φοιτητικά σου στην Ακαδημία και στην Μετεκπαίδευσή σου στην
Αθήνα, τη μελισσοκομία σου, ιστορίες
ωραίες με τις αδελφές σου στο Λιβάδι που τόσο αγαπούσες , νυχτέρια στο
τζάκι με ζεστό τραχανά και χυλοπίτες , με τους γονείς σου , τη γιαγιά την Καλλιόπη και τον παππού μας τον Φώτη,
ιστορίες για τον πλάτανο και τα Μαγούλιανά σου που λάτρευες και έναν μπάρμπα
Γαλάνη με τις περίφημες ατάκες και τα
αστεία του...χιλιάδες ατέλειωτες ιστορίες
γιατί αυτό που σε χαρακτήριζε ήταν η δυνατή σου μνήμη που την εξασκούσες
με το διάβασμα και τη μελέτη..Γιατί ήθελες να μην ξεχνάς. Να θυμάσαι γεγονότα
και ανθρώπους σε βάθος χρόνου..Γι αυτό σου άρεσε να φτιάχνεις γενεαλογικά δέντρα και να μελετάς τις ρίζες
σου ..Σου άρεσε ακόμα να μελετάς τ΄ αστέρια και να μας ξυπνάς πρωί πρωί για να δούμε την πούλια και τον αυγερινό...Αυτός είναι ο θησαυρός μας, πατέρα μου. Το σπινθηροβόλο πνεύμα σου, η αγάπη σου, η φροντίδα σου και η καλή ψυχή σου που
φώλιαζαν στο τρυφερό σου βλέμμα όταν μας κοίταζες με αγωνία πάντοτε για το μέλλον
μας, για τη ζωή μας.
Έδωσες τα πάντα στα παιδιά σου και στα εγγόνια
σου. Αγάπησες πολύ την μητέρα μας που σου στάθηκε αναμμένη λαμπάδα σε όλη την
κοινή σας διαδρομή και ιδιαίτερα στα δύσκολα χρόνια της αρρώστιας σου με τη
βοήθεια της Έλενας που τόσο σε φρόντισε
και σε αγάπησε αλλά και της Τούλας , της Γιωργίας, της Βάσως , της Τερέζας και της Θάλειας που στάθηκαν
στο πλευρό της μητέρας μας η οποία δεν έφυγε
στιγμή από δίπλα σου..Γιατί η μητέρα μας
πέρα από την απίστευτη περιποίηση και την αγάπη της σε βοηθούσε με
κουβέντες ,ποιήματα και τραγούδια που στα σχεδόν δέκα χρόνια της
αρρώστιας σου λέγατε μισά μισά , σε
βοηθούσε να θυμάσαι και να μην ξεχνάς όσα αγαπούσες. Λάτρευες τις αδελφές σου, την Αθανασία σου, τη
Χαρίκλεια σου, την Ελευθερία σου και τη Νίκη σου και όλα σου τ΄ ανίψια .
Αγάπησες τους συγχωριανούς σου και το χωριό σου , τα Μαγούλιανά σου, έψαλες με
κατάνυξη στις εκκλησιές του και εκείνο
σε λίγο θα σε δεχτεί στοργικά στο χώμα του να αναπαυτείς όπως ταιριάζει στους
καλούς και αγαθούς ανθρώπους του τόπου σου .
Θα μας λείψεις πατέρα μας αλλά θα είσαι πάντα παρών στις
καρδιές μας και στις κουβέντες μας , στη σκέψη και στην ψυχή μας , λεβέντης και
παλικάρι όπως ήσουν σε όλη σου τη ζωή....Τελειώνοντας θα σε αφήσω για μια φορά ακόμα να πεις με το δικό μου στόμα σε όλους που σε
αποχαιρετούν σήμερα ένα ποίημα που αγαπούσες και περικλείει αυτό που εσύ με ιδιαίτερη περηφάνια ιστορούσες :
Στην Αρκαδία γεννήθηκα
κι εγώ
Τα γονικά μου πέτρα και
πουρνάρι
Απ΄ τη σειρά των αγριμιών κρατώ
Και από των πουλιών το
γένος έχω πάρει
Αδέλφια μου τα βράχια
κι γκρεμοί
Κι αγαπημένοι φίλοι μου
τα δάση
Τα ξέφωτα , η μικρή
νεροσυρμή
Της φύσης το πασίχαρο
γιορτάσι
Ανάσα μου τα μύρα του
βουνού
Κι η λάμψη της αυγής
γλυκό ψωμί μου
Χαρά μου τα παιχνίδια
του ουρανού
Κι οι πεταλούδες
συντροφιά μικρή μου
Στην Αρκαδία γεννήθηκα
κι εγώ
Και ρέει χυμός ελάτου
μες το αίμα
Κι έχω το πνεύμα σαν το
φως γοργό
Καθάριο σαν δροσοπηγή
το βλέμμα
Στην Αρκαδία γεννήθηκα
κι εγώ
Και βλάστησα στο λιγοστό της χώμα
Πήρα των αηδονιών της
το ρυθμό
Κι έχω του Πάνα τον
αυλό στο στόμα
Σήμερα , ο καλός Θεός θα σε δεχτεί στον παράδεισό του γιατί ήσουν ένας καλός και δίκαιος άνθρωπος. Ευρέθη πατέρα μου για σένα τόπος αναπαύσεως , λύτρωσης και ξεκούρασης.. Θα σε υποδεχτούν όλοι οι αγαπημένοι μας που έφυγαν πριν από σένα. Ο Βασίλης μου και οι αγαπημένοι γονείς του, οι αδελφές σου , οι γονείς σου και ο μπαρμα Γιαννάκος , παρέα με τη Χριστίνα, τον Σούλη, τη θεια Σταθούλα, τη Γιωργία και τον Λευτέρη , τα ξαδέλφια σου, ο Λάμπης και ο Γιώργος ο Φούκας, παρέα με τη Μάρθα και τη Σία, τη θεία τη Γιωργία και τη Μαρία , ο Νίκος ο Κριμπάς με τη Θεία τη Μαρία, το Βαγγέλη και το Γιώργο, η γιαγιά μου η Μαρίκα, ο παππούς μου ο Γιάννης , η θεία η Καίτη με τον θείο τον Κώστα, η Ξενούλα, η θεία η Ελευθερία της μαμάς μου, ο Γιάννης και η Αγγελική , ο κ Δημήτρης , ο πατέρας της αγαπημένης μου φίλης Μαρίας της Δαμάτογλου, ο Τάκης, η Μαριάννα και η κ Βασιλική της Μαρίας μου της Ζωχιού..η κ Παρασκευή, η μαμά της Μαργαρίτας μου αλλά και η κ Αρετή παρέα με τον κ Περικλή Τρακαδά , οι αγαπημένοι σου συναδέλφοι..Της Σωσώς ο πατερούλης αλλά και της Γιώτας, της Κατίνας , της Αμαλίας, του Ντίνου και του Άγγελου οι αγαπημένοι γονείς...η Πελαγία, ο Πάνος και ο Κώστας...
Οι
αγαπημένοι σου συγχωριανοί..η Αφροδίτη με το κελαρυστό της γέλιο, ο δάσκαλός σου ο Σωτήρος που τόσο
σεβόσουν, η θεια Μαρία η Καραβίδαινα και ο μπάρμπα Χρήστος και ο Δήμος ο δάσκαλος που
τόσες βόλτες κάνατε μαζί, η θεια Χρυσούλα και ο κ Κυριάκος , η Γιαννούλα και η κόρη της η Θοδώρα , οι γειτονοπούλες μας, η Θεια Χρύσω και ο Γιάννης ο Γόντικας , η θεια
Βάσω η Μπέτα με τον κ Γιάννη και τον παπα Θόδωρο, της Γιαννίτσας μου , ο φίλος σου ο κ Καραμάνης που είχαμε μαζί ανεβεί
στη Μαδάρα., η κ Καίτη η Λαμπούση που με τα Λαμπουσάκια της πήγαμε πολλές πορείες μέσα στα έλατα, ο κ Αντώνης ο Πέτρουλας , ο
Ιωσήφ με μια ταβέρνα στα σύννεφα , ο μπαρμπα Δήμος ο Τελάς με το κοπάδι του
κι η Φωτεινή με το καφενείο της
στα σύννεφα κι αυτή...Αλλά και ο κ
Χρήστος ο Τζαβάρας ο πατέρας του Δήμου ,
του Τρύφωνα, του Γιώργου και της Χρυσούλας
που τόσο μας βοηθούν όταν τους χρειαζόμαστε. Όπως και όλο το χωριό...… ο
παπά Θόδωρος, ο ιερέας του χωριού μας που μαζί του έψελνες και συ κατανυκτικά
στις ιερές ακολουθίες.. Και τόσοι
άλλοι..συγχωριανοί σου που ξεχνώ και θα
με συγχωρέσουν γι αυτό , γιατί εσύ όλους
τους θυμόσουν και τους αγαπούσες… Αλλά και συνάδελφοί σου και
φίλοι θα σε καλωσορίσουν εκεί… Θα κάνετε λοιπόν καλή παρέα και από κει ψηλά θα μας προστατεύεις
πάντα με αγάπη και θα μας στέλνεις την ευχή σου…
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΜΠΑΜΠΑ ΜΟΥ…
ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ.
ΥΓ: Θέλω να ευχαριστήσω πάρα πολύ τον Παναγιώτη Κυριακόπουλο , τον πρόεδρο του συλλόγου Μαγουλιανιτών και καλό μας φίλο και γείτονα, για τα τόσο όμορφα λόγια με τα οποία αποχαιρέτησε τον πατέρα μας στην εξόδιο ακολουθία του , καθώς και όλους όσοι μας τίμησαν με την παρουσία τους..Αλλά και κείνους που μας συλλυπήθηκαν εξ αποστάσεως και έγραψαν έναν καλό λόγο στη μνήμη του.....Να έχουν υγεία και ευτυχία στη ζωή τους.....
