ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΟΥ ΔΑΣΚΑΛΕ ,ΓΕΡΑΣΙΜΕ ΜΕΝΤΗ....

Ήταν καθηγητής μου στην Δευτέρα και στην Τρίτη Λυκείου στο 7^ο Λύκειο στην Πάτρα, τα σχολικά έτη 1981-82, και 1982-83. Δεν θα μιλήσω για το πόσο σπουδαίος φιλόλογος ήταν, για την βαθιά γνώση του αντικειμένου του και την σοφία με την οποία αντιμετώπιζε το λειτούργημα του δασκάλου. Αυτό που θέλω να καταθέσω από τα βάθη της καρδιάς μου είναι πόσο γλυκός και ευαίσθητος άνθρωπος ήταν και με πόση τρυφερότητα και αγάπη αντιμετώπιζε όλους τους μαθητές του, ανεξάρτητα από επιδόσεις και συμπεριφορές. Είχε την μεγαλοσύνη να ανέχεται τις διαφωνίες και τις αντιρρήσεις μας με σπάνια ευγένεια και καλοσύνη. Χαιρόταν να μας βάζει σε σκέψεις για το κάθε τι, να μας προβληματίζει και να μας κινητοποιεί ενώ με εκείνον τον πληθυντικό της ταπεινοφροσύνης μιλούσε πάντοτε με σεμνότητα και σεβασμό. Για την ακρίβεια, μας δίδαξε με το παράδειγμά του την σεμνότητα , την δημοκρατική και δίκαιη στάση ζωής που σε κάθε του βήμα υπηρετούσε. Έγινα φιλόλογος γιατί με έκανε να αγαπήσω τις ανθρωπιστικές σπουδές στο σύνολό τους και το λειτούργημα του δασκάλου. Νιώθω σήμερα απέραντη λύπη που τον αποχαιρετώ . Στην αγαπημένη του σύζυγο, Ιωάννα Λάζαρη, επίσης αγαπημένη μου καθηγήτρια στην Πρώτη Γυμνασίου ,καθώς και στην κόρη του Ανθούλα, τα πιο θερμά μου συλλυπητήρια..Αγαπημένε μου δάσκαλε , δεν θα σε ξεχάσω ποτέ…..

 Αυτοί μου οι στίχοι να σε συντροφεύουν…

  

   Η διαδρομή σου φως

   Χαρταετός πολύχρωμος

   Στα παιδικά μας χέρια.

   Τα λόγια σου ταξίδια

   Σε ωραίους τόπους .

   Απέραντος γαλάζιος

   Ουρανός

   Η τρυφερή καρδιά σου.

   Κόσμημα διαλεχτό

   Το γέλιο σου.

   Εκεί που πας

   Χαμόγελα θα ανθίζουνε.

   Δέντρα με ολόγλυκους

   Καρπούς .

   Και

    Κρίνα.

    Ήσυχος να΄ σαι δάσκαλε .

    Με την λαμπρή ζωή σου

    Τα φύτεψες Εσύ…..

                                     ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ