Ένας κόμπος
Και κάτι
κρύο
Και σιγαλό
Σε παραλύει
Και σε
πετάει
Μες το
γκρεμό…..
Κι ένα
βλέμμα
Παλιά γεμάτο
Τώρα κενό
Σ΄ εξαπατάει
Και σε
αφήνει
Χωρίς νερό……
Κι ένα γέλιο
Παλιά δροσάτο
Τώρα χλωμό
Σε κοροϊδεύει
Και προφητεύει
Ένα θάνατο…….
Μαρία Φούκα
Καλό... όπως και το ποίημα για ένα φίλο σου καθηγητή που έγραψες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιαννάκη γεια σου!! Επιτέλους ...ένα μήνυμα από σένα ..Σε ευχαριστώ.....Σε επιθυμήσαμε.....
ΑπάντησηΔιαγραφή