Η ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΩ...

Το Θείο δράμα κορυφώνεται απόψε με την ταφή του Ιησού..Προηγήθηκαν η Προδοσία ,η Σύλληψη , η Εγκατάλειψη,  ο Εξευτελισμός, ο Χλευασμός και η Σταύρωση.. Δεν χωράει στο πεπερασμένο μυαλό του ανθρώπου το θαύμα αυτό της Ζωής και του Θανάτου. Του Θανάτου και της Ζωής..Τόνοι μελάνι έχουν δαπανηθεί για να εξηγηθεί με λόγια το Άλογο και το Παράλογο…..

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι την γην κρεμάσας.

Σήμερα βρίσκεται κρεμασμένος με καρφιά πάνω στο ξύλο του σταυρού για τις αμαρτίες μας Αυτός, που κρέμασε και κρατά κρεμασμένη μέσα στα νερά των ωκεανών τη γη.

Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται, ο των αγγέλων βασιλεύς.

Στεφάνι από αγκάθια τοποθετείται περιφρονητικά και βασανιστικά πάνω στο κεφάλι Αυτού, που είναι ο πραγματικός Βασιλιάς των αγγέλων, αντί για βασιλικό διάδημα.

Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται, ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις.

Ντύνουν με ψεύτικη και περιφρονητική πορφύρα Αυτόν που σκεπάζει και κλείνει με τα σύννεφα τον ουρανό.

Ράπισμα κατεδέξατο, ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ.

Καταδέχθηκε να υποφέρει ράπισμα από τους αμαρτωλούς ανθρώπους Αυτός που με το βάπτισμά Του στον Ιορδάνη ελευθέρωσε τον Αδάμ.

Ήλοις προσηλώθη, ο νυμφίος της Εκκλησίας.

Ταπεινωτικά εξαντλητικά εκούσια απλώθηκε πάνω στο σταυρό με τα καρφιά, ώστε να είναι ακίνητος, Αυτός που είναι ο Νυμφίος της Εκκλησίας.

Λόγχη εκεντήθη, ο Υιός της Παρθένου.

Κεντήθηκε στην πλευρά Αυτός που είναι ο Υιός της Παρθένου.

Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ.

Προσκυνούμε τα Αγια Πάθη Σου, Χριστέ.

Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν.

Δείξε και σε μας, αξίωσε μας να δούμε και την ένδοξη Σου Ανάσταση.

Καμιά μέρα  του χρόνου δεν έχει αυτή την αύρα, τον τόνο και τον παλμό. Αυτή τη συγκίνηση. Ένθεοι και Άθεοι υποκλίνονται στην κορύφωση του Θείου Πάθους με ανεξήγητη σχεδόν σύμπνοια και συγκατάβαση. Από το πρωί αλλιώς μυρίζει η μέρα..Οι πένθιμες καμπάνες και η Αποκαθήλωση..Η Ταφή στον στολισμένο Επιτάφιο με τα τριαντάφυλλα , τα γιούλια και τα γιασεμιά.. Τα Εγκώμια για το οξύμωρο σχήμα της Ζωής εν Τάφω, και το αργόσυρτο πλήθος να συνοδεύει τον νεκρό Ιησού , τον Νυμφίο της Εκκλησίας, στην περιφορά του Επιταφίου..Με συννεφιά  συνήθως..Υπό βροχή κάποτε..Με καλοκαιρία σπάνια. Η μέγιστη  Χάρη και η μέγιστη Αχαριστία βαδίζουν μαζί  πλάι πλάι. Του Θεού και του Ανθρώπου. Η προσμονή της Ανάστασης είναι η μόνη παρηγοριά της ημέρας.

(Επιμένω να μη βλέπω την απαράδεκτα!βουβή αυτή Μ.Παρασκευή..Επιμένω να θυμάμαι.... )

Στα κοιμητήρια όλης της χώρας οι αγαπημένοι μας νεκροί περιμένουν το αναμμένο καντήλι και τα φρέσκα λουλούδια της μνήμης μας..Αυτή η Μέρα είναι αφιερωμένη και σ΄ αυτούς υπό το πρίσμα μιας μελλοντικής συνάντησης με γέφυρα τον ίδιο τον Ιησού. Είναι αφιερωμένη στους ασθενείς κάθε νόσου , στους προδομένους από εχθρούς και φίλους, στους μόνους και έρημους ,στους εγκαταλελειμμένους ανθρώπους. Είναι η μέρα του Πόνου και των πόνων, του Πένθους και των πενθών. Η Πένθιμη μέρα των απανταχού ετοιμοθανάτων και των συγγενών τους στα νοσοκομεία όλης της Γης, κάθε Δόγματος και Φυλής.  Αυτών που έχουν αλλά και που δεν έχουν κάποιον στο προσκεφάλι τους. Η Μέρα που ενώνει όλους τους ανθρώπους είτε γνωρίζουν είτε δεν γνωρίζουν, είτε καταλαβαίνουν είτε δεν καταλαβαίνουν είτε αποδέχονται είτε απορρίπτουν είτε πιστεύουν είτε όχι..Γιατί   Αυτή η Μέρα δίνει Προοπτική στην Ελπίδα και στην Ανάσταση..Σώματος και Ψυχής.. Σήμερα περισσότερο από ποτέ...

Υ.Γ: Το αίσθημα της Αχαριστίας είναι σύμφυτο και έμφυτο στον άνθρωπο..Πηγάζει από τον Εγωισμό και γεννά την Προδοσία..

“Οὐδείς ἀσφαλέστερος ἐχθρός τοῦ εὐεργετηθέντος ” Κανένας δηλαδή πιο ασφαλής εχθρός από αυτόν που έχει ευεργετηθεί…

Πανάρχαιο ρητό και καθόλου χριστιανικό.. Η Αχαριστία …Η Προδοσία..Ο Λόγος που δεν Κρατάμε, η Κοροϊδία, ο Χλευασμός , η Άρνηση Αποδοχής του Δίκιου του Άλλου. Αυτού που θέλει το Καλό μας..Η Προδοσία.. Ο Στρουθοκαμηλισμός, η Κοροϊδία.. Αισχρό να τα κάνεις ,δύσκολο να τα υποφέρεις.. Ακόμα πιο δύσκολο να τα συγχωρήσεις..

                                                  

                                                          ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

Υ.Γ2: Γεννήθηκα  Μ. Παρασκευή…. Μια τέτοια πένθιμη μέρα… Δεν είναι μόνο πένθιμη, έλεγε η μητέρα μου.. Έχει μέσα της την ελπίδα της Ανάστασης..Μια αισιοδοξία που πηγάζει  από τη θλίψη και το θάνατο..Δεν υπάρχει τέτοια αισιοδοξία, απαντούσα ..Υπάρχει, επέμενε.. Τώρα το ξέρω..Υπάρχει …Καλή Ανάσταση σε όλους τους φίλους μου!!!! Και στον δεκαπεντάχρονο που παλεύει για τη ζωή του στο νοσοκομείο του Ρίου, ολόψυχα Καλή Ανάρρωση!!!!