Η ΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΗΧΟΣ...

Ποίηση είναι ανορθόγραφοι ήχοι

Συλλαβές φωτός

Ατημέλητες

Λέξεις  στο μυαλό σου..

Πριν πεις την τελευταία

Έχουν χάσει  το νόημα

Που είχαν στην αρχή

Πριν ξεκινήσεις το ταξίδι.

Σε ράγες με σελιδοδείκτες

Ισορροπεί

Κάθεται ήσυχη ανερμήνευτη

Σιωπά  ν΄ ακούγεται η ανάσα σου

Η φωνή σου…

(Η ουσία είναι πώς θα τη διαβάσεις )

Υ.Γ: Η ποίηση δεν χρειάζεται πολλές ερμηνείες. Είναι ήχος, είναι μαγεία, είναι άκουσμα. Γι αυτό και όταν διδάσκω ποίηση , βάζω τους μαθητές μου να διαβάζουν όλοι μαζί το ποίημα. Όχι μια αλλά πολλές φορές. Να νιώσουν το ρυθμό του , την εσωτερική του ένταση, τις παύσεις του, τις σιωπές και τις φωνές του. Όλοι μαζί. Γιατί η ποίηση απαιτεί προσήλωση, συντονισμό στην δική της συχνότητα , δημιουργία κλίματος μέθεξης. Η ποίηση θέλει συντροφιά γιατί από μόνη της είναι μοναχική και σιωπηλή. Πεισματικά αρνείται να δείξει την γοητεία της όταν προσπαθείς μόνο να την καταλάβεις. Αυτό που ζητά είναι να τη νιώσεις. Και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος από την ανάγνωση. Με φωνή δυνατή, καθαρή, που δεν προτρέχει, που συντονίζεται με την ομάδα, το κοινό περί  ωραίου αίσθημα. Κάθε μαθητής λοιπόν σε μια τέτοια ανάγνωση, βάζει τη φωνή και την ψυχή του. Κάποιοι που αρνούνται να διαβάσουν ή ντρέπονται , στο τέλος παρασύρονται και εκείνοι. Γιατί η ποίηση είναι ήχος. Την ακούς και την ακολουθείς. Όταν την κλείνεις σε κουτάκια και θεωρίες , όταν την στριμώχνεις σε λογικές αναλύσεις και στοχασμούς  χάνει την λάμψη της .Δεν λέω ότι δεν χρειάζεται να αναλύουμε την ποίηση. Λέω απλώς να μην το παρακάνουμε…. Άλλωστε το τονίζω. Η ουσία βρίσκεται στην ανάγνωση. Η ανάγνωση είναι η καλύτερη  ερμηνεία…

                                   

                                                                     ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ