Είμαι ρομπότ. Αρθρώνω
λόγο που άλλοι τοποθέτησαν στον εγκέφαλό μου. Το λεξιλόγιό μου μετρημένο στα
δάχτυλα. Ξύλινες λέξεις εκτοξεύω χωρίς κανένα μορφασμό προσώπου, χειρονομία,
χρώμα και φωνή. Άφωνες λέξεις. Οξειδωμένες από την επανάληψη και την πλήξη δεν εννοούν να αλλάξουν τίποτα.
Κλείνουν σε δίχτυα το μυαλό μου. Και εγώ που πριν σκεφτόμουνα με λέξεις που
είχαν ρίζες και κορμό και φύλλα, τώρα στο κρεβάτι του Προκρούστη ξαπλώνω τη σκέψη
μου. Και κόβω περιττές κουβέντες όπως αμφιβάλλω ,υποψιάζομαι, κρίνω, συγκρίνω, επιλέγω,
κατανοώ. Έχουν φροντίσει να με μάθουν να αλυσοδένομαι με τα δικά τους επιχειρήματα.
Και φοβάμαι. Και όταν πάω να αντιδράσω, το μόνο που καταφέρνω είναι να ψηφίζω Τραμπ…ή…Κλίντον…ή Λεπέν………… Είμαι ρομπότ. Να με λυπάστε…..
ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ
Υ.Γ: Οι άνθρωποι έχουν
την ευθύνη των επιλογών τους. Όταν μπορούν να επιλέγουν ….Τί γίνεται όμως όταν
αυτό που τους δίνεται ως επιλογή είναι μια απάτη ; Όταν έχουν να επιλέξουν
ανάμεσα σε ίδια φρικτά και απαράλλακτα πράγματα; Όταν έχουν φροντίσει να τους πάρουν
το μόνο πράγμα με το οποίο θα μπορούσαν να αντιδράσουν; Τη σκέψη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου