ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ..

ΤΟ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΤΟΠΙΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΡΥΘΜΙΣΤΕΙ.

ΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΑΔΕΙΕΣ.

ΟΙ ΚΑΝΑΛΑΡΧΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ.

ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΕ ΑΥΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΘΕΙ.

ΟΠΟΙΟΣ ΠΑΡΑΚΩΛΥΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΠΤΟΣ…

                                         ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

                                   

Η ΚΥΡΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΩΝ..

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα τη θυμάμαι. Με το μαύρο της τσεμπέρι να υπογραμμίζει πως ο χρόνος δεν γιατρεύει τα πάντα. Στο μικρό πεζούλι της αυλής της καθισμένη να αγναντεύει το δρόμο. Σμύρνης 240. Το προσφυγικό σπίτι της γιαγιάς μου ήταν η αφορμή να τη γνωρίσω. Πάντα μονάχη. Είχε τρία παιδιά. Ξημερώνοντας  28^η Οκτωβρίου 1940, ημέρα Δευτέρα, στο βομβαρδισμό της Πάτρας στην Τριών Ναυάρχων τα έχασε και τα τρία. Δυο κορίτσια και ένα αγόρι. Βρήκαν το ρολόι που φορούσε ο γιός της...μου είχε πει η γιαγιά μου..Από τότε μίσησα τα ρολόγια επειδή ζουν περισσότερο από τους ανθρώπους. Πριν είχε χάσει και τον άντρα της. Και την πατρίδα της στη Μ.Ασία. Η κυρά Δέσποινα των Προσφυγικών. Η Αγία. Την κοίταζα πάντα με περιέργεια. Πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να χωρέσει τόσο πόνο, να σηκώσει τόσο θάνατο. Μέχρι το τέλος έζησε μόνη .Δεν τη θυμάμαι ποτέ να κλαίει. Τι να σου κάνουν και τα δάκρυα. Τρία παιδιά νεκρά . Όταν πέθανε, χάρηκα. Γιατί επιτέλους βρήκε τα παιδιά της.

                                                   ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

Ο ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ ......

           
           Ο ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΥ

Κοιτάχτε μπήκε στη φωτιά! είπε ένας από το πλήθος.

Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήταν

στ’ αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο, όταν του

μιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια.

Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω με το χέρι μου.

Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένος να παραξενεύομαι.

Ποιος είναι τούτος που αναλίσκεται περήφανος;

Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά;

Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι.

Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις, μου είπαν.

Όμως εκείνος καίγονταν μονάχος. Καταμόναχος.

Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο.

Γινόταν ήλιος.

Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές

άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε.

Ο ποιητής μοιράζεται στα δυο.

Ο Καιόμενος» είναι το πρώτο από τα δεκαεπτά ποιήματα της συλλογής  Μεταίχμιο Β, την οποία ο ποιητής εξέδωσε το 1957. Περιλαμβάνει ποιήματα γραμμένα, κατά την ένδειξη του ίδιου του ποιητή, στο διάστημα 1949-1955. Σημειώνει ο ίδιος σχετικά: «γραφόταν έξι χρόνια και κλείνει μέσα της τις εμπειρίες του εμφύλιου και της ατμόσφαιρας μετά απ’ αυτόν»

Θέμα του ποιήματος είναι η πολιτική διαμαρτυρία, με αυτοπυρπόληση ενός απογοητευμένου ιδεολόγου και η αντίδραση του πλήθους και του ποιητή, ή «η συμβολική εικόνα του ανθρώπου που θυσιάζει τον εαυτό του σαν ιερό σφάγιο-μια πράξη στην οποία συμμετέχει κι ο ίδιος ο ποιητής».

        Για τον «Καιόμενο» είπε ο ποιητής σε κάποια συνέντευξή του: «Κανείς δεν γίνεται ποιητής χωρίς να πληρώσει προσωπικά. Αυτό να το ξέρετε. Προπαντός μέσα στο δικό μας το χώρο, στην Ελλάδα, που δεν είναι πια δικός μας. Κάποτε στα 1957, έγινα προφήτης γράφοντας τον «Καιόμενο». Ύστερα ήρθανε οι αυτοπυρπολήσεις των βουδιστών καλόγερων στο Βιετνάμ, ύστερα του Πάλαντς στη Τσεχοσλοβακία και του Γεωργάκη στη Γένοβα. Αργότερα σκοτώθηκε ο Αλέξανδρος Παναγούλης».

Στον τίτλο ο παροντικός χρόνος της μετοχής δηλώνει τη διάρκεια μιας πράξης εν ενεργεία που συμβαίνει στο παρόν και εξακοντίζεται στο μέλλον. Καιόμενος είναι ο μάρτυρας που θυσιάζεται, γιατί με τη θυσία του υπερβαίνει τα αδιέξοδα της ζωής και στέλνει ένα πυρίκαυστο μήνυμα καθάρσεως. Αλλά και  ο ποιητής που μετεωρίζεται ανάμεσα στα δυο, ίσως και ο καθένας από μας που, ενώ βιώνουμε τα ηθικά και υπαρξιακά αδιέξοδα, δεν έχουμε οδό διαφυγής……ΣΧΟΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ

 Υ.Γ: ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΥ….

Σήμερα πήγα στην πλατεία.

Οι δρόμοι γύρω φωνασκούντες άκρως την φθήνεια των ηθών.

Ο παλιατζής επίσης επιμένει να αγοράζει παλιά καλοριφέρ

Και ακίνητα ποδήλατα.

Καλύπτω με το χέρι μου  το μέτωπό μου.

Σε λίγο θα καώ εκουσίως

Για να γίνω

Το μαύρο πρόβατο του Τύπου

Των λογικών μας κυβερνώντων το Παράλογο

Της Ανίας του Πλήθους το Παιχνίδι.

Με ευλάβεια ετοιμάζω το ταξίδι μου

Στο κεκαυμένο Σύμπαν.

Ισορροπώντας  στις στάχτες μου

Θα μετρήσω ένα ένα τα χειροκροτήματα

Των καφενόβιων που πλήττουν γύρω.

Μονάχα ένας ποιητής κρυμμένος

Πίσω από ματαιόδοξες λέξεις

Θα κλέψει πάλι την παράσταση

Μιλώντας

Θύτης για το θύμα….

           (Δεν κατηγορώ όλους τους ποιητές.

            Κατηγορώ εκείνους που νομίζουν

            Ότι το ποίημα τους 

            Είναι ισάξιο με τη φωτιά μου.. )

                    

                                    ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΕΙΣ ΠΑΡΓΑΝ....

ΕΙΣ ΠΑΡΓΑΝ  ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΛΒΟΥ

Πολλά έχουν γραφτεί για την πλατιά παρομοίωση στο ΕΙΣ ΠΑΡΓΑΝ του Ανδρέα Κάλβου. Και ακόμα περισσότερα θα γραφτούν. Εγώ θα σταθώ στην σχεδόν κασκαντερική εικόνα στους παρακάτω στίχους……. Φυσικά μιλάει για την Πάργα και την γενναία απόφαση των κατοίκων της να την εγκαταλείψουν για να μην υποστούν την σκλαβιά των Τούρκων.

ὅπως, ὅταν ἡ τύχη
εἰς τὰ κρημνὰ τοῦ βίου
τῆς ἁμάξης πλαγίαν
τὴν ὁρμὴν φέρῃ· 15

δ´.

Ἡμεῖς, ὡς τὰς κλαγγὰς
εἰς τὰ σύννεφα ἀφίνει
ὁ μέγας ἀετὸς
καὶ εἰς τὰ βαθέα λαγγάδια
ἀφροὺς καὶ βράχους· 20

ε´.

Ὁμοίως ὑπερπετάξαντες,
μακρὰν ὀπίσω ἰδῶμεν
τὴν ὀργὴν τῶν τροχῶν
ἀπὸ τυφλᾶς ἠνίας
διασυρομένων. 25

Η ζωή μας συχνά μοιάζει με μια άμαξα που τρέχει με χίλια σύριζα στο γκρεμό. Ακροβατεί στους βράχους μιας δύσκολης επιβίωσης και μιας ακόμα πιο δύσκολης συμβίωσης με τους άλλους. Η άμαξα τρέχει και δίπλα της νιώθουμε να ξεκολλάνε τα βράχια και να εκσφενδονίζονται στο κενό. Μια σχεδόν αυτοκαταστροφική μανία δοκιμάζει τις αντοχές και τα όριά μας. Η ζωή μας μια άμαξα που τρέχει με χίλια σύριζα στο γκρεμό. Και εμείς μέσα  σ΄αυτήν τραμπαλιζόμαστε, ζαλιζόμαστε σε κάθε της τράνταγμα γαντζωμένοι από την επιθυμία να ζήσουμε σε στέρεο έδαφος. Η άμαξα τρέχει. Ξαφνικά συνειδητοποιούμε ότι δεν την οδηγούμε εμείς. Ο ηνίοχος λείπει. Τα άλογα δεν υπακούουν σε κανένα πρόσταγμα ,σε κανένα χαλινάρι. Οι τροχοί της οργισμένοι και τυφλοί έλκονται από το χάος του γκρεμού. Η ζωή μας, μια άμαξα που δεν την οδηγεί κανείς ,τρέχει με χίλια σύριζα στο γκρεμό..Δεν είναι ταινία ούτε όνειρο. Η μόνη σωτηρία να την εγκαταλείψουμε. Να πετάξουμε ψηλά. Να την αφήσουμε να τσακιστεί χωρίς εμάς και αυτούς που αγαπάμε. Σαν αετοί. Το μυαλό μας ,η καρδιά μας και η πίστη μας είναι τα φτερά της σωτηρίας μας. Πιο δυνατά από ποτέ αφού γνώρισαν το ταξίδι δίπλα στο γκρεμό λίγο πριν να είναι αργά…

                                                      ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

Υ.Γ: Ο ποιητής κινηματογραφεί την πιο ωραία στιγμή του ανθρώπου. Όταν αποφασίζει να πετάξει μακριά τα  βαρίδια του, αυτά που τον στενοχωρούν και τον θλίβουν και να χρησιμοποιήσει επιτέλους τα φτερά του.  Το αφιερώνω στην αγαπημένη μου φίλη Νάνση…..  

Ο ΖΟΡΜΠΑΣ Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ..

Ο Ζορμπάς και ο Συγγραφέας δεν συνυπάρχουν απαραίτητα σε έναν άνθρωπο. Ή ακόμα κι αν αυτό συμβαίνει είναι συνήθως ανέφικτο να εναρμονίζονται πλήρως. Έτσι βλέπω εγώ τον προφορικό και τον γραπτό λόγο. Ο ένας έχει την ορμητικότητα, την απειθαρχία και την ζωντάνια που δεν υποτάσσεται σε καμία στίξη. Αντιθέτως τη δημιουργεί. Είναι καθηλωτικός, ανυπάκουος και απόλυτος και γι αυτό απίστευτα  γοητευτικός. Απαιτεί θάρρος να εκτεθεί ενώπιος ενωπίω. Ο άλλος είναι πειθαρχημένος ,ακολουθεί κανόνες και νόμους αλλά μπορεί να γίνει εξίσου ελκυστικός και αξιοθαύμαστος. Απαιτεί μεράκι, αυτοσυγκέντρωση, αίσθηση της υπαρξιακής σχεδόν ανάγκης για ανάλυση και στοχασμό. Ζει τα πράγματα με άλλο τρόπο, βλέπει με διαφορετική οπτική , καταγράφεται για να μπορεί να λειτουργήσει ως τεκμήριο, δεδομένη άποψη , δεδικασμένο. Μιλά με ευθύνη και αντιστέκεται στην ευκολία της μιας χρήσης. Αυτό δεν σημαίνει διόλου ότι ο πρώτος είναι ανεύθυνος και εύκολος. Ο προφορικός και ο γραπτός λόγος μοιράζονται την ίδια ευθύνη, φέρουν το ίδιο βάρος. ‘Όταν αυτό δεν συμβαίνει πρόκειται για κακέκτυπα και καρικατούρες της μιας ή της άλλης επιλογής. Οι μαθητές μας τώρα καλούνται να δημιουργήσουν και τους δυο τρόπους έκφρασης με την ίδια επιτυχία. Έτσι αγνοείται η ιδιαίτερη κλίση τους , η επιθυμία τους , το ταλέντο τους. Και εμείς οι δάσκαλοι καλούμαστε << να διορθώσουμε>> την έκφρασή τους . Στα προφορικά είναι καλός. Στα γραπτά υστερεί. Δεν κινείται μέσα στην τάξη. Έγραψε όμως πολύ καλή έκθεση. Οι παραπάνω φράσεις είναι χιλιοειπωμένες και δείχνουν ακριβώς αυτό. Το εκπαιδευτικό σύστημα αντιμετωπίζει τους μαθητές ως πολυεργαλείο που οφείλει το ίδιο καλά να ανταποκρίνεται σε όλες τις μορφές και τους τρόπους έκφρασης. Έτσι πάντα κάποιος καταπιέζεται. Ο Ζορμπάς και ο Συγγραφέας παλεύουν, συγκρούονται στα μαρμαρένια αλώνια της σχολικής τάξης. Θα μου πείτε. Όλα πρέπει να τα μαθαίνει κανείς. Και εφόσον τα παιδιά μας καλούνται να εξεταστούν γραπτώς ή θα κληθούν να γράψουν στις πανελλαδικές εξετάσεις  οποιουδήποτε τύπου πρέπει να είναι σε ετοιμότητα να περιγράψουν, να αφηγηθούν, να επιχειρηματολογήσουν, να σχολιάσουν, να προτείνουν ,να στηλιτεύσουν , να υπογραμμίσουν, να συμπτύξουν και να αναπτύξουν, να αναλύσουν και να επιλύσουν  και τελικά να αποστηθίσουν  αυτά που και ένας μεγάλος θα δυσκολευόταν να διαχειριστεί. Προσωπικά θεωρώ ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε τους μαθητές μας με σεβασμό στην ιδιαίτερη φυσιογνωμία τους. Να τονώνουμε με επιβράβευση και δημιουργικές διεξόδους την κάθε τους έκφραση. Να αποδεχόμαστε την επιλογή τους να μιλήσουν ή να γράψουν. Ή και τα δυο χωρίς όμως την ίδια πληρότητα και επιτυχία. Τέλος  είμαι εναντίον της λογιστικής αξιολόγησης και αυτοαξιολόγησης των γραπτών. Δεν μου αρέσουν τα κουτάκια και τα τικ στα κουτάκια. Τα νούμερα με δεκαδικούς % μου φέρνουν ζαλάδα και μπιππππ… Είναι πολύ στενά για να χωρέσουν άνθρωποι. Και κάτι ακόμα. Η νέα εφεύρεση του κριτικού γραμματισμού είναι κάτι που κάναμε και κάνουμε πολλά χρόνια τώρα χωρίς να χρησιμοποιούμε αναγκαστικά αυτόν τον όρο.. Άλλο πέθανε , άλλο δολοφονήθηκε, άλλο σκοτώθηκε, άλλο αυτοκτόνησε. Άλλο μεταρρυθμίζω, άλλο απολύω, άλλο καταστρέφω. Άλλο απολύθηκε άλλο έχασε τη δουλειά του. Άλλο πρόσφυγας, άλλο μετανάστης ,άλλο τουρίστας. Άλλο  αυτουργός και άλλο ηθικός αυτουργός μιας πράξης. Ο χρόνος, η αιτία , το αποτέλεσμα, ο σκοπός… είναι η ουσία όχι της γραμματικής αλλά της ύπαρξης του ανθρώπου. Άλλο ξύλινη γλώσσα και άλλο ξύλινη πόρτα. Με κάτι κοινό τα δύο τελευταία. Δεν ακούνε όσο κι αν τα βροντάς….  

                                                                       ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ                       

     

                           

                                      

Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΕ ΠΕΡΙΛΗΨΗ!!!

Ζούμε τη ζωή μας σε περίληψη. Δεν αναλύουμε αυτά που μας συμβαίνουν. Αποφεύγουμε , λέμε , τα επουσιώδη. Τα ουσιώδη μας ξεφεύγουν πάντως. Ίσως γιατί το νόημα βρίσκεται στις μικρές γωνιές των λέξεων που εξοβελίζονται συνήθως. Βάζουμε λάθος πλαγιότιτλους στις μέρες, στους ανθρώπους. Ταμπέλες άχρηστες. Έτσι μιλάμε γενικά κι αόριστα για κακές μέρες, κακούς φίλους, καλές κουβέντες. Δε μετράμε ποτέ μια λεπτομέρεια , μια λιακάδα, ένα χαμόγελο, ένα στίχο. Βάζουμε πάντοτε τις λάθος διαρθρωτικές  λέξεις στις παρέες. Τι μας ενώνει; Το συμφέρον, η κοινή αγωνία για επιβίωση. Και ακόμα ακόμα η απαίτηση από τα πράγματα να τα προφτάσουμε μέσα σε προκαθορισμένους χρόνους. Λέξη κλειδί:η ανάγκη. Έτσι μας λείπει η συνοχή, η ευλογημένη σύμπνοια. Η αγάπη. Αντιγράφουμε αυτούσιες τις ενοχές των άλλων. Τις σκέψεις, τα όνειρα , τις πληγές. Κι αν κάποτε τολμήσουμε να πάμε με δικό μας βήμα, το χάνουμε στο δρόμο. Καταργούμε την έμφαση στα πράγματα που ομορφαίνουν τη ζωή, τον υποτακτικό το λόγο. Είμαστε η κύρια πρόταση και οι δευτερεύουσες προτάσεις δεν χωράνε. Πολλές οι λέξεις. Ξεπερνάμε το όριο που μας ζητείται. Γιατί να πούμε καλημέρα αν δεν χρειάζεται; Αν δεν έχουμε κάτι να κερδίσουμε από δυο λέξεις παραπάνω; Αποφεύγουμε τις ερωτήσεις και προτιμάμε τις προτάσεις κρίσεως. Που σπάνια φανερώνουν κάποια κρίση. Ίσως γιατί το νόημα πάντοτε βρίσκεται στο πως θα ρωτήσεις κάτι και όχι στην ίδια την απάντηση. Που εμπεριέχει μεγάλο ρίσκο λάθους. Παραλείπουμε τα παραδείγματα, τις συγκρίσεις, τις αναλογίες. Δεν μας συμφέρουν, έτσι περιληπτικά ,όπως αποφασίσαμε, να ζούμε. Συμπτύσσουμε τα νοήματα στις πράξεις. Βιαζόμαστε να πούμε τέλος. Συμπερασματικά καταλήγουμε σε λάθος συμπέρασμα. Το επίμαχο θέμα έχει χαθεί. Η ζωή έχει τελειώσει.

                                               

                                            ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

Y.Γ: Κάποιοι , όχι πολλοί, συνήθως με ρωτάνε γιατί γράφω. Απαντώ. Γιατί ποτέ δεν μου άρεσαν οι περιλήψεις. Αγαπώ την ανάλυση. Την άλλη όψη των πραγμάτων.

Υ.Γ2: Η Μισέλ Ομπάμα με χρυσό φόρεμα 12.000 δολαρίων στον τελευταίο χορό στον Λευκό οίκο, ως Κυρία του Κυρίου....Πολύ περιληπτικά , σχεδόν λακωνικά, πόσα παιδιά φτωχά θα έτρωγαν από το φόρεμά της;;;

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΟΛΟΓΩΝ ΠΑΤΡΑΣ: ΕΚΔΗΛΩΣΗ...

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΟΛΟΓΩΝ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΠΑΤΡΩΝ   Πάτρα, 11 Οκτωβρίου 2016

Ανθείας 214, 26332 Πάτρα τηλ. 2610 317147,

 6946800141

e-mail: sfpatras@gmail.com/

mpsachou@gmail.com

Αγαπητές, Αγαπητοί Συνάδελφοι,

Καλή σχολική χρονιά, με υγεία και δύναμη. Καλή επιτυχία στο δύσκολο, αλλά και όμορφο εκπαιδευτικό μας έργο και κάθε καλό στην προσωπική και οικογενειακή σας ζωή.

Ξεκινάμε και αυτή τη χρονιά με πολλές προσδοκίες σχετικά με τη διοργάνωση εκδηλώσεων που ελπίζουμε ότι  θα σας ενδιαφέρουν και θα συμβάλουν τόσο στο διδακτικό μας έργο, όσο και στην ποιοτική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου μας.

Η πρώτη μας εκδήλωση, στο πλαίσιο των επιστημονικών  μας συναντήσεων για θέματα που απασχολούν τη φιλολογική κοινότητα, αφορά στη «Διδακτική και Αξιολόγηση του γραπτού λόγου στο Γυμνάσιο και το Λύκειο», ένα  από τα πλέον σοβαρά ζητήματα του διδακτικού αντικειμένου μας. Ευελπιστούμε ότι τόσο η παρακολούθηση των εισηγήσεων, όσο και η γόνιμη συζήτηση που θέλουμε να ακολουθήσει θα δώσει την ευκαιρία για εποικοδομητικό προβληματισμό. Η ημερίδα μας θα  πραγματοποιηθεί σε συνεργασία με την Περιφερειακή Διεύθυνση Π/θμιας και Δ/θμιας Εκπ-σης Δυτ. Ελλάδας,  την Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2016 στην Αίθουσα Διαλέξεων του Δικηγορικού  Συλλόγου Πατρών   ( Φιλοποίμενος 24, γ΄ όροφος).

Καλεσμένες  ομιλήτριες  θα είναι:

Ανθή Δούκα, Φιλόλογος- Υποψήφια Διδάκτωρ Γλωσσολογίας Πανεπιστημίου Πατρών, με θέμα " Διδακτικές προτάσεις στο πλαίσιο του πολυγραμματισμού- Η διδακτική του ειδησεογραφικού λόγου στη Β΄ Λυκείου" 

Βασιλική Καραλή, Δρ. Φιλολογίας, Σχολική Σύμβουλος Φιλολόγων Πατρών με θέμα "Αξιολόγηση του γραπτού λόγου στο Λύκειο".

 Ελένη Κατσαρού, αναπληρώτρια καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Κρήτης με θέμα  "Διδακτική και αξιολόγηση του Γραπτού λόγου στο Γυμνάσιο: Μια εναλλακτική πρόταση"

Άννα Φτερνιάτη, Αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Πατρών, με θέμα "Αξιολόγηση του Γραπτού Λόγου ( Αφήγηση- Περιγραφή- Επιχειρηματολογία)" 

Σοφία Π. Χριστοπούλου, Προϊσταμένη Επιστημονικής και Παιδαγωγικής Καθοδήγησης Δ/θμιας Εκπ/σης, με θέμα εισήγησης«Verba volant, scripta manent».

Να σας ενημερώσουμε επίσης ότι φέτος θα έχουμε εκλογές στο Σύνδεσμο για την εκλογή νέου Διοικητικού Συμβουλίου. Θα είναι χαρά για όλους μας να έχουμε  αρκετές και αρκετούς συναδέλφους που θα προσφερθούν να βοηθήσουν στο έργο του.

Επίσης, επισυνάπτουμε το πρόγραμμα του Συνεδρίου του Πρότυπου Πειραματικού Λυκείου Πατρών και σας μεταφέρουμε την   πληροφορία από το συνάδελφο Παναγιώτη Χαλούλο  (Παναγιώτης Χαλούλος http://users.sch.gr/pchaloul/) σχετικά με τηνπαύση λειτουργίας του φιλολογικού ιστοχώρου Pagina Philologiae   http://www.philology.gr/subjects/index.html,αλλά  και την χρήσιμη πρόταση όποιος ενδιαφέρεται να κατεβάσει και να αποθηκεύσει στον υπολογιστή του ό,τι θεωρεί πως θα του χρειαστεί.

Αγαπητές, αγαπητοί συνάδελφοι, παρακαλούμε και για τις δικές σας προτάσεις, τις οποίες θα περιμένουμε στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του Συνδέσμου.

 Σας ευχόμαστε και πάλι καλή σχολική χρονιά, υγεία, δύναμη και καλή επιτυχία στο έργο σας.

Σας περιμένουμε όλους στην ημερίδα! Θα χορηγηθούν βεβαιώσεις  παρακολούθησης.

Εκ μέρους του Δ.Σ του Συνδέσμου Φιλολόγων Πατρών

Μαρία Ν. Ψάχου
Πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ!!!

ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ!!!


Υ.Γ: ΠΑΝΤΑ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΑΠΟΡΙΑ ΠΟΙΟΣ ΤΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ.

ΟΧΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΤΩΧΕΙΑ..ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ..ΑΛΛΑ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΘΑ ΑΦΙΕΡΩΝΑΝ ΜΙΑ ΜΕΡΑ - ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΧΙ ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ- ΓΙΑ ΤΟ ΟΞΥΤΑΤΟ ΑΥΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ,ΜΟΝΟ ΩΣ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΕΙ... Η ΤΕΧΝΗ ΟΜΩΣ ΤΑ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ ΟΛΑ..ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΑΣ..

                                                                      ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Στίχοι: Κώστας Τριπολίτης

Άκουσα τα λόγια της βροχής
ήσυχα βαριά προσεχτικά
πάνω στους τσίγκους

Στον καταυλισμό που αντηχεί
μελαγχολικά υπνωτικά
φέρνουν ιλίγγους

Χαίρε φτώχεια και φτώχεια της φωνής
και φτώχεια στις παράγκες χαίρετε!
εκ των πραγμάτων αφανείς παράγωγα της μηχανής
που έχει ανάγκη από τραγούδια με ανάγκες
χαίρετε!

Έφτασα στο τέλος των σκοπών
μίζερη στεγνή λογιστική
με fax και bonus

Ζώντας διαμέσου των σιωπών
δάκρυα με θλίψη αυθεντική
στους βλεννογόνους

Χαίρε φτώχεια και φτώχεια της φωνής
και φτώχεια στις παράγκες χαίρετε!
εκ των πραγμάτων αφανείς παράγωγα της μηχανής
που έχει ανάγκη από τραγούδια με ανάγκες
χαίρετε!

ΟΥΔΕΝ ΝΕΩΤΕΡΟΝ.....

Δαμασκός, Συρία

Τουλάχιστον τέσσερα παιδιά σκοτώθηκαν σε περιοχή του Χαλεπιού που βρίσκεται υπό τον έλεγχο του κυβερνητικού Στρατού όταν βόμβες έπεσαν κοντά σε ένα σχολείο, ανακοίνωσε το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων την ώρα που ρωσικά και συριακά μαχητικά συνεχίζουν να βομβαρδίζουν ανηλεώς την πόλη.

Το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων της Συρίας SANA μετέδωσε ότι στόχος της τρομοκρατικής, όπως την χαρακτήρισε, επίθεσης ήταν το σχολείο στη συνοικία Αλ Σουλεϊμανίγια.

Η συριακή και η ρωσική Πολεμική Αεροπορία διεξήγαγαν την Πέμπτη νέες επιδρομές εναντίον του Χαλεπιού, μετά τους σφοδρούς βομβαρδισμούς των τελευταίων 48 ωρών εναντίον συνοικιών που βρίσκονται υπό τον έλεγχο των ανταρτών από τους οποίους έχουν χάσει τη ζωή τους τουλάχιστον 71 πολίτες, σύμφωνα με το Παρατηρητήριο.

Περισσότερα από είκοσι πλήγματα συγκλόνισαν το ανατολικό τμήμα της πρώην μητρόπολης της Συρίας τα ξημερώματα της Πέμπτης, ενώ παράλληλα τα κυβερνητικά στρατεύματα προελαύνουν προς το Βορειοανατολικό Χαλέπι, όπου έχουν καταλάβει λόφους πάνω από τις περιοχές που βρίσκονται υπό τον έλεγχο των ανταρτών. 

Υ.Γ: Ουδέν νεώτερον από το ανατολικό μέτωπο… Όλα βαίνουν ομαλά στις μικρές μας ζωές …Το σπίτι του γείτονα καίγεται..Άντε και το σχολείο του….

                                                             ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΖΑ...

 Ιστορική επιστροφή: οι Pink Floyd επανενώνονται για τη Γάζα

Ακτιβισμός και τέχνη συμπλέουν. Με στόχο να υποστηρίξουν τις γυναίκες που επέβαιναν στο "Πλοίο των Γυναικών για την Γάζα", το οποίο παρεμποδίστηκε από τις ισραηλινές δυνάμεις ενώ προσπαθούσε να εισέλθει στη Λωρίδα της Γάζας, επανενώνονται τα μέλη του θρυλικού ροκ συγκροτήματος Pink Floyd.

Hey you out there in the cold
Getting lonely getting old
Can you feel me?
Hey you standing in the aisles
With itchy feet and fading smiles
Can you feel me?
Hey you don't help them to bury the light
Don't give in without a fight

Hey you out there on your own
Sitting naked by the phone
Would you touch me?
Hey you with you ear against the wall
Waiting for someone to call out
Would you touch me?
Hey you, would you help me to carry the stone?
Open your heart, I'm coming home

But it was only fantasy
The wall was too high
As you can see
No matter how he tried
He could not break free
And the worms ate into his brain

Hey you, out there on the road
Always doing what you're told
Can you help me?
Hey you, out there beyond the wall
Breaking bottles in the hall
Can you help me?
Hey you, don't tell me there's no hope at all
Together we stand, divided we fall

                            PINK FLOYD

Υ.Γ:Ο τελευταίος στίχος είναι η ουσία. Αλλά με μια προϋπόθεση:

 Hey you don't help them to bury the light
Don't give in without a fight.

Χαίρομαι που το θρυλικό συγκρότημα επανενώνεται για να διαμαρτυρηθεί για το αποκλεισμό της Γάζας από τους Ισραηλινούς κάνοντας ουσιαστικά πράξη τα λόγια του παραπάνω υπέροχου τραγουδιού τους…

                                               ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΕΠΙ ΤΟΠΟΥ ΣΤΡΟΦΗ...

ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: ΕΠΙ ΤΟΠΟΥ ΣΤΡΟΦΗ

Μια εκπομπή του ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ

Οδηγώ Κυριακή  μεσημέρι, τρεις και κάτι, από Βυτίνα- Πάτρα. Η εκατόν έντεκα στις φθινοπωρινές ομορφιές της με τις γνωστές πληγές σε κάθε γωνιά. Ένας ήλιος ζεστός αντιστέκεται στη βεβαιότητα της αλλαγής του καιρού που διατυμπανίζουν από το πρωί τα κανάλια. Ο συνοδηγός λείπει. Μικρός και μεγάλος. Για ευνόητους λόγους και οι δυο. Συντροφιά μου το ραδιόφωνο, η μεγάλη αγάπη της ζωής μου. Η αγάπη του δρόμου, της βροχής, της λιακάδας, της νύχτας. Πρώτο πρόγραμμα. Επί τόπου στροφή. Ευρηματικός τίτλος υποστηρίζεται από νεαρές φωνές που δημοσιογραφούν για να μιλήσουν για το έργο του ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ που κυριολεκτικά σώζει εξαρτημένους από τα ναρκωτικά εφήβους. Καλεσμένος της εκπομπής  ένας εθελοντής του ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ, φυσικός, μουσικός , ερμηνευτής , εθελοντής δάσκαλος της μουσικής και στο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΩΔΕΙΟ, ο Στάθης Δρογώσης. Μια εκπληκτική φωνή, μελαγχολική και χαμηλόφωνη, συνομιλεί με τους νεαρούς <<δημοσιογράφους>> που στην ουσία είναι παιδιά της ΣΤΡΟΦΗΣ, πρώην χρήστες που τώρα είναι καθαροί και βοηθούν να διαδοθεί η ελπίδα και σε άλλους πάσχοντες συνανθρώπους μας. Εντυπωσιάζομαι από το ρυθμό της συζήτησης ανάμεσα σε ανθρώπους που έχουν αποφασίσει να βάλουν στην άκρη το ΕΓΩ που έτσι κι αλλιώς είναι πολύ πληγωμένο και να μιλήσουν για το ΕΜΕΙΣ και την ανάγκη για  συμπόρευση, συνεργασία, σύμπνοια… Αλλιώς η εξάρτηση δεν νικιέται. Ξεχνιέμαι στα τραγούδια τους, στα αστεία αλλά κυρίως στα σοβαρά τους. Άνθρωποι νέοι, που πριν μπουν στη ΣΤΡΟΦΗ δεν είχαν καμιά ελπίδα να ζήσουν . Και τώρα τους ακούω να γελούν, να κάνουν όνειρα και κυρίως να μιλάνε για το πρόβλημά τους χωρίς ενοχές, με γενναιότητα, κόντρα στα γνωστά στερεότυπα που τους θέλουν στο περιθώριο της κοινωνίας. Ευχαριστώ τα παιδιά από τη ΣΤΡΟΦΗ. Μου κράτησαν υπέροχη συντροφιά με την αισιοδοξία τους και με τον υπέροχο καλεσμένο τους….

                                                                        ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

Υ.Γ:

ΣΤΙΧΟΙ: ΣΤΑΘΗΣ ΔΡΟΓΩΣΗΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ- ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΣΤΑΘΗΣ ΔΡΟΓΩΣΗΣ

Μην το πεις πουθενά
Πια τα βράδια δεν κοιμάμαι
Η καρδιά μου χτυπά
Και φοβάμαι, ναι φοβάμαι

Δεν ξέρω αν έχω αλήθεια
κάτι να μοιραστώ
Και σου ζητάω βοήθεια και
ντρέπομαι γι’ αυτό

Μην το πεις πουθενά
Όλα θέλω να τ’ αφήσω
Σπίτι φίλους δουλειά
Δίχως να κοιτάξω πίσω

Δεν ξέρω αν έχω αλήθεια
κάτι να μοιραστώ
Και σου ζητάω βοήθεια
και ντρέπομαι γι’ αυτό
Μην το πεις πουθενά
Όταν γελώ δυνατά
να ξέρεις μέσα μου κλαίω
Μην το πεις πουθενά
Πόσο να κρύβομαι πια;
Δεν αντέχω σου λέω!

Μην το πεις πουθενά
Θέλω να φύγω μακριά .
Πίστεψε με το θέλω.