ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΕΚΡΥΒΕ ΤΟ ΔΑΣΟΣ...

Μια φορά και έναν καιρό σε μια μακρινή πολιτεία του Βορρά  ζούσε ένα δέντρο που έκρυβε το δάσος. Όλοι το ήξεραν με αυτό το όνομα .Φυσικά όχι τυχαία. Ήταν πελώριο και φουντωτό με χοντρό κορμό και γυαλιστερά φύλλα. Οι ρίζες του άπλωναν το βασίλειό τους βαθιά μέσα στη γη, ραγίζοντας βράχους και πέτρες και χορηγώντας ζωή με  το πολύτιμο νερό στο περήφανο δέντρο. Στεκόταν λοιπόν με αυτοπεποίθηση  στην άκρη του δάσους και έκλεβε όλα τα βλέμματα των κάθε λογής επισκεπτών που συνήθιζαν να αποδεικνύουν την μεγάλη αγάπη τους στη φύση με μακρινές στοχαστικές βόλτες στο απέραντο πράσινο του παραπονεμένου δάσους.

        Κι ήταν πράγματι πολύ παραπονεμένο εκείνο το δάσος της πολιτείας του Βορρά. Ενώ ήταν μια ανεξάντλητη πηγή ζωής για δεκάδες ποικιλίες ζώων, μικρών και μεγάλων, περικλείοντας όλα τα είδη των πιο μαγευτικών δέντρων που λικνίζονταν σαν χορευτές στο παραμικρό φύσημα του ανέμου, οι επισκέπτες στέκονταν με δέος και θαυμασμό στην άκρη του, παγιδευμένοι, λες ,από την γοητεία του δέντρου που έκρυβε πάντα το δάσος..Κι επειδή καλό είναι οι δημοκρατικές διαδικασίες να συνηθίζονται και στον κόσμο των παραμυθιών , όλοι οι κάτοικοι του παραπονεμένου δάσους έκαναν συνέλευση για να πάρουν αποφάσεις για την αντιμετώπιση αυτής της περίτρανης αδικίας. Αυτοσυγκεντρώθηκαν και με τη βοήθεια του ανέμου που μεταφέρει τις φωνές των ακίνητων δέντρων, αφού διατύπωσαν τη γνώμη τους, συμφώνησαν τελικά στο εξής. Θα μετέφεραν το παράπονό τους στο περιβόητο δέντρο και θα του έδιναν τρεις μέρες διορία να αναλάβει τις ευθύνες του .

         Πολύ στενοχωρήθηκε το γοητευτικό δέντρο. Δεν ήταν αναίσθητο . Θεώρησε μάλιστα πολύ δίκαιο το παράπονο του δάσους..Αλλά τι μπορούσε να κάνει; Εκεί που σκεφτόταν πιθανές λύσεις και τρόπους να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, άκουσε άθελά του μια συζήτηση προσγειωμένη στις ρίζες του..Έσκυψε να δει. Ένας μικρός περιηγητής έλεγε στη μητέρα του. Τι ωραίο δέντρο! Πόσο θα΄θελα να μείνω εδώ για πάντα!  Πράγματι , απάντησε η μητέρα του… Κοίταξε όμως ..Αν στρίψεις λίγο πιο κει το κεφάλι σου ,αλλάζοντας την οπτική σου, θα αντικρίσεις το πιο όμορφο δάσος ..Αυτό το δέντρο που θαυμάζεις είναι μόνο ένα μέρος του… Ο μικρός συμφώνησε αλλάζοντας  με εμπιστοσύνη την οπτική γωνία του ..Και αποζημιώθηκε δεόντως..

      Το δέντρο που έκρυβε το δάσος αμέσως κατάλαβε ότι δεν ήταν δική του ευθύνη να αλλάξει την πραγματικότητα..Ο άνθρωπος πάντα είναι αυτός που επιλέγει την οπτική του γωνία στα πράγματα και έχει την ευθύνη αυτής της επιλογής. Μάλιστα ο άνθρωπος είναι οι επιλογές του..Η βιασύνη, το συμφέρον και η ιδιοτέλεια, η ανασφάλεια και η απαισιοδοξία  είναι μερικοί παράγοντες που διαμορφώνουν την οπτική γωνία των ανθρώπων..Αλλά και η μετριοπάθεια ,η δικαιοσύνη ,η αισιοδοξία ,η καλοσύνη και η αγάπη …Η οπτική γωνία των ανθρώπων …..Το δέντρο απάντησε με θάρρος στο παραπονεμένο δάσος πως το μόνο που θα μπορούσε να κάνει είναι να ευχηθεί οι άνθρωποι να επιλέγουν πάντα την σωστή οπτική γωνία..Αλλά για καλό και για κακό θα κρεμούσε στον κορμό του και μια ταμπέλα που θα έλεγε..<<Εσύ που με θαυμάζεις ,μάθε ότι δεν θα υπήρχα χωρίς το δάσος που κρύβω  >>

                                                                                      ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

Υ.Γ: Το  αφιερώνω στη μητέρα μου και στη σοφή οπτική γωνία με την οποία  βλέπει και παλεύει τα πράγματα …….