Πέμπτη 4 Ιουνίου 2015

ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΤΟΜΟ..ΙΟΥΝΗΣ ΤΟΥ 1944...



Η μέρα έσβησε από νωρίς τον ήλιο.
Αγνάντευε σκοτάδια.
Πνιγόταν σε ένα σύννεφο καπνούς.
Η μέρα αυτή που χάραξε.

Δεν είχε μυρωδιές και άνθη.
Ζωγράφιζε λυγμούς.
Χυνόταν μάταια σε κόμπους δάκρυα.
Η μέρα αυτή που χάραξε.

Είχε ένα κρύο απ΄ το πρωί η μέρα.
Ζέσταινε πυρετούς.
Έφερνε θάνατο χωρίς εσένα.
Η  μέρα αυτή που χάραξε.

Πάντα την κουβαλώ αυτή τη μέρα.
Τη μέρα αυτή που χάραξε.

                           ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ
Υ.Γ: Το ποίημα αυτό είχε άλλον αποδέκτη …Επέλεξα να το δημοσιεύσω ως αφιέρωμα στο μαρτυρικό Δίστομο. Είναι εκπληκτικό πώς ταιριάζουν οι πληγές των ανθρώπων…..



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου