Σουρούπωνε. Σαν σε
ασπρόμαυρη ταινία η μέρα έριχνε τους τίτλους τέλους της..Έξω έπεφτε βροχή.
Αραιά και που ακούγονταν κόρνες από αυτοκίνητα που προσκαλούσαν τη νύχτα σε
αγώνα δρόμου. Προχώρησε προς την πόρτα γονατιστός. Η ανάσα του σχεδόν άγγιξε το
σκαλιστό ασημένιο πόμολο της κλειστής πόρτας. Είχε περάσει από σαράντα κύματα
.Συναισθηματικές ανατροπές και διαψεύσεις ,ανισόρροπες ισορροπίες και προκλητικούς
πυροβολισμούς με σιγαστήρα .Είχε διασύρει την κοινή λογική του αποδεχόμενος
ακόμα και το πέταγμα του συμπαθητικού και καλοκάγαθου τετράποδου…. Είχε προσπαθήσει
να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα. Πλέον είχε πάρει αποφάσεις..Σηκώθηκε στα πόδια
του. Άγγιξε το πόμολο που του μετέφερε τη θερμοκρασία παγετώνα. Με μια αποφασιστική
κίνηση που θα την ζήλευαν καμικάζι άνοιξε και έκλεισε την πόρτα πίσω του……
ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου