Αφιερωμένο στο γιο μου που χθες με μια αγκαλιά, μου πήρε τη λύπη.....

Τίποτα πιο ωραίο από ένα βλέμμα, ταξίδι , καταφύγιο.

Καταφύγιο βλέμμα. Βλέμμα ταξίδι. Γαλάζιο και χρυσό.

Βαμβάκι στου ξυραφιού την κόψη. Χαρταετός που παίρνει ύψος.

Λόγος που διατηρεί την έκφραση ,που λάμπει ,που αγγίζει.

Τίποτα πιο ωραίο από την απάντηση που το παρόν δηλώνει.

 Απ΄ το εξαίσιο πέταγμα όταν  σε καλοδέχονται με καλημέρα.

Τίποτα πιο μεγάλο από το μοίρασμα μιας άνοιξης. Ενός χειμώνα.

Μιας νίκης και μιας ήττας. Μιας απόγνωσης και μιας αγάπης.

Από το λίκνισμα ενός χορού συντροφικού με μουσική.

Από βιολιά που παίζουν φίλοι που δεν ξεχνούν να σε θυμούνται.

Τίποτα πιο υπέροχο από ένα καφέ και ένα τσιγάρο που έχεις κόψει.

Από τη θάλασσα που σου θυμίζει το βυθό των θησαυρών σου.

Την επανάληψη στιγμών και πόθων και κυμάτων και αμμουδιών.

Τίποτα πιο θαυμάσιο απ΄τον ήλιο σε ένα γραφείο, μια φυλακή.

Πριν την απόδραση. Πριν  τη συγγνώμη .Ένα βήμα πριν την αρχή.

Μα τίποτα δεν συγκρίνεται , δεν είναι καλύτερο και δεν υπάρχει

Απ΄το παιδί σου που αμήχανα σε πλησιάζει και σ΄αγαπώ σου λέει.

Και προπαντός να μη φοβάσαι .Να μην κλαις. Είναι όλα ωραία…

                                                               Μαρία Φούκα.