ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΤΙΣ ΠΛΗΓΩΜΕΝΕΣ ΛΕΞΕΙΣ......

Βαρέθηκα τις πληγωμένες λέξεις. Δείχνουν αδυναμία , πτώση, ήττα.

Κρατούν κλειδιά μες σε συρτάρια εκτεθειμένα σε μάτια αδιάκριτα.

Αποκαλύπτουν ενοχές που σου φορτώνουνε οι πιο γελοίοι της πλάσης.

Διακινδυνεύοντας  σωρούς  δακρύων στοχεύουν στην εκτόνωση

που  πάντα μασκαρεύεται ,υποκρίνεται και προσποιείται κάτι.

Βαρέθηκα τις πληγωμένες λέξεις. Ποτέ δεν φέρνουν αποτέλεσμα.

Ιδρώνουν , κραυγάζουν και εκτοξεύονται σε μη ακουόντων  ώτα.

Υποστηρίζοντας μαχητικά  τη θλίψη , εκτροχιάζονται  και πέφτουν.

Ανοίγουν θέματα κλειστά και συμμαχούν με φίλους ψεύτικους.

Που δεν υπήρξαν και που δεν υπάρχουν. Τίποτα δεν υπόσχονται.

Φυλλορροούν έτσι ακριβώς όπως τα φυλλοβόλα δέντρα τον χειμώνα.

Και ξενιτεύονται σαν τα πουλιά που ψάχνουν για φωλιές χαμένες.

Βαρέθηκα τις πληγωμένες λέξεις. Δίνουν στους άλλους δύναμη.

Που δεν την είχαν και που δεν την έχουν. Μορφάζουν απ΄τον πόνο.

Γυαλιά σπασμένα κείτονται που τα πατάς εσύ ο ίδιος και χορεύεις .

Στων άλλων τον ρυθμό. Γι αυτό σιχάθηκα τις πληγωμένες λέξεις.

                                                                   Μαρία Φούκα.