Ήταν μια φορά μια θάλασσα απέραντη,
που είχε βαρεθεί να πνίγει ανθρώπους
μ ΄ όλους τους τρόπους.
Ντύθηκε λοιπόν λιμνούλα στο καρναβάλι
Ρηχή ,καθαρή και εντάξει
Σαν από φίνο μετάξι.
Φανταζότανε κύματα, ανθρώπων μνήματα
Καράβια μεγάλα ,γοργόνες , ταξίδια
Κι όχι ζωή μια από τα ίδια
Μα ήτανε λίμνη στα ψέματα
Τόσο που πίστεψε ότι ήταν αλήθεια
Ζωή άνοστη, βραστά κολοκύθια.
Κι η θάλασσα ξεχάστηκε λίμνη
Μα η λίμνη ήτανε θάλασσα
Το βράδυ κοιμότανε θάλασσα
Το πρωί ξύπναγε λίμνη.
Μια μέρα μονάχα ξεχάστηκε
Όταν στα βράχια ξεβράστηκε
Ένα δελφίνι με αίματα
Αυτό δε ζούσε στα ψέματα.
Κι έτσι ξανάγινε θάλασσα
Αυτή που ήταν κάποτε λίμνη…..
ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου