ΤΟ ΌΝΟΜΑ ΜΟΥ

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ …..ΜΑΡΙΑ

Το όνομά μου είναι τρένο. Κουβαλάει μυρωδιές από κύμινο, κανέλλα ,πιπέρι ,σαφράν και

σαλέπι, αέρα μικρασιάτικο και μουσικές από μαντολίνο και σάζι .Της γιαγιάς μου της Μαρίκας από την Καστάμονη της Μικράς Ασίας. Πολύ συνηθισμένο θα μου πείτε. Εγώ και

άλλες μισές γυναίκες στην Ελλάδα. Διαφωνώ  όπως πάντα .Κάθετα. Το όνομά μου είναι τρένο με σταθμούς και βαγόνια .Να κι ο πρώτος σταθμός. Μαρίτσα. Όχι Μαρίκα. Αυτή  ήταν η γιαγιά μου. Η μοναδική. Μαρίτσα  λοιπόν. Παιδικά χρόνια στο Χελιδόνι Πύργου Ηλείας. Με δυο γονείς δασκάλους διορισμένους εκεί και ονειροπόλους..Καλλιτέχνες. Υπέροχοι δάσκαλοι με μαντολίνο και πολλή δράση….Άλλα τέσσερα αδέλφια. Μαρίτσα  σε σπίτι χωρίς φως και νερό και με τον….. καμπινέ  απ΄έξω ,όπως με υπερηφάνεια διαλαλούσε ο μικρός μου αδελφός ,στους …..ενεούς φίλους μας στην Πάτρα .Μαρίτσα, κουβαλάει τη στοργή και τη γλύκα του γονιού που αλλάζει  τ΄όνομά σου για να σε κάνει να νιώσεις πιο μοναδική ,πιο ιδιαίτερη.

Δεύτερος σταθμός. Εφηβεία. Τρυφερή και σκληρή, φοβισμένη ,οργισμένη,επαναστατική.

Το όνομά μου αλλάζει. Το απαιτώ. Μαρία..Μου ταιριάζει, θαρρώ. Το πρώτο βαγόνι το Μα

αντιδρά, φωνασκεί ,αμφιβάλλει. Μα δεν είναι δυνατόν, Μα θα το πω κι ό, τι γίνει, Μα  εγώ νομίζω ότι κάνεις λάθος. Το ΡΙ πάλι ρέει , τρέχει , προτρέχει, σκοντάφτει και πέφτει ,απαιτεί ρήγματα, ρωγμές, έρωτες, ρωτάει, και θέλει απαντήσεις. Ό,τι πρέπει για μένα. Τελευταίο βαγόνι το Α… Έκπληκτο, θαυμαστικό, συνήθως οργισμένο, αποφασιστικό, μετανοιωμένο.

Μαρία. Το Μαρίτσα το ξανάκουσα μόνο από κείνον. Το ανέχτηκα. Είχε άλλη γλύκα .Τώρα τέλος .Μαρία. Σας είπα. Το όνομά μου είναι τρένο…….

                                                                          ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

.