Ο ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΌΣ ΤΟΥ ΦΌΒΟΣ

           Ήταν μόνος μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο. Οι άλλοι ασθενείς είχαν

φύγει. Το  ψυχιατρείο έκλεινε, θύμα της κρίσης και των μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης. Ασθενείς και ιατρικό προσωπικό  έπρεπε να έχουν αδειάσει το χώρο μέχρι το απόγευμα .Αυτός στεκόταν απαθής   στην αγαπημένη του στάση. Καθιστός στο πάτωμα με το κεφάλι μέσα στα χέρια του .Η αγαπημένη στάση όλων των  τρελών. Δεν είχε κανέναν να πάει Δεν τον  αναζητούσε κανείς. Ή  έτσι νόμιζε; Ξαφνικά ακούστηκαν βήματα. Κάποιος πλησίαζε. Ήταν ο μεγαλύτερός του φόβος. Ήθελε να σηκωθεί …..να τον αποφύγει .Όμως παρέμενε  καρφωμένος στο πάτωμα….

           Τότε μια σκέψη του πέρασε από το μυαλό ,κόντρα σε όλους τους ψυχολόγους και ψυχίατρους , κόντρα σε όλα τα σεμινάρια ψυχολογίας ..Δεν έπρεπε απλώς να πολεμήσει το φόβο του .Έπρεπε να  συμφιλιωθεί μαζί του. Μόνο έτσι θα λυτρωνόταν. Μόνο έτσι θα γιατρευόταν για πάντα .Έπρεπε να τον αντιμετωπίσει .Να τον σεβαστεί .Να  φανεί στη ζωή του έστω και μια φορά δυνατός .Στη  θύμησή του ήρθαν οι στίχοι που είχε γράψει παιδί ακόμα ,για τη δύναμη  την αιτιολογημένη μέσα από το φόβο.

                  Είσαι δυνατός γιατί φοβάσαι  και …ξεπερνάς το φόβο.

                       Γιατί σε παγιδεύει και ξεφεύγεις

                        Γιατί σε πνίγει κι ανασαίνεις.

                        Γιατί σε φτάνει και  προφταίνεις.

                        Γιατί σε ρίχνει και σηκώνεσαι

                         Γιατί σε σώζει και σκοτώνεσαι.

                        Νικάς εσύ γιατί φοβάσαι και ξεπερνάς  το φόβο

                         Γιατί πεθαίνεις και ελπίζεις

                         Γιατί πηγαίνεις και γυρίζεις

                                  Γιατί χάνεις και κερδίζεις.

                                  Να σέβεσαι το φόβο.

                                  Φοβούνται μόνο οι δυνατοί που ξεπερνούν το φόβο.

Ένιωσε δυνατός .Πέταξε τα χάπια και βγήκε έξω .Μόνος του. Μαζί με τον  μεγαλύτερό του φόβο.

                               ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ