ΦΡΑΝΤΣ ΚΑΦΚΑ : ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ..

 ΦΡΑΝΤΣ ΚΑΦΚΑ: ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ

Ο αληθινός δρόμος περνάει πάνω  από ένα σκοινί, που δεν είναι τεντωμένο ψηλά, αλλά μόλις λίγο πάνω από το έδαφος. Φαίνεται ότι σκοπός του είναι να προκαλεί σκόνταμα  παρά να περπατιέται…….

 

ΣΧΟΛΙΟ: Ο  αληθινός δρόμος δεν περπατιέται εύκολα. Όχι γιατί είναι γεμάτος δόξα που δύσκολα αναγνωρίζεται αλλά επειδή απαιτεί ταπεινότητα που δύσκολα υιοθετείται. Γιατί ο άνθρωπος σκέφτεται..Αφού είναι να περπατήσω σε τεντωμένο σκοινί ,  γιατί αυτό να μην είναι τεντωμένο ψηλά για να με βλέπουν όλοι..Ακόμα κι αν πέσω ίσως κάποιοι δουν στην πτώση μου μια κάποια τέχνη και με χειροκροτήσουν…

 

Αν περπατούσες  σε ίσιωμα και είχες την καλή θέληση να βαδίσεις, έκανες όμως βήματα προς τα πίσω , τότε αυτό θα ήταν απελπιστικό..…αφού όμως αναρριχιέσαι σε μια τόσο απότομη πλαγιά , τόσο απότομη περίπου , ώστε να βλέπεις τον ίδιο τον εαυτό σου από κάτω , τα βήματα προς τα πίσω μπορεί να έχουν προκληθεί επίσης μόνο από τη φύση του εδάφους, και δεν πρέπει να απελπίζεσαι…

ΣΧΟΛΙΟ: Όταν διαλέγεις την αναρρίχηση και όχι την ευκολία της πεζοπορίας σε ίσιωμα , η απελπισία είναι σίγουρη..Για να την υπερβείς , πρέπει να μην νιώθεις ενοχές γι αυτή..Να την αποδίδεις πάντα σε αντικειμενικές συνθήκες …..(ακόμα κι αν κάπου μέσα  σου βαθιά γνωρίζεις ότι μια μικρή έστω και τοσοδούλα ευθύνη σου αναλογεί… Γιατί η απελπισία της αναρρίχησης  βρίσκεται εκεί που λείπει η Πίστη..)

                                                         ΦΟΥΚΑ ΜΑΡΙΑ