ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΣΥΝΕΜΟΡΦΩΘΗΣΑΝ ΠΡΟΣ ΤΑΣ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ...

 

ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ  ΣΥΝΕΜΟΡΦΩΘΗΣΑΝ ΠΡΟΣ ΤΑΣ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ

Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν ξέρει κανείς το μέγεθος των αντοχών του.. Μέχρι να πάρει την απόφαση ότι η  κοροϊδία έχει όρια. Και η αναμέτρηση με τον τοίχο του συστήματος που ζητά υποταγή πρέπει εδώ και τώρα να κερδηθεί... Με την σθεναρή στάση που λέει ότι θα ακολουθήσω τις αρχές και τις ιδέες μου ως το τέλος... Αυτό έκαναν οι δυο συνάδελφοι  διευθυντές β'θμιας εκπαίδευσης.. Ο Γιώργος Ντάφλος και η Καζάκου Μαρία.. Που δεν προχώρησαν στην αξιολόγηση των συναδέλφων τους όχι βέβαια από οκνηρία ούτε από μια διάθεση απαξίωσης του νόμου περί αξιολόγησης αλλά από μια αυτονόητη γι αυτούς  απόφαση να μην προχωρήσουν σε κάτι που δεν πιστεύουν ότι θα ωφελήσει την εκπαίδευση..

Το πρόβλημα τους είναι λοιπόν ότι ονειρεύτηκαν ένα σχολείο ζωντανό, εν δράσει, ανοιχτό στη δημιουργία, ανοιχτό στην κοινωνία και όχι υποταγμένο στην εμμονή του μονίμως αξιολογούμενου  και ουδέποτε αξιολογημένου εκπαιδευτικού, αενάως στριμωγμένου στη γωνία, υπόλογου για όλα τα κακώς κείμενα, στο χώρο αλλά και στα περίχωρα της εκπαίδευσης...

Το πρόβλημα τους είναι επίσης πως πίστεψαν ότι  τελικά θα θριαμβεύσει η λογική που λέει ότι όταν συμμετέχει κάνεις σε μια  νομίμως προκηρυγμένη Απεργία Αποχή, ψηφισμένη και αποφασισμένη από το φτου κακά συνδικαλιστικό μας όργανο, δεν θα τραβιέται από τους ιθύνοντες σε απολογία προς καθαίρεση...

Κάποιοι κακεντρεχείς θα πουν.. Το ήξεραν.. Ας μην γίνονταν διευθυντές.. Ας άφηναν μόνο αυτούς που δεν θέλουν να χαλάνε τη σούπα κανενός, που οι περισσότεροι δηλώνουν αντίθετοι με τον νόμο περί αξιολόγησης αλλά τί να κάνουμε, πρέπει να τον εφαρμόσουν αφού είναι ο μόνος τρόπος να διευθύνουν...Ας άφηναν αυτούς μόνο να διευθύνουν... Στο κάτω κάτω, όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρώνε οι κότες.

Η απάντηση σε αυτή την κακεντρέχεια είναι η εξής: Ποτέ δεν θα παραδοθούμε αμαχητί σε κάτι που θεωρούμε καταστροφικό για το δημόσιο σχολείο.. Θα κάνουμε το παν για να εξαναγκάσουμε όσους οραματίζονται έναν υποταγμένο, ενοχικό, μίζερο, ανταγωνιστικό εκπαιδευτικό να πετάξουν τις μάσκες τους και τα δημοκρατικά τους προσωπεία και να φανεί σε όλη του τη γύμνια, ο αυταρχισμός, η  έπαρση και το νταηλίκι των ιθυνόντων που ποτέ δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη αλλά μόνο αποδίδουν ευθύνες.. Που χειροκροτούν, πρώτη μούρη, από τις εξέδρες των επισήμων τη σπουδαία δουλειά των εκπαιδευτικών και την προσφορά τους αλλά ποτέ δεν τους δικαιώνουν, ποτέ δεν τους στηρίζουν όταν χρειάζεται.. Περισσεύει λοιπόν η υποκρισία της εξουσίας τους αλλά και η γενναιότητα κάποιων λίγων συναδέλφων να την κοιτάξουν κατάματα....

                                                                   ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ