2022...

 ΥΓ: Επιμένω να εύχομαι σε όλους καλή και ευτυχισμένη τη νέα χρονιά..Και πού ξέρεις...

                                                                                               ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΥΓ: ΠΟΛΥΣ ΔΡΟΜΟΣ....ΣΗΜΕΙΩΤΟΝ....ΠΑΜΕ......

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!

 ΥΓ: Με τη σκέψη μου πάντα σε αυτούς που πενθούν, που ασθενούν, που είναι μόνοι τους...Καλά Χριστούγεννα  σε όλους...Ο μικρός Ιησούς και η  Παναγία μητέρα Του να τους συντροφεύει....

                                                                ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΜΠΛΑΝΣ ΝΤΙΜΠΟΥΑ ΣΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟΝ Ο ΠΟΘΟΣ...

ΛΕΩΦΟΡΕΙΟΝ Ο ΠΟΘΟΣ

ΜΠΛΑΝΣ ΝΤΙΜΠΟΥΑ

Η  ηρωίδα  του  Τένεσι Ουίλιαμς  στο Λεωφορείον ο Πόθος , η Μπλάνς Ντιμπουά , με την αβάσταχτη ελαφρἀδα της παντοδύναμης αδυναμίας της, καθηλώνει το κοινό με την τραγική της κατάληξη στο τέλος του έργου..Ένα κοινό που στην αρχή την παρακολουθεί  μάλλον ενοχλημένο  να εισβάλει στο σπίτι της αδελφής της με μια βαλίτσα ματαιωμένα όνειρα και κακές ειδήσεις. Να ομιλεί ακατάπαυστα με ύφος σπαστικό και υπεράνω  για θανάτους και οικονομικές συμφορές απαιτώντας  μάλιστα να γίνει πιστευτή χωρίς ιδιαίτερες  αποδείξεις από έναν άξεστο και ωμό τύπο , τον άνδρα της αδελφής της, έναν Πολωνό πρόσφυγα που εξανίσταται όταν ακούει τον υποτιμητικό αυτόν  χαρακτηρισμό και δηλώνει εκατό τοις εκατό Αμερικανός Πολωνικής Καταγωγής καταφέρνοντας με το ξέσπασμά του να γίνει σχεδόν συμπαθητικός  στους θεατές και δίκαια προσβεβλημένος .…Για να κρύψει βέβαια κι αυτός με το θυμό του ότι ελκύει και έλκεται  από αυτή που τον υποτιμά και δεν διστάζει να  επιδεικνύει  πόσο..

Καθώς όμως το ολόλευκο δάσος της Μπλάνς ξετυλίγεται μπροστά μας απτόητο να επιβάλει την παρουσία του και τους όρους του σε ξένα χωράφια και ακόμα πιο ξένα οικόπεδα αισθημάτων, αισθήσεων  και παραισθήσεων, της αδελφής της Στέλλας και του Στάνλεϋ  Κοβάλσκυ που λύνει τα πάντα με τις γροθιές του λόγου και της μπουνιάς του και τα δένει με την αδιαμφισβήτητη ερωτική του μαεστρία , αυτό το ολὀλευκο δάσος αλλάζει χρώματα  μέχρι που να μουτζουρωθεί για πάντα. Η  κακομαθημένη επιμονή της να παρασύρει όλους γύρω της σε ένα κανάκεμά της  με άλλοθι τα τραύματα από το παρελθόν της  είναι τόσο ενοχλητική και θορυβώδης που δεν πλησιάζεται  από κανέναν με τη συμπάθεια και τη  συμπόνια  που νιώθεται  γι αυτήν  στο τέλος όταν αποχωρεί από τη σκηνή πλήρως ηττημένη και εγκαταλελειμμένη από όλους….

Η  αφήγησή  της μάλιστα για την αυτοκτονία του άντρα της , του όμορφου εκείνου αγοριού που έγραφε ποιήματα και αγαπούσε τους άντρες –πράξη απόλυτα απαγορευμένη για τα ήθη της εποχής –διόλου δεν δικαιώνει την απαίτησή της για αγάπη αφού η ίδια σαν ένας άλλος άξεστος Κοβάλσκυ στην ουσία πατάει την σκανδάλη του όπλου που τον σημάδεψε..Σας είδα, του είπε καθώς χόρευαν.. Σας είδα με τον άνδρα..Είσαι αηδιαστικός……

Σιγά σιγά όμως  καθώς ξετυλίγεται η προδοσία της από ανθρώπους με ανάλογα πάθη και αδυναμίες , ιδιαίτερα του Μιτς ,του φίλου του Κοβάλσκυ που δεν την βρίσκει αρκετά καθαρή για να την κάνει γυναίκα του ενώ έχει ισχυριστεί ότι την αγαπούσε , η πλάστιγγα της συμπάθειας των θεατών γέρνει προς το μέρος της. Ακινητοποιείται η αδιάφορη ματιά , αλλάζει ρότα ο φόβος και ο έλεος. Το πρόσωπό της με τα πασαλειμμένα κοκκινάδια και τα δάκρυα από μια ακὀμα ματαιωμένη ελπίδα συγκλονίζουν το κοινό  ενώ η ατάκα της – δεν θέλω την πραγματικότητα , θέλω μαγεία –δεν ακούγεται τώρα σαν μια επιπόλαιη κακομαθημένη επιθυμία αλλά σαν μια εξαναγκασμένη άρνηση μιας πραγματικότητας που ο καθένας θα αρνιόταν στη θέση της. Κι αυτή αναζητάει έναν άνθρωπο να ζήσει μαζί του με την τρυφερότητα που της λείπει.. Και αναζητώντας τον ρισκάρει την ηθική και την τιμή της.. Τί πιο ειλικρινές και γενναίο από αυτό;

Η Μπλανς Ντιμπουά άλλωστε συγκρινόμενη με τους κριτές της κερδίζει στα σημεία. Όχι γιατί δεν φταίει, όχι γιατί δεν έχει κάνει λάθη, όχι γιατί δεν θα τα ξανακάνει… Αλλά γιατί  οι δικαστές της φαντάζουν στα μάτια μας  τόσο αδύναμοι και ισχνοί μέσα στον μικροαστισμό και την κοντόφθαλμη ηθική τους όσο αξιοπρεπής βαδίζει αυτή προς το ψυχιατρείο επαφιέμενη στην καλοσύνη των ξένων….

                                                     ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΥΓ: Δυο λόγια εν θερμώ με αφορμή την παράσταση Λεωφορείον ο Πόθος που παρακολουθήσαμε χθες στο Εθνικό Θέατρο Αθηνών ..Ευχαριστούμε την θεατρική ομάδα της Α΄ ΕΛΜΕ ΑΧΑΙΑΣ  για την ευκαιρία που μας έδωσε για λίγη θεατρική μαγεία…… Την είχαμε ανάγκη….

 

 

ΕΦΥΓΕΣ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ....

 ΑΛΛΑ  ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΦΗΣΕΣ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ......

                                                        ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ...

ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

 

Λουλούδια πρόσφυγες

Στις άδειες γλάστρες μου

Με σπόρους στα φτερά του αέρα

Ρίξανε άγκυρα

Και δε τα ρώτησα

Από πού ήρθανε και ποια ημέρα

 

Χώμα  φιλόξενο

Νύχτα κατέλαβαν

Και πια μεγάλωσαν όλο καμάρι

Με τη βροχή Του και με τον ήλιο Του

Σύννεφα τα φερε και θα τα πάρει……

 

Λουλούδι πρόσφυγας

Μου χαμογέλασε

Ένα πρωί που είχε βρέξει

Κι εγώ το ρώτησα

Τι καημούς πέρασε  

Κι αυτό συστήθηκε

Να κάπως έτσι….

 

Δεν θέλει  πότισμα από το χέρι μου

Αντέχει  άντεξε και θα αντέξει

 Σε πείσμα όλων μας  θα βρει τον τόπο του

 Χωρίς παράπονο, βρέξει δε βρέξει…..

                                    ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

ΥΓ:  Τα λουλούδια πρόσφυγες τα αγαπώ ιδιαίτερα.…..Γιατί αγωνίζονται να υπάρξουν παρόλες τις δυσκολίες ...

 

 

 

 

Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΤΗΣ ΠΕΙΝΑΣ...ΜΙΑ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ....

 Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΤΗΣ ΠΕΙΝΑΣ

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΤΗ ΝΟΥΒΕΛΑ .ΤΟΥ ΦΡΑΝΤΣ  ΚΑΦΚΑ

ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΕΝ ΘΕΡΜΩ…

Με αφορμή τη σπουδαία θεατρική παράσταση με τίτλο Ο Καλλιτέχνης της Πείνας του Κάφκα  στο Λιθογραφείο που είχα την μεγάλη τύχη να παρακολουθήσω, δυο λόγια εν θερμώ.

Στο κέντρο ένα άκρως δυνατό κείμενο για την Τέχνη σε δύσκολους καιρούς. Αντιπνευματικούς και θορυβώδεις που αρέσκονται στην Τέχνη με όρους Τσίρκου. Κι έτσι  ο Καλλιτέχνης της Πείνας στέκεται μόνος και έρημος. Στην ψάθα του επάνω , σε ένα κλουβί, εκτεθειμένος σε ένα Κοινό αδηφάγο που επιθυμεί να τον καταβροχθίζει με τα μάτια. Για τίποτε άλλο παρά για να αποδείξει την απάτη του. Αφού ολωσδιόλου δεν πιστεύει ότι δεν τρώει στα αλήθεια για σαράντα μέρες..Τόσες μόνο το συγκινεί η Τέχνη του Καλλιτέχνη  να πεινάει..Αυτός ορκίζεται :

Δεν μου αρέσει να μιλάω

Δεν έμαθα

Παραήμουν τεμπέλης για να μάθω

Να βιάζω σκέψεις

Να τις σπρώχνω σαν τρομαγμένο κοπάδι

Στο μαντρί του συντακτικού

Η πείνα

Είναι ο δικός μου τρόπος

Να σκέφτομαι

Ή το αντίθετο

Να μην σκέφτομαι

Να είμαι….

 

Είναι ο δικός του τρόπος να υπάρχει... να είναι..Το αίσθημα..Η αλήθεια αυτού του αισθήματος που ενσαρκώνει με όλο του το είναι..Χωρίς μέσα πολυτελή και σκηνικά. Συνήθως κακοπληρωμένος, άστεγος ..Αυτός και η Τέχνη του. Εκτεθειμένος και αληθινός..Η πείνα είναι το καταφύγιό του αφού δεν του αρέσει αυτό που τρώνε όλοι..Το θέαμα που προτιμούν..Το κρέας..που φράζει το στόμα και τη σκέψη..Να μη μιλάνε , να μη σκέφτονται, να μην ακούν…

Δίπλα του χωροφύλακες παραφυλάνε..Να τον απαξιώσουν , να τον βγάλουν ψεύτη..Να πουν..Αγαπητό κοινό σας κοροϊδεύει..Τον πιάσαμε να τρώει…

Με άλλα λόγια..Να πουν..Αγαπητό κοινό Ο Καλλιτέχνης της Πείνας υπέκυψε στην ανάγκη να κάνει εκπτώσεις στην Τέχνη του ..Στην όποια ποιότητά της..Για τα φράγκα, τη δόξα και το χειροκρότημα…

Οι κριτικοί της Τέχνης του –δημοσιογράφοι--  επίσης καραδοκούν να τον αποτελειώσουν..

ΤΟΝ ρωτάνε

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

Ποιο το νόημα της Τέχνης σας;

Τι μήνυμα στέλνει στο Κοινό

Για ποιο πράγμα μιλάει;;;

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΤΗΣ ΠΕΙΝΑΣ

Δεν γνωρίζω ποιο είναι το νόημα

Ποτέ δε το σκέφτηκα

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

Κρίμα !

Η Τέχνη που δεν εμπεριέχει

Κανένα νόημα

Είναι decadente

Ακόμα κι επικίνδυνη

Πρέπει να είναι απαγορευμένη

Διότι

Η χωρίς νόημα τέχνη

Η τέχνη χωρίς σκέψη

Διαφθείρει το λαό

Αμβλύνει το αίσθημα της υπευθυνότητας

Στις αποφάσεις

και στις πράξεις του

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΤΗΣ ΠΕΙΝΑΣ

Ναι

Βέβαια

Δε θέλω

Δε θέλω

Να δικαιολογηθώ

Για τι

Αλλά τέλος πάντων

Πρέπει να σας πω ότι

Με λύπη μου

Το μόνο που ξέρω

Και

Ίσως

Κανείς άλλος δε θα μάθει

Κανείς

Δε θα καταλάβει

Κανένας ποτέ δε θα καταλάβει

Κανείς

Πόσο πολύ απλό είναι να πεινάς

Το λέω ανοιχτά

Τίποτα πιο απλό

Σας το λέω

Αν και δεν τρέφω καμιά ελπίδα

Ότι κάποιος θα πιστέψει

Κανένας δε θα πιστέψει

Δε πειράζει

Κανείς

Κανείς δε θα βρεθεί

Να πιστέψει

Γιατί

Κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να πιστέψει

Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος

Και έχει κάθε δικαίωμα να είναι έτσι

Δεν έχει νόημα ν΄ αποδειχτεί τίποτα….

 

Ο κριτικός –δημοσιογράφος , μπλεγμένος πάντα στο παιχνίδι της χειραγώγησης του κοινού απαιτεί από τον Καλλιτέχνη να γίνει όμοιός του..Με όργανο την Τέχνη του να παρασύρει τους θεατές σε ένα τρόπο σκέψης ..ΣΕ ΕΝΑ ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΗΣ… Που να βολεύει ……

Ο Καλλιτέχνης της Πείνας αρνείται αυτό το ρόλο …Δεν επιθυμεί καμιά ιδιότητα δασκάλου, πολιτικού διανοητή, δημαγωγού , Μεσία… Η Τέχνη του είναι απλή..Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να πιστέψει με το ζόρι..Είναι ελεύθερος να αποφασίσει..Κυρίως να αισθανθεί… Να κλάψει. Να γελάσει… Να γίνει κοινωνός αυτής της Πείνας… Μέχρι να βρει κάτι να φάει που να του αρέσει…….

Ο Επιχειρηματίας πάλι και ο διαφημιστής , όταν πέφτει η αυλαία και κλείνουν τα φώτα μετρούν  εισπράξεις..Έσοδα, δαπάνες… Με γνώμονα πάντα την τσέπη τους  συχνά  συμβουλεύουν  τον Καλλιτέχνη της Πείνας να πάψει να πεινάει..Να σηκωθεί απ΄ τη ψάθα του..Να βγει  απ΄ το κλουβί του… Να μπει στο Τσίρκο..Να φάει και να προσφέρει κρέας… Επειδή  γέρασε .... ή  δεν περνάει η μπογιά του .... η αλήθεια της Τέχνης του....

 

ΈΤΣΙ

Και όλα θα βγουν

Και θα ριχτούν σε μια χωματερή.

Όλοι θα ξεφυσήσουν με ανακούφιση.

Ένας νεαρός πάνθηρας θα μπει στο κλουβί.

Και από ΄δω και πέρα ένα άγριο θηρίο θα ζει στο κλουβί.

Σ΄ αυτό θα φέρουν κρέας

Που θ΄ αρμόζει στο γούστο του

Και δε θα του λείπει η χαμένη του ελευθερία

Γιατί το ευγενικό κορμί του θηρίου

Προικισμένο με άφθονη ζωτικότητα

Εμπεριέχει την ίδια του την ελευθερία

Ναι

Η ελευθερία του κτήνους στα σαγόνια του

Η χαρά της ύπαρξης

Αχνίζει από το

Ορθάνοιχτο στόμα του

Δεν είναι εύκολο για κανέναν

να σταθεί κοντά στο κλουβί

κοντά στο κτήνος

κοντά σε τόση ελευθερία και τόση χαρά της ζωής!

Αλλά ο κόσμος θα ξεπεράσει τον εαυτό του

Θα πλησιάσει κοντά

Θα περιβάλει το κλουβί

Μ΄ ένα κύκλο σφιχτό

Και ποτέ δε θα κουνηθεί ξανά….

Ο Καλλιτέχνης της Πείνας μένει μόνος...Το κοινό ακολουθεί το θηρίο του θεάματος που τρώει και προσφέρει κρέας...Μέχρι να γίνει και το ίδιο βορά του θηρίου...

 

Ερωτεύτηκα αυτή την παράσταση..Τους υπέροχους συντελεστές ..Πιο πολύ ερωτεύτηκα τον Καλλιτέχνη της Πείνας……

                                                        ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

 

 

 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΣ ....109 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ...............

 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΣ   2021            (109 ΧΡΟ ΝΙΑ ΜΕΤΑ ….)                   

 

ΔΙΚΟ ΜΟΥ

 

Μαζεύτηκαν οι εκπαιδευτικοί

Να δουν της Κεραμέως τα παιδιά

Τον σύμβουλο της σχολικής ζωής και τα μικρά του αδέλφια

Τον ΧΙ τον Ψι και τον Ωμέγα

Που πρώτη φορά εις το Γυμνάσιο

Θα τους ανακηρύξουν παμψηφεί

(Αλλιώς θα παν πειθαρχικό με τις γνωστές κυρώσεις)

Ξεχωριστούς  Αρχιερεἰς της Αυτοαξιολὀγησης….

 

Τον ΧΙ  τον είπαν Μέντορα

Τους σπάνιους πρωτοδιόριστους να μεντορεύει

Να τους θυμίζει ό,τι έχουνε ξεχάσει

Τα χρόονια στη αδιοριστία που χουν χάσει

( 680 ευρώ μισθό, 27 παιδιά στην τάξη και μια αξιοπρέπεια πληγωμένη

ΑΑΑΑΑΑΑ           Και μια μάνα που

 –να  νοικοκυρευτείς—

 Όλο φωνάζει η καημένη..)

 

Τον ΨΙ  τον είπαν κάτι παραπάνω..

Συντονιστή  τον βάφτισαν αυτόν , τα χίλια ασυντόνιστα να συντονίζει

Να αναθέτει στους τεμπέληδες δουλειές , ομίλους και πλατφόρμες

(Με τα καλά τους ή και με τις φόρμες

Χωρίς αποζημίωση, εκτός ωραρίου πάντα….)

 

Αλλιώς θε να στιγματιστούν , θα μείνουν στάσιμοι για πάντα…

 

Ο  Ωμέγα πάλι,  με το σωστό και πάνσοφο κεφάλι

Αυτόν τον είπαν κάτι ανώτερο… Συντονιστή  και των συντονιστών αρχιερέα

Κουμάντο θε να κάνει στην παρέα….

Θα γράφει θα αναθέτει θα καθοδηγεί

Και σαν τη στρουθοκάμηλο θα βάζει

Το κεφαλάκι του Βαθιά  στη Γη…

 

Οι εκπαιδευτικοί ένιωθαν βέβαια

Πως ήσαν λόγια αυτά και θεατρικά

 

Αλλά  ήταν τόσα πολλά τα δικαστήρια, οι ποινές

Και οι εξαγγελίες τύπου –Θες δε Θες---

Τόσες πολλές οι γνώμες, οι απειλές

Και των δασκάλων τόσο πολύχρωμες οι οπτικές

Που αρκετοί

Ενθουσιάζονταν και επευφημούσαν

(πρέπει να φαίνονται χαρούμενοι αλλιώς θα  τους……)

μ’ ὅλο πού βέβαια ἤξευραν τί ἄξιζαν αὐτά,
τί κούφια λόγια ἤσανε αὐτές ἡ μαλακίες…..

                                            ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

 ΥΓ: ΦΟΒΑΜΑΙ  ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

         ΕΛΠΙΖΩ ΟΜΩΣ .......

ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΣ  1912 Κ.Π ΚΑΒΑΦΗΣ
Μαζεύθηκαν οἱ Ἀλεξανδρινοι
νά δοῦν τῆς Κλεοπάτρας τά παιδιά,
τόν Καισαρίωνα, καί τά μικρά του ἀδέρφια,
Ἀλέξανδρο καί Πτολεμαῖο, πού πρώτη
φορά τά βγάζαν ἔξω στό Γυμνάσιο,
ἐκεῖ νά τά κηρύξουν βασιλεῖς,
μές στή λαμπρή παράταξι τῶν στρατιωτῶν.

Ὁ Ἀλέξανδρος – τόν εἶπαν βασιλέα
τῆς Ἀρμενίας, τῆς Μηδίας, καί τῶν Πάρθων.
Ὁ Πτολεμαῖος – τόν εἶπαν βασιλέα
τῆς Κιλικίας, τῆς Συρίας, καί τῆς Φοινίκης.
Ὁ Καισαρίων στέκονταν πιό ἐμπροστά,
ντυμένος σέ μετάξι τριανταφυλλί,
στό στήθος του ἀνθοδέσμη ἀπό ὑακίνθους,
ἡ ζώνη του διπλή σειρά σαπφείρων κι ἀμεθύστων,
δεμένα τά ποδήματά του μ’ ἄσπρες
κορδέλλες κεντημένες μέ ροδόχροα μαργαριτάρια.
Αὐτόν τόν εἶπαν πιότερο ἀπό τούς μικρούς,
αὐτόν τόν εἶπαν Βασιλέα των Βασιλέων.

Οἱ Ἀλεξανδρινοί ἔνοιωθαν βέβαια
πού ἦσαν λόγια αὐτά καί θεατρικά.

Ἀλλά ἡ μέρα ἤτανε ζεστή καί ποιητική,
ὁ οὐρανός ἕνα γαλάζιο ἀνοιχτό,
τό Ἀλεξανδρινό Γυμνάσιο ἕνα
θριαμβικό κατόρθωμα τῆς τέχνης,
τῶν αὐλικῶν ἡ πολυτέλεια ἔκτακτη,
ὁ Καισαρίων ὅλο χάρις κ’ ἐμορφιά
(τῆς Κλεοπάτρας υἱός, αἷμα τῶν Λαγιδῶν)∙
κ’ οἱ Ἀλεξανδρινοί ἔτρεχαν πιά στήν ἑορτή,
κ’ ἐνθουσιάζονταν, κ’ ἐπευφημοῦσαν
ἑλληνικά, κ’ αἰγυπτιακά, καί ποιοί ἑβραίικα,
γοητευμένοι μέ τ’ ὡραῖο θέαμα –
μ’ ὅλο πού βέβαια ἤξευραν τί ἄξιζαν αὐτά,
τί κούφια λόγια ἤσανε αὐτές ἡ βασιλεῖες.

Το ποίημα Αλεξανδρινοί Βασιλείς, με το οποίο ο Καβάφης αναδεικνύει τη ματαιότητα της φιλοδοξίας, αναφέρεται στην τελετή των «δωρεών» που διοργάνωσε το 34 π.Χ. η Κλεοπάτρα με τον Αντώνιο για να μοιράσουν στα παιδιά της Κλεοπάτρας, και στην ίδια, τα εδάφη που είχε κατακτήσει ο Μέγας Αλέξανδρος και τα οποία σχεδίαζαν, χωρίς να το έχουν ακόμη καταφέρει, να τα κατακτήσουν εκ νέου ο Αντώνιος με την Κλεοπάτρα….

Ο ποιητής χρησιμοποιεί εδώ την ιστορία της Κλεοπάτρας για να τονίσει την αρνητική πλευρά της πολιτικής, με τη βασίλισσα της Αιγύπτου να αποτελεί το παράδειγμα του ηγέτη που βάζει τις δικές του επιδιώξεις και φιλοδοξίες πάνω από το καλό της πατρίδας και των πολιτών του. Η Κλεοπάτρα σε μια προσπάθεια να ενισχύσει το κύρος της και να δημιουργήσει εντυπώσεις στους αντιπάλους της προχωρά σε μια ανούσια τελετή, μοιράζοντας στα παιδιά της εδάφη που δεν της ανήκουν. Η προσπάθειά της βέβαια δεν έπεισε τους κατοίκους της Αλεξάνδρειας, αλλά αυτό δεν της δημιούργησε κάποιο πρόβλημα καθώς η Αλεξάνδρεια είναι μια πολυπολιτισμική πολιτεία, της οποίας οι πολίτες δεν έχουν κοινή συνείδηση εθνικής ταυτότητας και δεν μπαίνουν στη διαδικασία μιας κοινής αντίδρασης, αντιθέτως παρατηρούν αδιάφορα όσα γίνονται στην πόλη τους αφήνοντας ελεύθερη την Κλεοπάτρα να κάνει ό,τι θέλει…(ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ)

 

 

 

IMAGINE .....

IMAGINE   : ΔΥΟ (ΚΑΙ ΒΆΛΕ ) ΤΡΟΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙΣ ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ

Imagine

 

ΤΖΟΝ ΛΕΝΟΝ (1941—1980)

 

Imagine there's no heaven
It's easy if you try
No hell below us
Above us, only sky

Imagine all the people
Livin' for today
Ah

Imagine there's no countries
It isn't hard to do
Nothing to kill or die for
And no religion, too

Imagine all the people
Livin' life in peace
You

You may say I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will be as one

Imagine no possessions
I wonder if you can
No need for greed or hunger
A brotherhood of man

Imagine all the people
Sharing all the world
You

You may say I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will live as one

 

Φαντάσου

 

Τζον Λένον

 

Φαντάσου πως δεν υπάρχει παράδεισος
Imagine there's no heaven

Είναι εύκολο αν προσπαθήσεις
It's easy if you try

Δεν υπάρχει κόλαση από κάτω μας
No hell below us

Απο πανω μας μονο ο ουρανος
Above us, only sky

Φαντάσου όλοι οι άνθρωποι
Imagine all the people

Ζω για σήμερα
Livin' for today

Αχ
Ah

Φανταστείτε ότι δεν υπάρχουν χώρες
Imagine there's no countries

Δεν είναι δύσκολο να το κάνεις
It isn't hard to do

Τίποτα για να σκοτώσει ή να πεθάνει για
Nothing to kill or die for

Και καμιά θρησκεία, επίσης
And no religion, too

Φαντάσου όλοι οι άνθρωποι
Imagine all the people

Ζήστε τη ζωή με ειρήνη
Livin' life in peace

Εσείς
You

Μπορείς να πεις ότι είμαι ονειροπόλος
You may say I'm a dreamer

Αλλά δεν είμαι ο μόνος
But I'm not the only one

Ελπίζω να έρθεις μαζί μας μια μέρα
I hope someday you'll join us

Και ο κόσμος θα είναι ένας
And the world will be as one

Φανταστείτε ότι δεν υπάρχουν περιουσίες
Imagine no possessions

αναρωτιεμαι αν μπορεις
I wonder if you can

Δεν χρειάζεται απληστία ή πείνα
No need for greed or hunger

Μια αδελφότητα ανθρώπων
A brotherhood of man

Φαντάσου όλοι οι άνθρωποι
Imagine all the people

Μοιράζονται όλο τον κόσμο
Sharing all the world

Εσείς
You

Μπορείς να πεις ότι είμαι ονειροπόλος
You may say I'm a dreamer

Αλλά δεν είμαι ο μόνος
But I'm not the only one

Ελπίζω να έρθεις μαζί μας μια μέρα
I hope someday you'll join us

Και ο κόσμος θα ζήσει ως ένας
And the world will live as one

 

ΥΓ: Υπάρχουν, όπως είπα και στον τίτλο αυτής της ανάρτησης, πολλές οπτικές και αναγνώσεις ενός κειμένου.. Εξαρτώνται πάντα από το ποιον αλλά και το ποσόν (για να μιλήσω με όρους αρχαίας τραγωδίας) αυτών που έχεις στο κεφάλι σου..Κυρίως στην καρδιά σου…

 Α τρόπος:  Ένα απαράδεκτο τραγούδι… Μιλά  για κατάργηση των Ιερών και των Οσίων… Ακούς εκεί να μην υπάρχουν θρησκείες… Έθνη… Κράτη… Όλοι ίσοι..Στο πυρ το εξώτερον…..

Β τρόπος: Είναι ένα τραγούδι εμβληματικό τόσο ως προς τη μελωδία όσο και ως προς τους στίχους..Μια κραυγή διαμαρτυρίας για το ψυχροπολεμικό κλίμα ανάμεσα στις υπερδυνάμεις της εποχής που γράφτηκε (Αμερικανών και Σοβιετικών και των συμμάχων τους) ,για τους πολέμους, για την φτώχεια, τις φυλετικές διακρίσεις..Μια δήλωση Πίστης στην ισότητα των ανθρώπων ανεξάρτητα από το Είναι και το Φαίνεσθαί τους ..Μια κατάφαση στη Ζωή, στην Ειρήνη και στην Αποδοχή..Μια Συγγνώμη.. για το αίμα που χύνεται , για τα νεκρά παιδιά , για όλους τους περιθωριοποιημένους ανθρώπους στον πλανήτη… ΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ..

ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΑ …ΑΛΛΑ ΨΗΦΙΖΩ ΤΟΝ 2^Ο ΤΡΟΠΟ….

Και κἀτι τελευταίο… Τα ιερά και τα όσια δεν κινδυνεύουν από ανθρώπους που τραγουδάνε  αλλά από κείνους που τα χρησιμοποιούν  για να διαιωνίζουν το μίσος και την εχθρότητα ανάμεσα τους..

Και τότε μόνο έχει αξία η Πίστη σου στο Θεό..Όταν δεν σε εμποδίζει να αγαπήσεις κι εκείνον που δεν την Έχει…..ΚΑΛΗΜΕΡΑ....

                                                     ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ