ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΣ ....109 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ...............

 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΣ   2021            (109 ΧΡΟ ΝΙΑ ΜΕΤΑ ….)                   

 

ΔΙΚΟ ΜΟΥ

 

Μαζεύτηκαν οι εκπαιδευτικοί

Να δουν της Κεραμέως τα παιδιά

Τον σύμβουλο της σχολικής ζωής και τα μικρά του αδέλφια

Τον ΧΙ τον Ψι και τον Ωμέγα

Που πρώτη φορά εις το Γυμνάσιο

Θα τους ανακηρύξουν παμψηφεί

(Αλλιώς θα παν πειθαρχικό με τις γνωστές κυρώσεις)

Ξεχωριστούς  Αρχιερεἰς της Αυτοαξιολὀγησης….

 

Τον ΧΙ  τον είπαν Μέντορα

Τους σπάνιους πρωτοδιόριστους να μεντορεύει

Να τους θυμίζει ό,τι έχουνε ξεχάσει

Τα χρόονια στη αδιοριστία που χουν χάσει

( 680 ευρώ μισθό, 27 παιδιά στην τάξη και μια αξιοπρέπεια πληγωμένη

ΑΑΑΑΑΑΑ           Και μια μάνα που

 –να  νοικοκυρευτείς—

 Όλο φωνάζει η καημένη..)

 

Τον ΨΙ  τον είπαν κάτι παραπάνω..

Συντονιστή  τον βάφτισαν αυτόν , τα χίλια ασυντόνιστα να συντονίζει

Να αναθέτει στους τεμπέληδες δουλειές , ομίλους και πλατφόρμες

(Με τα καλά τους ή και με τις φόρμες

Χωρίς αποζημίωση, εκτός ωραρίου πάντα….)

 

Αλλιώς θε να στιγματιστούν , θα μείνουν στάσιμοι για πάντα…

 

Ο  Ωμέγα πάλι,  με το σωστό και πάνσοφο κεφάλι

Αυτόν τον είπαν κάτι ανώτερο… Συντονιστή  και των συντονιστών αρχιερέα

Κουμάντο θε να κάνει στην παρέα….

Θα γράφει θα αναθέτει θα καθοδηγεί

Και σαν τη στρουθοκάμηλο θα βάζει

Το κεφαλάκι του Βαθιά  στη Γη…

 

Οι εκπαιδευτικοί ένιωθαν βέβαια

Πως ήσαν λόγια αυτά και θεατρικά

 

Αλλά  ήταν τόσα πολλά τα δικαστήρια, οι ποινές

Και οι εξαγγελίες τύπου –Θες δε Θες---

Τόσες πολλές οι γνώμες, οι απειλές

Και των δασκάλων τόσο πολύχρωμες οι οπτικές

Που αρκετοί

Ενθουσιάζονταν και επευφημούσαν

(πρέπει να φαίνονται χαρούμενοι αλλιώς θα  τους……)

μ’ ὅλο πού βέβαια ἤξευραν τί ἄξιζαν αὐτά,
τί κούφια λόγια ἤσανε αὐτές ἡ μαλακίες…..

                                            ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

 ΥΓ: ΦΟΒΑΜΑΙ  ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

         ΕΛΠΙΖΩ ΟΜΩΣ .......

ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΣ  1912 Κ.Π ΚΑΒΑΦΗΣ
Μαζεύθηκαν οἱ Ἀλεξανδρινοι
νά δοῦν τῆς Κλεοπάτρας τά παιδιά,
τόν Καισαρίωνα, καί τά μικρά του ἀδέρφια,
Ἀλέξανδρο καί Πτολεμαῖο, πού πρώτη
φορά τά βγάζαν ἔξω στό Γυμνάσιο,
ἐκεῖ νά τά κηρύξουν βασιλεῖς,
μές στή λαμπρή παράταξι τῶν στρατιωτῶν.

Ὁ Ἀλέξανδρος – τόν εἶπαν βασιλέα
τῆς Ἀρμενίας, τῆς Μηδίας, καί τῶν Πάρθων.
Ὁ Πτολεμαῖος – τόν εἶπαν βασιλέα
τῆς Κιλικίας, τῆς Συρίας, καί τῆς Φοινίκης.
Ὁ Καισαρίων στέκονταν πιό ἐμπροστά,
ντυμένος σέ μετάξι τριανταφυλλί,
στό στήθος του ἀνθοδέσμη ἀπό ὑακίνθους,
ἡ ζώνη του διπλή σειρά σαπφείρων κι ἀμεθύστων,
δεμένα τά ποδήματά του μ’ ἄσπρες
κορδέλλες κεντημένες μέ ροδόχροα μαργαριτάρια.
Αὐτόν τόν εἶπαν πιότερο ἀπό τούς μικρούς,
αὐτόν τόν εἶπαν Βασιλέα των Βασιλέων.

Οἱ Ἀλεξανδρινοί ἔνοιωθαν βέβαια
πού ἦσαν λόγια αὐτά καί θεατρικά.

Ἀλλά ἡ μέρα ἤτανε ζεστή καί ποιητική,
ὁ οὐρανός ἕνα γαλάζιο ἀνοιχτό,
τό Ἀλεξανδρινό Γυμνάσιο ἕνα
θριαμβικό κατόρθωμα τῆς τέχνης,
τῶν αὐλικῶν ἡ πολυτέλεια ἔκτακτη,
ὁ Καισαρίων ὅλο χάρις κ’ ἐμορφιά
(τῆς Κλεοπάτρας υἱός, αἷμα τῶν Λαγιδῶν)∙
κ’ οἱ Ἀλεξανδρινοί ἔτρεχαν πιά στήν ἑορτή,
κ’ ἐνθουσιάζονταν, κ’ ἐπευφημοῦσαν
ἑλληνικά, κ’ αἰγυπτιακά, καί ποιοί ἑβραίικα,
γοητευμένοι μέ τ’ ὡραῖο θέαμα –
μ’ ὅλο πού βέβαια ἤξευραν τί ἄξιζαν αὐτά,
τί κούφια λόγια ἤσανε αὐτές ἡ βασιλεῖες.

Το ποίημα Αλεξανδρινοί Βασιλείς, με το οποίο ο Καβάφης αναδεικνύει τη ματαιότητα της φιλοδοξίας, αναφέρεται στην τελετή των «δωρεών» που διοργάνωσε το 34 π.Χ. η Κλεοπάτρα με τον Αντώνιο για να μοιράσουν στα παιδιά της Κλεοπάτρας, και στην ίδια, τα εδάφη που είχε κατακτήσει ο Μέγας Αλέξανδρος και τα οποία σχεδίαζαν, χωρίς να το έχουν ακόμη καταφέρει, να τα κατακτήσουν εκ νέου ο Αντώνιος με την Κλεοπάτρα….

Ο ποιητής χρησιμοποιεί εδώ την ιστορία της Κλεοπάτρας για να τονίσει την αρνητική πλευρά της πολιτικής, με τη βασίλισσα της Αιγύπτου να αποτελεί το παράδειγμα του ηγέτη που βάζει τις δικές του επιδιώξεις και φιλοδοξίες πάνω από το καλό της πατρίδας και των πολιτών του. Η Κλεοπάτρα σε μια προσπάθεια να ενισχύσει το κύρος της και να δημιουργήσει εντυπώσεις στους αντιπάλους της προχωρά σε μια ανούσια τελετή, μοιράζοντας στα παιδιά της εδάφη που δεν της ανήκουν. Η προσπάθειά της βέβαια δεν έπεισε τους κατοίκους της Αλεξάνδρειας, αλλά αυτό δεν της δημιούργησε κάποιο πρόβλημα καθώς η Αλεξάνδρεια είναι μια πολυπολιτισμική πολιτεία, της οποίας οι πολίτες δεν έχουν κοινή συνείδηση εθνικής ταυτότητας και δεν μπαίνουν στη διαδικασία μιας κοινής αντίδρασης, αντιθέτως παρατηρούν αδιάφορα όσα γίνονται στην πόλη τους αφήνοντας ελεύθερη την Κλεοπάτρα να κάνει ό,τι θέλει…(ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ)