ΤΖΟΚΕΡ...

 ΤΖΟΚΕΡ:  Σκόρπιες σκέψεις …

Όταν η βία γίνεται θέαμα που δικαιώνει το θύτη που πρωτίστως είναι θύμα. Ο Τζόκερ, ο πικρός τρυφερός τρελός που αναρωτιέται αν ο ίδιος  τα βλέπει όλα χάλια ή είναι στην πραγματικότητα. Που γελά νευρικά και γνωρίζει το γέλιο μόνο  ως πάθηση και ως αναζήτηση καριέρας στην τηλεόραση .Ποτέ ως αποτέλεσμα μιας ανάλαφρης διάθεσης και ενός εξίσου όμορφου συναισθήματος. Ο Τζόκερ που όλοι τον απολύουν, τον διώχνουν, τον απορρίπτουν. Ο γιός, ο μαθητής, ο εργαζόμενος, ο μη προνομιούχος τρελός που το σύστημα κάνει περικοπές στα φάρμακά του και στις θεραπευτικές δομές μέχρι να τον κάνει δολοφόνο. Ο Τζόκερ που δεν έχει την πολυτέλεια μιας οικογένειας , ενός φίλου, μιας αγαπημένης παρά μόνο ως φαντασίωση και αρρωστημένη ψευδαίσθηση. Ο Τζόκερ που το σύστημα τον φτιάχνει και μετά κερδίζει από αυτόν εκατομμύρια δίνοντάς του και ΟΣΚΑΡ.

Τέτοιες ταινίες με κάνουν και θυμώνω. Υποτίθεται ότι στηλιτεύουν την αδιαφορία, τη βία, την κοινωνική αδικία. Αλλά πάντοτε αποδεικνύονται ακίνδυνες για το σύστημα που τις προβάλλει. Γιατί αν το σύστημα κινδύνευε από αυτές,  δεν θα τις πρόβαλλε.

Δεν θα πρότεινα σε ένα παιδί κάτω των δεκαπέντε να δει την ταινία. Δεν θα του το απαγόρευα όμως. Γιατί απλώς δεν πιστεύω στις απαγορεύσεις που δημιουργούν ήρωες και εξιδανικεύουν  μύθους. Αντίθετα πιστεύω στην ελευθερία να απομυθοποιείς και να  ξεσκεπάζεις αυτόν που θέλει  να βγάλει λεφτά  λέγοντας ακίνδυνες αλήθειες και επικίνδυνα ψέματα.

Ο Τζόκερ στο τέλος σηκώνεται και τραυματισμένος  φτιάχνει στο πρόσωπό του ένα χαμόγελο από το αίμα του. Εγώ θα ήθελα ένα άλλο τέλος. Να είχε πεθάνει. Θα είχε αποφύγει τον εγκλεισμό και την δυνατότητα που έχουν οι άλλοι να χρησιμοποιήσουν την τρέλα του.

                                                          ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

Υ.Γ:Ο ηθοποιός που υποδύεται τον Τζόκερ συγκλονιστικός. Σε κάνει να συμπαθήσεις το τρυφερό αλλά και το άγριο πρόσωπό του. Ένας κόμπος στο λαιμό . Για να αντιδράσεις  σκέφτεσαι. Ξέρει καλά το παιχνίδι...