ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΠΟΥΛΙ..

 ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ  ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΓΙΑ ΕΦΗΒΟΥΣ ΤΟΥ ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ ΠΑΤΡΑΣ –ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΠΟΥΛΙ

Το Γαλάζιο Πουλί…

… είναι ένα από τα αριστουργήματα του λυρικού και φαντασιακού θεάτρου, γραμμένο από τον βέλγο συγγραφέα  Μωρίς Μαίτερλινκ (Maurice Maeterlinck 1862–1949, Νόμπελ λογοτεχνίας 1911)· μια ονειροφαντασία με θέμα δύο αδελφάκια, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, που αναζητούν το πουλί της ευτυχίας, ένα πτηνό παράξενο αλλά και θαυματουργό. Μια νεράιδα θα τα συντροφεύσει σε αυτό το γεμάτο αλληγορικές περιπέτειες ταξίδι, σε μια μαγική ατμόσφαιρα, γεμάτη τοπία με πλάσματα μυστηριώδη και σαγηνευτικά πουλιά. Μια περιπλάνηση που συμβολίζει τη διαδικασία της ωρίμανσης, το κυνήγι του ανέφικτου και την αναζήτηση της πραγματικής ευτυχίας, που τελικά κρύβεται στα απλά πράγματα και κυρίως στη ζεστασιά της οικογενειακής αγάπης.(από το διαδίκτυο)

Υ.Γ: Δεν λέω ότι δεν είχα σπουδαίο κίνητρο να πάω σ΄ αυτή τη Θεατρική Παράσταση. Είχα. Έπαιζε η Πολυξένη..Στον δροσερό υπαίθριο χώρο του Σκαγιοπουλείου λοιπόν, χθες παρακολουθήσαμε επί Σκηνής  το  Ταξίδι της Εφηβείας να γνωρίσει τον κόσμο. Την αλήθεια της Ζωής. Την Ευτυχία. Το Γαλάζιο Πουλί που ψάχνουμε όλοι. Κυρίως οι νέοι που ονειρεύονται ακόμα όσο κι αν οι μεγάλοι κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τους σταματήσουμε από φόβο, καχυποψία και την κακώς εννοούμενη μοναδική οπτική της λογικής μας.Οι έφηβοι λοιπόν ηθοποιοί, όλοι ανεξαιρέτως, έπαιξαν σπουδαία ένα δύσκολο έργο μια και το κοινό συνήθως δεν είναι εκπαιδευμένο σε ονειροφαντασίες και αλληγορικά ταξίδια και προτιμά αυτά που γνωρίζει ως έχουν. Έτσι τα Άψυχα Πράγματα αλλά και τα Ζώα απόκτησαν ψυχή – είδαμε το Ψωμί να ανησυχεί μη φαγωθεί πρώτο, το Νερό να τα κάνει μούσκεμα, τη Φωτιά- κόκκινη  βεντάλια αλλά και τη Ζάχαρη , το Σκύλο , τη Γάτα και τη Νύχτα  να έχουν φωνή και να συντροφεύουν τους δυο εφήβους στο όνειρό τους να βρουν το γαλάζιο πουλί τους. Φυσικά δεν έλειψαν οι Νεράιδες, απαραίτητες πάντα στα όνειρα αλλά και στην πραγματική ζωή, αρκεί να μπορείς να τις δεις, ένα Διαμάντι που όταν το στρίψεις μια φορά ταξιδεύεις στο Παρελθόν- που πάντα χρειάζεται ως Μνήμη και Εμπειρία-Πείρα – και όταν το στρίψεις δυο φορές ταξιδεύεις στο Μέλλον- που και αυτό χρειάζεται για να μπορείς να δεις σφαιρικά τον κόσμο , αυτό που έφυγε και αυτό που έρχεται και να συμφιλιωθείς και με τα δυο. Η σκηνή με τα παιδιά που περιμένουν να γεννηθούν απολαυστική , εκείνη με τους πεθαμένους παππούδες, που κερνάνε τα εγγόνια που τους επισκέφτηκαν, κορομηλόπιτα , όπως έκαναν και όταν ζούσαν, πολύ συγκινητική- ιδιαίτερα η ατάκα της γιαγιάς <<είναι ωραίο να σε θυμούνται και να σε επισκέπτονται>>  μας άγγιξε όλους .. Ο Χρόνος με το στηθοσκόπιο γιατί είναι γιατρός που όλα τα κανονίζει ,κατά πως θέλει, παγιδεύοντας τα πάντα  στους δικούς του απαράβατους νόμους,  οι Αρρώστιες που είναι πολύ άρρωστες αφού νικήθηκαν από τον άνθρωπο αλλά και τα Φαντάσματα που βγαίνουν τη Νύχτα και συμβολίζουν τους φόβους μας πήραν σάρκα και οστά με το μαγικό ραβδί του θεάτρου. Ειδική αναφορά αξίζουν ΟΙ ΧΟΝΤΡΕΣ ΕΥΤΥΧΙΕΣ, οι Κακίες δηλαδή του ανθρώπου που του προσφέρουν εφήμερη ικανοποίηση, όπως είναι  η προσκόλληση στον Πλούτο, στην Τεμπελιά, στην Ματαιοδοξία…αλλά  και οι Καθημερινές ΜΙΚΡΕΣ ΕΥΤΥΧΙΕΣ, το Χαμόγελο του φίλου μας, των γονιών μας το Χάδι, ένα Όμορφο Πρωινό, μια υπέροχη Ανατολή και μια εξίσου υπέροχη  Δύση..η πραγματική δηλαδή Ευτυχία των Ανθρώπων που συνήθως δεν την εκτιμούν και δεν τη βλέπουν, όλα παρέλασαν μπροστά μας ..  Τα παιδιά , με φωνή δυνατή, υπέροχη κίνηση, αυτοσχεδιασμούς , χορό , χρώματα και μουσικές, με θεατρική άνεση μας έκαναν να ονειρευτούμε και εμείς μαζί τους , να τα θαυμάσουμε και να τα χειροκροτήσουμε με ενθουσιασμό. Τόσο αυτά όσο και τις δασκάλες τους που κατέβαλαν χωρίς αμφιβολία πολύ κόπο σε ατέλειωτες κοπιαστικές πρόβες.. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ..ΜΠΡΑΒΟ ΠΟΛΥΞΕΝΗ…

Υ.Γ2 : Το Γαλάζιο Πουλί δεν είναι εκεί που συνήθως ψάχνουμε. Στο Βόλεμα και στην Ασφάλεια μιας κατάστασης που δεν  αλλάζουμε από Φόβο. Πολλά  χρόνια  προσπαθώ να  αγαπήσω τις Αλλαγές. Ακόμα και τις Ανατροπές. Και να μην τις Φοβάμαι. Να τις δω σαν Ευκαιρία για κάτι καλύτερο από αυτό που έχω. Να εκτιμώ την Ουσία , τις Μικρές και όχι τις Χοντρές Ευτυχίες..Να συμφιλιωθώ με το Παρελθόν και με το Μέλλον ζώντας στο Παρόν ..Ζώντας όμως…

                                                  ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ