BYTINA....

Η Βυτίνα παραμένει πάντοτε για μένα η μικρή πόλη της απόδρασης και της επαφής με τον κόσμο. Πέντε λεπτά από τα Μαγούλιανα Αρκαδίας στέκει χαμηλότερα από το επιβλητικό υψόμετρο των 1365μ. του  χωριού μου αλλά με την σιγουριά ότι θα την αναζητήσεις όταν κουραστείς από την ησυχία και την μοναξιά του. Ανέκαθεν αποτελούσε  λύση για ψώνια, για καφέ, για βόλτες και βραδινό φαγητό, για νότες δηλαδή διαφορετικές από τις κυρίαρχες κατά την διάρκεια των διακοπών του καλοκαιριού στο υπέροχο χωριό του πατέρα μου, τα Μαγούλιανα. Περνώντας τα χρόνια  και συνειδητοποιώντας μετά από πολλές και αντικρουόμενες σχετικές αναλύσεις  πως η χαρά βρίσκεται πάντοτε στην επαφή με τους ανθρώπους και τα πράγματα επιζητώ περισσότερο την αίσθηση της διακριτικής  συντροφιάς της όταν επισκέπτομαι το χωριό μου.  Όχι ότι νεότερη λειτουργούσα διαφορετικά. Απλώς η νεότητα είναι περισσότερο εγωιστική και αυτάρκης . Θεωρεί ότι έχει όλη την ζωή μπροστά της να χτίζει και να γκρεμίζει ,να αλλάζει ρότα και επιλογές, να απορρίπτει, να κλείνεται στον εαυτό της και να ανοίγεται όποτε θέλει αυτή.  Παρόλα αυτά ανέκαθεν ήμουν άνθρωπος της επικοινωνίας. Πίστευα και πιστεύω στις γέφυρες που πρέπει να χτίζονται ανάμεσα στους ανθρώπους. Στην κουβέντα με έναν καφέ ή χωρίς, στην ανταλλαγή και στην συνύπαρξη. Στην προσπάθεια να σπάμε τα τείχη της απομόνωσης και της μοναχικής ματιάς που είναι αυστηρή με τους άλλους αλλά και με τον εαυτό μας. Πίστευα και πιστεύω στους ανθρώπους. Ακόμα και αν σε διαψεύσουν ή σε πληγώσουν είναι καλύτερο από το να είσαι αλώβητος μόνος σου στην αλαζονεία της δικής σου αλήθειας. Γι αυτό αγαπώ ιδιαίτερα την Βυτίνα. Συμβολίζει την επαφή, την επικοινωνία και  την απόδραση από την μοναχική διαδρομή που έτσι και αλλιώς είναι συχνά απαραίτητη για να αναζητήσεις και να βρεις τον εαυτό σου. Όταν όμως τον βρεις, και για να μην τον χάσεις, πρέπει πάντοτε να βρίσκεις τους άλλους….

                                                            ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ