Ο ΑΜΛΕΤ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΠΕΤΑΞΕ ΜΑΚΡΙΑ

 ΕΦΥΓΕ  Ο ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ

ΔΙΚΟΠΗ ΖΩΗ

Απ' το κακό και τ' άδικο διωγμένο
κι όπως ενήστευες τη δίκοπη ζωή,
σε βρήκα ξαφνικά σημαδεμένο
να σ' έχει ο κάτω κόσμος ξεγραμμένο
κι ο πάνω κόσμος να 'ναι οι τροχοί
που σ' έχουν στα στενά κυνηγημένο...

Και πήρες του καιρού τ' αλφαβητάρι
και της αγάπης λόγια φυλαχτό,
για να βρει πάλι ρίζα το χορτάρι
και πήρες την ελπίδα και τη χάρη,
ψηλά να πας να χτίσεις κιβωτό
με την ελπίδα μόνο και τη χάρη...

Μα πως να μην ξεχάσεις την αυλή σου
και την παλιά τη γνώμη καθενός,
όσους κρυφά περπάτησαν μαζί σου
να σημαδεύουν πάλι τη ζωή σου
και να σαι το πουλί κι ο κυνηγός
στις μαύρες λαγκαδιές του παραδείσου...

Κρυφά και φανερά σ' ακολουθούνε
οι συμμορίες κι οι βασανιστές
και ψάχνουν μέρα - νύχτα να σε βρούνε,
μα δεν υπάρχει δρόμος να διαβούνε
γιατί ποτέ δεν ήταν ποιητές,
το χώμα που πατούν να προσκυνούνε..

ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΡΚΙΖΑ

Ό,τι από σένα τώρα έχει μείνει
σε μια φωτογραφία της στιγμής
είναι αυτό που δεν τολμούν τα χείλη
σ’ εκείνο το τοπίο της βροχής.

Όλα μου λεν πως έχεις κιόλας φύγει
κι ας λάμπει η ξενοιασιά της εκδρομής.
Εσύ όπου να πας, σ’ όποιο ταξίδι, 
σε λάθος στάση θα κατεβείς.

Χρόνια μετά και κάτω απ’ τη μαρκίζα
σε βρήκα που `ρθες για να μη βραχείς, 
ίδια η βροχή τα μάτια σου τα γκρίζα
μα τίποτα, όπως πάντα, δε θα πεις.

Μονάχα εγώ ρωτώ χωρίς ελπίδα
πού μένεις, πού κοιμάσαι και πώς ζεις, 
κι εσύ που ξέρεις όσα η καταιγίδα
δεν έχεις κάτι για να μου πεις.

Υ.Γ1: Σήμερα, την ημέρα αυτή του εθνικού πένθους, ένα άλλο πένθος προστέθηκε.  Αποχαιρετήσαμε τον αγαπημένο μας ποιητή Μάνο Ελευθερίου. Τον σεμνό και γλυκό άνθρωπο που όλη του τη ζωή υπηρέτησε την Τέχνη του με εντιμότητα, τρυφερότητα και παιδική σχεδόν ορμή. Το παλληκάρι έχει καημό σήμερα. Γιατί ο Άμλετ της Σελήνης τράβηξε για των αγγέλλων τα μπουζούκια. Το σπίτι γέμισε με λύπη. Σε αυτή τη γειτονιά  ο χάρος βγήκε παγανιά. Δεν θα σε ξανάβρω λοιπόν στους μπαξέδες Μάνο Ελευθερίου. Και θα χτυπώ σε σπίτι κλειστό που κανείς δεν ακούει. Γιατί εσύ ελεύθερος και ωραίος , όπως ακριβώς και στα χρόνια της υπομονής, πήγες ψηλά να χτίσεις κιβωτό. Έρημοι σταθμοί οι καρδιές μας σήμερα. Με παραπονεμένα λόγια σε πενθούμε. Και τα τραγούδια που αγαπούσες είναι αρρώστια να τα ψιθυρίζουμε.  Άφησες όμως την διαθήκη σου. Διαμαρτυρήθηκες για τη ζωή σου που την κυνηγούσαν, όταν έπρεπε. Χωρίς φόβο. Κάτω από τη μαρκίζα στάθηκες για να μη βραχείς και για να βροντοφωνάξεις ότι δεν είσαι άλλος. Είσαι αυτός με τα μαλαματένια λόγια, ο άγιος Φεβρουάριος με τη δίκοπη ζωή που κάποιοι δεν κατάλαβαν γιατί ποτέ δεν ήταν ποιητές, το χώμα που πατάς να προσκυνούνε. Καλό ταξίδι Μάνο Ελευθερίου. Ακόμα κι αν διάλεξες κηδεία πολιτική, ο καλός Θεός που εγώ πιστεύω, εύχομαι να σε δεχτεί στον Παράδεισό του. Γιατί ο Θεός δεν κρίνει όπως οι άνθρωποι….. ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ

Υ.Γ2: Διευκρινίζω ότι στο πρώτο σχόλιο χρησιμοποίησα πολλούς τίτλους των τραγουδιών του Μάνου Ελευθερίου. Γιατί οι ποιητές πρέπει να ξεπροβοδίζονται με τα τραγούδια τους.......

                                                                       ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ