ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ..

ΕΙΠΑ:

Φοβάμαι τη ζωή

Στη στιγμή

Που ανατρέπεται

Και μοιράζει καημούς

Και λυγμούς

Και δεν ντρέπεται.

Φοβάμαι τη ζωή

Στη σιωπή

Που βυθίζεται

Που σου παίρνει χαρές

Και γιορτές

Και γκρεμίζεται

ΕΙΠΕΣ:

Εγώ τη ζωή

Θα την πιάσω απ΄ τα κέρατα

Και με  πίστη στο θαύμα

Θα ξορκίζω τα τέρατα

Θα φυτέψω στη θάλασσα

Μια ελιά

Με ευλάβεια..

Και στο ύψος του όρους

Θα ανεβάσω

Καράβια..

Και παρτίδα θα παίξω

Με χαρτιά πειραγμένα

Μα με φίλους καλούς

Που πιστεύουν σε μένα

Τα φτερά μου θα ανοίξω

Τις πληγές μου θα κρύψω

Και το φόβο θα πνίξω

Στη θάλασσα.

Θα προσμένω  με πείσμα

Έναν ήλιο να φέξει

Και δεν είπα -να ξέρεις-

Την τελευταία μου λέξη.

                                  ΜΑΡΙΑ ΦΟΥΚΑ

Υ.Γ: Το αφιερώνω στον αγαπημένο συνάδελφο και φίλο Παναγιώτη Σταυρόπουλο που δεν σταμάτησε ποτέ να αγωνίζεται. Το αφιερώνω επίσης στην οικογένειά του που τον στηρίζει με μεγάλη αγάπη και αφοσίωση.